 |
|
|  Kυριακή 26/3
OI ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΝ ΧΑΝΤΙ
Ο 17χρονος Χαντί από το Αφγανιστάν παρέλασε στην Μυτιλήνη τιμώντας την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου
ΜΥΤΙΛΗΝΗ-Στρατής Μπαλάσκας
Ο Χαντί, ένας 17χρονος από το Αφγανιστάν, είναι ο πρώτος ασυνόδευτός πρόσφυγας που παρέλασε την 25η Μαρτίου στην Προκυμαία της Μυτιλήνης, μαζί με τους υπόλοιπους συμμαθητές του, στην επίσημη κρατική εκπαιδευτική διαδικασία στην οποία και συμμετέχει. Και μάλιστα παρέλασε μετά από παρέμβαση στη Διεύθυνση του σχολείου των ίδιων συμμαθητών του, μελών του 15μελούς Συμβουλίου του σχολείου.
Ο Χαντί έφθασε στη Μυτιλήνη με μια από τις γνωστές πλαστικές βάρκες με την οποία περνάνε στην Ευρώπη εκατοντάδες χιλιάδες φυγάδες από την Ανατολή. Αρχικά κρατήθηκε στη δομή ανηλίκων της Μόριας και εδώ και οκτώ μήνες φιλοξενείται σε ξενώνα της Οργάνωσης «Ηλιακτίδα». Πολύ σύντομα έμαθε καλά Ελληνικά και Αγγλικά στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών διαδικασιών μέσα στον ξενώνα, οπότε και μπορούσε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του εγγραφόμενος στο Εσπερινό Γυμνάσιο Μυτιλήνης. Ας σημειωθεί ότι είναι τόσο ραγδαία η πρόοδος του νεαρού Χαντί στην εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας που την περασμένη Τρίτη, στη γιορτή της ημέρας κατά του ρατσισμού, διάβασε αποσπάσματα από ένα βιβλίο του Σωκράτη Ματζουράνη αποδεικνύοντας πόσο καλά ελληνικά έμαθε.
Ο Χαντί παρέλασε με τους συμμαθητές του τιμώντας την επέτειο της επανάστασης που οδήγησε στη δημιουργία της χώρας που τον φιλοξενεί. Δήλωσε χαρούμενος και περήφανος για αυτή του τη συμμετοχή. Τη χαρά του μοιράστηκαν και όλοι οι συμμαθητές του που στο πρόσωπο του Χαντί βλέπουν την προσπάθεια ενός προσφυγόπουλου που κάτω από πολύ κακές συνθήκες τα καταφέρνει.
Περήφανη νιώθει για τα αποτελέσματα των προσπαθειών όλων αλλά και των προσπαθειών του Χαντί και η Βασιλική Ανδρεαδέλλη, πρόεδρος της Οργάνωσης «Ηλιακτίδα». Μόνο που ,όπως λέει, «σήμερα στην παρέλαση εκτός από τον Χαντί θα ήταν και ο συμμαθητής του στο ίδιο σχολείο φιλοξενούμενος και αυτός στη "Ηλιακτίδα", ο Ιρφάν από το Πακιστάν. Δυστυχώς όμως, αμέσως μόλις ενηλικιώθηκε πριν λίγο καιρό, συνελήφθη. Και παρά το ότι έδινε τον καλύτερο εαυτό του στο Εσπερινό Γυμνάσιο η προσπάθειά του διακόπηκε και σήμερα κρατείται σε κλειστό χώρο κράτησης του χοτ σποτ της Μόριας μαζί με παραβατικούς μετανάστες ενώ οδηγείται προς απέλαση».
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
