Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τζόρτζια Μελόνι: Η 40άρα ακροδεξιά που θέλει να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της Ιταλίας





O μικρός εταίρος του τρικομματικού συνασπισμού υπό τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, το ακροδεξιό κόμμα «Αδέλφια της Ιταλίας», προσβλέπει σε επιτυχία στις βουλευτικές εκλογές της 4ης Μαρτίου, αλλά η επικεφαλής του, η Τζόρτζια Μελόνι, έχει ακόμη μεγαλύτερες βλέψεις, να γίνει η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός της χώρας. Για τον λόγο αυτόν, η 41χρονη πολιτικός επιχειρεί να διευρύνει την εκλογική απήχηση του κόμματος και να εμφανίσει μια ήπια εικόνα.

Μια φιλοδοξία που όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες δίνουν στα "Αδέλφια"-- απόγονους του μεταφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος (MSI) -- ποσοστό αποδοχής 5% με 6%, είναι μάλλον απίθανο να πραγματοποιηθεί.

Ωστόσο, η προεκλογική εκστρατεία της Μελόνι δεν έχει πάει και άσχημα. Συγκεκριμένα, έχει βρει κάποια απήχηση στην κεντρική Ιταλία και στην φτωχότερη νότια, περιοχές όπου ο Ματέο Σαλβίνι, ο ηγέτης της ξενοφοβικής Λέγκας της Βορράς, εταίρου του κόμματός της, δεν έχει καταφέρει να κερδίσει.

Η ρητορική της με το μότο "Πρώτα οι Ιταλοί" (που παραπέμπει σε εκείνο του Ντόναλντ Τραμπ), οι θέσεις της κατά της ΕΕ και η δέσμευσή της να εργαστεί για την διατήρηση της παραδοσιακής οικογένειας και την βελτίωση της καθημερινότητας των απλών Ιταλών, αντί του 'φλερτ' με τις μεγάλες επιχειρήσεις, τής έχουν επίσης χαρίσει την στήριξη εκείνων που απογοητεύτηκαν από την αριστερά.

Και εκείνη, όπως ο Σαλβίνι, έχει τις ίδιες ακραίες θέσεις για τους ξένους: είναι κατά της παραχώρησης ιθαγένειας σε παιδιά που γεννιούνται στην Ιταλία από ξένους γονείς και αποδίδει την αποτυχία της χώρας να φθάσει στον φετινό τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου της FIFA στο ότι στην Εθνική Ιταλίας υπάρχουν..."υπερβολικά πολλοί ξένοι".

Μάλιστα σχολιάζοντας την επίθεση ενός ακροδεξιού εναντίον μεταναστών στην Ματσεράτα την περασμένη εβδομάδα, η Μελόνι είπε: "Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση θα πρέπει να ρυθμιστεί".

"Κινείται μέσα από την ενίσχυση του φόβου, αναπαράγοντας αρχές που κατά κανόνα ανήκουν στην άκρα δεξιά. Αλλά αν εξετάσουμε τα δεδομένα, δεν είναι τόσο ανησυχητικά όσο η προπαγάνδα που χρησιμοποιεί", εξηγεί η Βέρα Καπερούτσι, καθηγήτρια Πολιτικών Επιστημών στο πανεπιστήμιο της Ρώμης Luiss.

Το ερώτημα είναι ποιός θα προταθεί για πρωθυπουργός αν η υπό τον Μπερλουσκόνι συμμαχία εξασφαλίσει την πλειοψηφία του 40% που απαιτείται για να κυβερνήσει. Στον ίδιο τον Μπερλουσκόνι έχει απαγορευτεί η κατοχή δημόσιου αξιώματος μέχρι το 2019 εξαιτίας καταδίκης του για φοροδιαφυγή. Ο 81χρονος πλέον πολιτικός προορίζει τον Σαλβίνι για υπουργό Εξωτερικών, παρά του σλόγκαν που χρησιμοποιεί η Λέγκα: "Ο Σαλβίνι πρωθυπουργός", ό,τι δηλαδή θα επιθυμούσε και ο ίδιος.

Αλλά σε αυτές τις τόσο απρόβλεπτες εκλογές η υποψία οτι μπορεί να είναι η νέα επικεφαλής της Ιταλίας δεν είναι τόσο αβάσιμη. ?Μα, για αυτό άλλωστε αγωνίζεται? δηλώνει η εκπρόσωπος των Αδελφών της Ιταλίας, Τζιοβάνα Ιανιέλο.

Μια δημοσκόπηση, πριν από λίγες εβδομάδες, έδειξε ότι η δημοτικότητα της Μελόνι βρίσκεται στο 25%, υψηλότερα από εκείνη του Ματέο Ρέντσι της κεντροαριστεράς, αλλά λίγο χαμηλότερα από όλους τους άλλους συνυποψηφίους της, στη ?Δεξιά συμμαχία?.

 

Πηγή: THE GUARDIAN

 
 


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία