Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Hasta la victoria, siempre» κομαντάντε

Κούβα: Φόρος τιμής στον Τσε, μισό αιώνα από το θάνατό του



Αβάνα.-

Η Κούβα τίμησε την Κυριακή στη Σάντα Κλάρα μια από τις πιο θρυλικές μορφές της επανάστασης στη νήσο, τον αργεντινό κομαντάντε Ερνέστο «Τσε» Γκεβάρα, ο οποίος σκοτώθηκε πριν από 50 χρόνια, στον ανταρτοπόλεμο στη Βολιβία.

Στις τελετές, από τις οποίες απουσίασε για πρώτη φορά ο Φιδέλ Κάστρο, που απεβίωσε στα τέλη του 2016, πρωτοστάτησε  ο αδελφός και διάδοχός του στην προεδρία της χώρας Ραούλ Κάστρο, στην πόλη που βρίσκεται 300 χιλιόμετρα ανατολικά της κουβανικής πρωτεύουσας και όπου είναι θαμμένα τα λείψανα του επικεφαλής της επανάστασης της Κούβας και των συντρόφων του στα όπλα.

Κάτι ακόμη που σηματοδοτεί μια αλλαγή των καιρών: η απότιση φόρου τιμής στον Τσε καταγράφεται την ώρα που οι τελευταίες αριστερές οργανώσεις ανταρτών της Λατινικής Αμερικής, στην Κολομβία, είτε παρέδωσαν τα όπλα (FARC) είτε διεξάγουν ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις (ELN, μια οργάνωση που ιδρύθηκε το 1964 με έμπνευση, ακριβώς, τη δράση του Τσε).

Ο Ερνέστο Γκεβάρα εκτελέστηκε από έναν βολιβιανό στρατιώτη, σε ηλικία 39 ετών, την 9η Οκτωβρίου 1967, αλλά στην Κούβα η ημέρα του «ήρωα της επανάστασης» αυτού είναι η 8η Οκτωβρίου, η ημέρα της σύλληψής του σε μια απομακρυσμένη κοινότητα των Άνδεων.

Εκδηλώσεις τιμής θα γίνουν και  στη Βολιβία, στις οποίες θα παραστούν τα παιδιά του Τσε που ζουν. Σε αυτές θα πρωτοστατήσει ο πρόεδρος Έβο Μοράλες, που υπενθύμισε πρόσφατα πως ήταν η CIA εκείνη που «καταδίωξε, βασάνισε και δολοφόνησε» τον Τσε τους 11 μήνες του αντάρτικου στη Βολιβία.

Η σορός του αργεντινού, που είχε πεταχτεί σε έναν ομαδικό τάφο στη Βολιβία, ταυτοποιήθηκε πριν από 20 χρόνια, πριν επιστραφεί με τιμές στην Κούβα για μια επίσημη επικήδεια τελετή.

Από το 1997, πάνω από 4,7 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν επισκεφθεί το υπόγειο μαυσωλείο του Τσε πάνω από το οποίο δεσπόζει ένα επιβλητικό μπρούτζινο άγαλμά του στη Σάντα Κλάρα, όπου ο Γκεβάρα είναι για πολλούς κάτι σαν θετός γιος αφότου κατάφερε, τον Δεκέμβριο του 1958, μια νίκη αποφασιστικής σημασίας στον ένοπλο αγώνα εναντίον των στρατευμάτων του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα (1952-1958).

Τις τελευταίες ημέρες ο Τύπος της Κούβας δημοσίευσε πολλά άρθρα και ειδικά αφιερώματα για τον Τσε. Στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση παίζουν εικόνες αρχείου και αποσπάσματα ομιλιών αυτού που θα γινόταν ο υπουργός Βιομηχανίας της πρώτης επαναστατικής κυβέρνησης της Κούβας.

Η εικόνα του Τσε συνεχίζει είναι πανταχού παρούσα στην Κούβα, ιδίως το γνωστότερο πορτρέτο του, η φωτογραφία που τράβηξε ο Αλμπέρτο Κόρντα κι έγινε αιώνιο σύμβολο της επανάστασης, στοιχείο της διακόσμησης αμέτρητων φοιτητικών δωματίων, ή, για κάποιους άλλους, ένα αντικείμενο τεράστιας εμπορικής αξίας.

Ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα γεννήθηκε τη 14η Ιουνίου 1928 στο Ροσάριο. Ήταν παιδί μιας ευκατάστατης οικογένειας της μεσαίας τάξης της Αργεντινής. Σπούδασε ιατρική κι αφού πήρε το πτυχίο του άρχισε να ταξιδεύει με ποδήλατο και μηχανή στη Λατινική Αμερική, όπου βρέθηκε αντιμέτωπος με τη μιζέρια των πιο στερημένων της ηπείρου, ιδίως των κοινοτήτων των ιθαγενών.

Το 1955 συναντά τον Φιδέλ Κάστρο, εξόριστο στο Μεξικό, κι εντάσσεται στις τάξεις των κουβανών επαναστατών που ετοιμάζονται για αντάρτικο εναντίον του δικτάτορα Μπατίστα. Δέκα χρόνια αργότερα, θα απομακρυνθεί από την Κούβα και τους Κάστρο για να δώσει νέες μάχες.

«Άλλες περιοχές του κόσμου ζητούν τη συνεισφορά των ταπεινών μου προσπαθειών», έγραψε ο Γκεβάρα το 1965 στον Φιδέλ Κάστρο, πριν αναχωρήσει για να προσπαθήσει να μεταλαμπαδεύσει τη φλόγα της επανάστασης αρχικά στην Αφρική. Έκλεισε εκείνο το γράμμα με μια φράση που θα έμενε στην ιστορία?«Hasta la victoria, siempre» («Ως τη νίκη, πάντα»). Ακολούθησαν μήνες «εξαφάνισής» του: αρχικά πήγε στο Κονγκό, όπου προσπάθησε ανεπιτυχώς να καθοδηγήσει μια ένοπλη επανάσταση, πριν γυρίσει στη Λατινική Αμερική για να εμπλακεί στο μοιραίο για τον ίδιο αντάρτικο της Βολιβίας.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία