|
|
 |
Ο Δήμος Το μοναδικό στον κόσμο Αγιωργίτικο αμπέλι ευδοκιμεί εδώ. Χάνεται το βλέμμα στους διονυσιακούς ορίζοντες του θαυματουργού και πρόσχαρου καρπού. Ο πρώτος άθλος του Ηρακλή έγινε στην Αρχαία Νεμέα ... Και εδώ οι «Επτά επί Θήβας» , διαβαίνοντας για τη Βοιωτία θέσπισαν τα Νέμεα για να τιμήσουν το αδικοχαμένο βρέφος Οφέλτη και να εξευμενίσουν τους θεούς ... Εδώ ήταν η Φλιάσια χώρα με τον ονομαστό στην αρχαιότητα Φλιάσιο οίνο της ... Ο πανάρχαιος Ασωπός ποταμός διασχίζει το Φλιάσιο και Νεμεάτικο τοπίο. Κόρες του Ασωπού , κατά την παράδοση ήταν , η Νεμέα , η Κλεώνη , η Θήβη (Θήβα) , η Σαλαμίνα , η Αίγινα και η Κόρκυρα (Κέρκυρα). Ασωπός σημαίνει «χωρίς όψη» , σκοτεινός ... και κατά μήκος του η εναλλαγή του τοπίου δημιουργεί πολλαπλές εικόνες. Το 1838 δημιουργήθηκαν οι Δήμοι Φλιούντος και Νεμέας , που το 1840 συγχωνεύθηκαν στον Δήμο Νεμέας , με πρωτεύουσα τον Αϊ Γιώργη. Τον σημερινό Δήμο απαρτίζουν 10 κοινότητες : Νεμέα που είναι η πρωτεύουσα του δήμου , Κούτσι , Αρχαία Νεμέα , Γαλατάς , Αηδόνια , Πετρί , Αρχαίες Κλεωνές , Λεόντιο , Δάφνη και Καστράκι. Η κύρια απασχόληση των κατοίκων είναι το ευλογημένο αμπέλι που κερδίζει έδαφος και στις νεότερες γενιές. Ίσως αυτή η προσήλωση να ευθύνεται για το γεγονός ότι παρά τους σπουδαίους αρχαιολογικούς χώρους και τα πολλά αξιοθέατα της η τουριστική υποδομή της Νεμέας βρίσκεται στα σπάργανα. Η είσοδος της Μονής είναι λιθόκτιστη , καμαρωτή με τη δυτική της πλευρά να αγγίζει τον βράχο και την αριστερή να στηρίζεται σε τοίχο. Αξίζει επίσης να αναφερθεί το ασκηταριό του Πολυφέγγους που βρίσκεται σφηνωμένο μέσα στη σπηλιά της κορυφής του προβούνου , με τοιχογραφίες της Υπαπαντής του Κυρίου και του Αγίου Γεωργίου , του 11ου - 12ου αιώνα. Στον Άγιο Νικόλαο , μονή που κτίστηκε το 1700 , σώζεται σήμερα το ανακαινισμένο εκκλησάκι και η παλαιά εικόνα (1792) του Αγίου Νικολάου. |
 |
|
 |
Η ΙστορίαΥπό το όνομα Νεμέα στην αρχαιότητα δεν υπήρχε οικισμός. Ο χώρος που περιβάλλει το ιερό με το στάδιο , τον ιππόδρομο και τα οικήματα που εξυπηρετούσαν τους αγώνες ζωντάνευε κάθε δυο χρόνια με τα πλήθη που συνέρρεαν από τις πόλεις με τα Νέμεα. Στους Ομηρικούς χρόνους η Φλιούς ήταν γνωστή με το όνομα Αιρεθυρέα (θελκτική) που κατά την μυθολογία ήταν κόρη του γενάρχη Αραντα , ο οποίος θεωρείται πολύ αρχαιότερος του Πελασγού. Από τον Αργοναύτη ηρώα της Φλία , τέκνο του Διόνυσου και της Αριάδνης , πήρε το κατοπινό της όνομα. Ο Παυσανίας βρήκε τον Φλιούντα σε μέτρια ακμή με πολλούς ναούς , αγάλματα και ιερά , μάρτυρες πανάρχαιας λατρείας όπως ο ναός της Δήμητρας και της κόρης. Το 1925 ο Μπλέγκεν έφερε στο φως ευρήματα της νεολιθικής περιόδου αλλά και των ιστορικών χρόνων. Αποκαλύφτηκαν τα χαμηλότερα εδώλια του θεάτρου , τα θεμέλια της σκηνής , τα σχεδόν συνεχόμενα προς το νότο θεμέλια του λεγόμενου «παλατιού» και ένα κομμάτι αναλληματικού τοίχου ισοδομικά χτισμένου με μεγάλες ορθογώνιες πέτρες. Όλοι οι δρόμοι για την Αρκαδία περνούσαν από την Φλιούντα. Στην ακμή του αριθμούσε περίπου 