Ειδήσεις για όλους

Προσφορά ζωής από μια Ελληνίδα στις Βεδουίνες της Ιορδανίας

Θεσσαλονίκη - Ιαν/09. Ξεκίνησε από το Αγρίνιο, πήγε στην Αθήνα για να σπουδάσει και τα βήματα της ζωής της την οδήγησαν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά στην πόλη Aζρακ της Ιορδανίας, όπου οι Βεδουίνες της περιοχής "πίνουν νερό στο όνομά της". Πρόκειται για την Ελένη Καμένου, η οποία ζει με τον Ιορδανό σύζυγό της στην απομονωμένη αυτή περιοχή, όπου ως μοναδική μαία, έχει βοηθήσει να έρθουν στον κόσμο πάνω από 3.000 παιδιά. Με μόνη "πυξίδα" την καρδιά και τη μεγάλη αγάπη για το σύζυγό της η Ελένη Καμένου βρέθηκε στην όαση Aζρακ- σημαντικό καταυλισμό στο παρελθόν που έχει μετατραπεί σε μια απομονωμένη και σήμερα σχεδόν ερημοποιημένη περιοχή της Ιορδανίας- και προσπάθησε, παρά τις όποιες δυσκολίες και τις αντιξοότητες, να στήσει κατ' αρχήν το σπιτικό της και στη συνέχεια να προσφέρει ό,τι και όπως μπορούσε στον ντόπιο πληθυσμό. "Ακολούθησα τον άνδρα μου, μαζί με τα δυο πρώτα παιδιά μας. Ήταν στρατιωτικός γιατρός και τον τοποθέτησαν σε μια αεροπορική βάση, εκεί που μένουμε ακόμη και σήμερα. Ο μισθός όμως ήταν μικρός και οι ανάγκες της ζωής μεγάλες. Έτσι ο άνδρας μου έφυγε από το στρατό κι αποφασίσαμε να στήσουμε ένα ιατρείο το 1990", αφηγείται η κα Καμένου. Οι Βεδουίνοι είδαν το ιατρείο ως "θεία σωτηρία", αφού έπρεπε να ταξιδεύουν δεκάδες χιλιόμετρα προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες, και την ίδια ως "μάννα εξ? ουρανού", αφού τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής καθιστούν δύσκολη και ορισμένες φορές ακόμη και ... απαγορευτική την εξέταση μιας Βεδουίνας από άνδρα γιατρό. "Στην αρχή απλά βοηθούσα. Τους κράταγα το χέρι, τους μιλούσα για να αισθάνονται πιο άνετα την ώρα της εξέτασης και σιγά-σιγά χτίσαμε μια σχέση αλληλοσεβασμού κι εμπιστοσύνης που καθιστούσαν την παρουσία μου (απαραίτητη σε κάθε επίσκεψη μιας γυναίκας στο ιατρείο μας" σημειώνει η κα Καμένου, η οποία έχοντας γνωρίσει το σύζυγό της στο δεύτερο έτος της Ιατρικής Σχολής και βοηθώντας τον στο να κατανοήσει την ορολογία στην ελληνική, είχε αποκτήσει κάποιες γνώσεις επί του αντικειμένου. Είχαν περάσει μόλις τέσσερις-πέντε μήνες από τότε που άνοιξε το ιατρείο και η αγάπη των ντόπιων γυναικών του Aζρακ για την Ελένη Καμένου, την "ουμ Aχμεντ" (μητέρα του Aχμεντ), όπως την αποκαλούν εκεί, μεγάλωνε μέρα με τη μέρα. "Ήρθε κάποτε μια Βεδουίνα και μου είπε: Aσε έξω τον γιατρό. Θέλω να με εξετάσεις εσύ. Αυτό ήταν το πρώτο σημάδι. Έπειτα από λίγο καιρό ήρθε και η πρώτη γέννα. Ήταν μια μέρα που ο σύζυγός μου έλειπε για δουλειά στο Αμμάν και ήρθε μια Βεδουίνα να γεννήσει. Εγώ είχα κάνει πολλές γέννες μαζί με τον άνδρα μου, αλλά ποτέ μόνη μου. Η Βεδουίνα όμως επέμενε να την ξεγεννήσω κι έτσι έγινε η αρχή" μας εξιστορεί η κα Καμένου. Παρά τη μεγάλη της βούληση για προσφορά και την εμπειρία που απέκτησε πλάι στον άνδρα της, δεν είχε κάποιο πτυχίο ιατρικής ή μαιευτικής που θα νομιμοποιούσε αυτή την ιδιότητά της κι έτσι, οι κάτοικοι του χωριού μάζεψαν υπογραφές και ζήτησαν από τις αρμόδιες αρχές να της χορηγηθεί ειδική άδεια, κάτι που έγινε, αφού έδωσε γραπτές και προφορικές εξετάσεις στο Υπουργείο Υγείας της Ιορδανίας, που της εξασφάλισαν το δίπλωμα της πρακτικής μαίας. Από τότε, το να φέρει μια Βεδουίνα του Aζρακ μια ζωή στον κόσμο είναι αποκλειστικά δική της υπόθεση. Για τους ντόπιους του Aζρακ, η Ελένη Καμένου δεν είναι απλά μια ξένη (σ.σ. είναι και η μοναδική χριστιανή που ζει εκεί) που ήρθε να εγκατασταθεί στην περιοχή τους, είναι η δική τους Ελένη. Όχι όμως και η .. μοναδική μ' αυτό το όνομα στην περιοχή, αφού αρκετές οικογένειες χάρισαν τ' όνομά της στα κορίτσια τους, αναγνωρίζοντας την προσφορά της.

Σ.Π.

<< Πίσω