Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ο κομματικός «σωλήνας» σε διαχρονική ...παραγωγή!

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας


Ο ΝΕΑΡΟΣ που μόλις βαδίζει μπροστά μου, κρατάει με το ένα χέρι το
κινητό κολλημένο στο αυτί και με το άλλο κάνει ζωηρές κινήσεις. Ζει
μια ένταση. Όπως ζούμε οι περισσότεροι την ένταση μιας σημαντικής
προσωπικής μας επιτυχίας. Φωνασκεί και καλεί πιεστικά τον συνομιλητή
του στην άλλη γραμμή, να τον επιβραβεύσει:


-Έλα ρε κολλητέ, πες μου πρώτα συγχαρητήρια... Άντε, μάντεψε λοιπόν...
(Προφανώς τον ρωτάει «γιατί» - απορημένος ο άλλος)...
-Αναλαμβάνω πρόεδρος στην επιτροπή οργανωτικού φίλε μου. Ναι ρε
πρόεδρος. Και η Βάσω ρε, ναι, αντιπρόεδρος δικέ μου....
(Και συνεχίζει χοροπηδώντας από χαρά και χαιρετώντας με το σήμα της
νίκης στα δάκτυλά, κάποιους άλλους συνομηλίκους του από απέναντι.
Τρελαμένος! Σαν εκείνον στην διαφήμιση που κέρδισε το λαϊκό, αμέσως
χοροπηδώντας χάνεται στο βάθος του δρόμου)...

ΔΕΝ χρειάσθηκε καθόλου να αναρωτηθώ, τί μπορεί να ήταν αυτό για το
οποίο πανηγύριζε ο άγνωστος σε μένα νεαρός που περπατούσε μπροστά μου
και σε λίγο με γοργό βήμα εξαφανίσθηκε στρίβοντας στη γωνία. Θα είχα
περιέργεια αν προηγουμένως δεν είχε ξεπροβάλλει δυό βήματα μπροστά
μου, βγαίνοντας ακριβώς από την είσοδο της πολυκατοικίας όπου
στεγάζονται τα γραφεία πολιτικού κόμματος στην οδό Κουμουνδούρου, λίγο
πριν την Ανθίμου Γαζή.


ΑΝ ...τον έκοψα σωστά, ο νεαρός που βρέθηκε μπροστά μου, θα πρέπει να
ήταν στην ηλικία της μαθητιώσσσας νεολαίας, ίσως και να ετοιμάζονταν
για τις πανελλαδικές εξετάσεις που θα έκριναν το επαγγελματικό του
μέλλον. Πανηγύριζε σαν να είχε πετύχει στο πανεπιστήμιο! Αντίθετα
χαίρονταν για την εισαγωγή του σε άλλο σχολείο. Σε εκείνο που παράγει
...συνδικαλιστές! Κομματικά παιδιά με στόχους. Βολεμένους αργότερα,
συνήθως σε πόστα κυβερνητικά. Σε ένα σχολείο όπου, όσοι «φοίτησαν»
εκεί, σχεδόν ποτέ δεν είχαν αποτυχίες. Άλλος ένας νεαρός που ήδη
εισήχθη με άριστα στον κομματικό σωλήνα!

ΣΤΗΝ Ελλάδα των «αμαρτωλών πολιτικών» των προηγούμενων δεκαετιών, η
εγγραφή των νεαρών στις κομματικές οργανώσεις - κυρίως των δυο
πολιτικών σχηματισμών που εναλλάσσονταν στην εξουσία - ήταν για τους
περισσότερους ο προθάλαμος για μια λαμπρή καριέρα που θα εξασφάλιζε
οικονομική εξάρτηση από το δημόσιο. Το 80-90% των σημερινών
εξηντάρηδων, υπαλλήλων του δημοσίου, προφανώς αυτήν την εξέλιξη είχε.
Είναι το «ελληνικό φαινόμενο» του «πολιτικού βύσματος» που συντηρείται
δεκαετίες και δεκαετίες, είναι το «σχολείο» στο οποίο πέτυχε να μπεί
και ο νεανίσκος που τώρα χοροπηδάει μπροστά μου...


ΔΙΟΤΙ, όσο και αν δεν το πιστεύουν ορισμένοι, τούτο το παλικάρι, που
σήμερα πανηγυρίζει την εκλογή του σε μια (υπο)οργάνωση που θα
ασχολείται με την κατασκευή πλακάτ και το βάψιμο τοίχων με συνθήματα
του κόμματος, αύριο, μεθαύριο, μπορεί να περάσει την πόρτα του
δημοσίου, ποιος ξέρει, μπορεί ακόμα ακόμα και την είσοδο του
κοινοβουλίου! Δυστυχώς σ´αυτή την χώρα οι ελπίδες λιγοστεύουν...



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία