Ειδήσεις για όλους

Η Ιλιάδα του Ομήρου, με Ομογενείς ηθοποιούς, κατακτά τη θεατρική σκηνή της Ουάσινγκτον

ΟΥΣΙΝΓΚΤΟΝ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/Π Kασφίκης - (26 Ιουνίου 2018). Μπορεί να είναι ένα κλασσικό έργο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, όμως, για τους δεκάδες θεατές που βρέθηκαν στο Atlas Performing Arts Center, στην καρδιά της αμερικανικής πρωτεύουσας στην Ουάσιγκτον, ο κόσμος της Ιλιάδας του Αχιλλέα και του Αγαμέμνονα δεν πρέπει να φάνταζε και τόσο μακρινός. Τουλάχιστον αυτός ήταν ο στόχος των συντελεστών της θεατρικής παράστασης. Χωρίς αλλαγές στην πλοκή της ιστορίας, αλλά χρησιμοποιώντας μια μεταμοντέρνα αφήγηση, το έργο που τιτλοφορείται «Μια Ιλιάδα» απευθύνεται σε ένα νεανικό αμερικανικό κοινό, καταφέρνοντας να διατηρήσει παράλληλα τα διαχρονικά μηνύματα της ιστορίας. «Οσον αφορά τον πόλεμο, η γενιά των Millennials κατέχει μια ασυνήθιστη θέση στην αμερικανική ιστορία. Ενώ, δηλαδή, βλέπουμε πιο γρήγορα και ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό τις εικόνες ενός βίαιου κόσμου, έχουμε λιγότερη άμεση σχέση με την εμπειρία του πολέμου συγκριτικά με τις προηγούμενες γενιές. Με αυτή την παραγωγή θέλαμε να εξερευνήσουμε το πώς η ιστορία της Ιλιάδας εξακολουθεί να είναι επίκαιρη παρά την απόσταση που χωρίζει τον κόσμο μας από τις φρικαλεότητες που εκείνη απεικονίζει», αναφέρει ο Oμογενής Ιάσων Τόγιας που ενσαρκώνει τον ρόλο του αρχαίου ραψωδού στη παράσταση. Καθ? όλη τη διάρκεια της εξέλιξης της πλοκής, το έργο θυμίζει αρχαία απαγγελία και υπό αυτή την έννοια παραμένει πιστό στην αυθεντική εμπειρία της απόδοσής του. Ομως, οι σύγχρονες πολιτισμικές αναφορές δεν λείπουν και το κέντρο της δράσης μεταφέρεται σε πιο οικείους τόπους για το αμερικανικό κοινό, όπως η Φιλαδέλφεια, η Μινεσότα ή το Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης. Θα είχε άραγε τόσο μεγάλη σημασία αν οι Μυρμιδόνες του Αχιλλέα ήταν μια ομάδα νεαρών Αμερικανών από μια μικρή πόλη της Μοντάνα; Για τον Ιάσονα Τόγια η απάντηση είναι μάλλον αρνητική. Οντας ο ίδιος μεγαλωμένος στις ΗΠΑ από Ελληνες γονείς γνωρίζει καλά την απόσταση που χωρίζει αλλά και τα στοιχεία που ενώνουν τους δύο κόσμους. Οπως εκτιμά λόγω της δικής του εμπειρίας, τα ονόματα των πόλεων αλλά και τα διάφορα τοπωνύμια της ελληνικής γεωγραφίας δυσκολεύουν τον Αμερικανό θεατή να συνδεθεί με το έργο και να βυθιστεί μέσα στην πλοκή για να γίνει συμμέτοχος στην ιστορία. Η ανταπόκριση του κοινού αλλά και οι κριτικές του τοπικού Τύπου στην Ουάσιγκτον ήταν θετικές, γεγονός που δείχνει πως το ενδιαφέρον για το αρχαίο ελληνικό θέατρο αλλά και πολιτισμό γενικότερα παραμένει αμείωτο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

<< Πίσω