15.000 κατοίκους. Ήταν μεγαλύτερος από τις Κλεωνές και κατά το δωρικό παρελθόν ήταν προσκολλημένος στη Σπάρτη. Μεγάλα ιστορικά γεγονότα συνδέονται με τους Φλιάσιους και από αυτόν κατάγονται πολλές πνευματικές προσωπικότητες της αρχαιότητας όπως ο φιλόσοφος Ασκληπιάδης , ο ζωγράφος Κλεαγόρας , ο Τίμων ο Σιλλογράφος , ο Ασωπόδωρος , η μαθήτρια του Πλάτωνα Αξιοθέα , οι Πυθαγόρειοι Πολύμναστος , Φιντίας , Εχεκράτης , ο δημιουργός του σατυρικού δράματος Πρατίνας , ο Αριστίας και πολλοί άλλοι. Δύσκολα ο περαστικός από τον εγκαταλελειμμένο αρχαιολογικό χώρο του Φλιούντα μπορεί να υποθέσει την μακραίωνη ιστορία και την παλιά αίγλη. Δυτικότερα της Φλιασίας , διασχίζοντας τους περιποιητικούς αμπελώνες με τα αγιωργίτικα κλήματα , ο περιηγητής συναντά τα χωριά Πετρί και Αηδόνια , χωριά σχεδόν αποκλειστικά αμπελοκαλλιεργητών , και γοητεύεται από την ομορφιά , τα πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά. Το χωριό Αηδόνια έγινε διάσημο από τον μυκηναϊκό θησαυρό που έκρυβε στη γη του. Εδώ ανασκάφθηκαν μυκηναϊκοί τάφοι μεταξύ 1978 - 1980 , κατά μεγάλο ποσοστό συλημένοι. Από το σύμπλεγμα των λαξευτών αυτών μυκηναϊκών τάφων σε ύψωμα πλησίον του χωριού προέρχεται ο περίφημος θησαυρός των Αηδονιών. Ένα μεγάλο μέρος του θησαυρού , που αποτελείται από τέσσερα χρυσά δακτυλίδια - σφραγίδες και ένα από ήλεκτρο , χρυσά κοσμήματα ενδυμασίας και χάντρες , βρέθηκε σε δημοπρασία της Νέας Υόρκης και επέστρεψε στην Ελλάδα μετά από πολλές περιπέτειες. Σήμερα γίνεται αποδεκτό ότι το νεκροταφείο των Αηδονιών με τους μνημειώδης τάφους είναι ένα από τα σημαντικότερα μυκηναϊκά νεκροταφεία της Πελοποννήσου. Τα πολύτιμα αντικείμενα των Αηδονιών μαρτυρούν ότι κατά τους μυκηναϊκούς χρόνους ένας σπουδαίος οικισμός αναπτύχθηκε στην περιοχή αυτή , ίσως η ομηρική Αραιθυρέα. |
 |
|
 |
Μικρές ΠεριπλανήσειςΣτις αρχαίες Κλεωνές και αφού προσπεράσετε το σημερινό χωριό , ανάμεσα στα αμπέλια , θα συναντήσετε το Ναό του Ηρακλή που στήθηκε για τον άθλο του με το λιοντάρι. Και εδώ η σκαπάνη τηρεί σιγή ιχθύος παρότι , σύμφωνα με την παράδοση , οι τάφοι του Εύρυτου και του Κτέατου πρέπει να βρίσκονται εδώ και οι Κλεωνές ήταν ισχυρή και ακμάζουσα πολιτεία. Στην είσοδο της Νεμέας , αριστερά , στον απότομο βράχο που υψώνεται επιβλητικά , βρίσκεται εναρμονισμένη με την πέτρα η Παναγιά του Βράχου , που η ιστορία της συνδέεται με την παλαιότερη και πολυθρύλητη Μονή και Επισκοπή Πολυφέγγους , κτισμένη τουλάχιστον το 1633 σύμφωνα με τη σφραγίδα της. Η είσοδος της Μονής είναι λιθόκτιστη , καμαρωτή με τη δυτική της πλευρά να αγγίζει τον βράχο και την αριστερή να στηρίζεται σε τοίχο. Αξίζει επίσης να αναφερθεί το ασκηταριό του Πολυφέγγους που βρίσκεται σφηνωμένο μέσα στη σπηλιά της κορυφής του προβούνου , με τοιχογραφίες της Υπαπαντής του Κυρίου και του Αγίου Γεωργίου , του 11ου - 12ου αιώνα. Στον Αγιο Νικόλαο , μονή που κτίστηκε το 1700 , σώζεται σήμερα το ανακαινισμένο εκκλησάκι και η παλαιά εικόνα (1792) του Αγίου Νικολάου. Στην έξοδο της Νεμέας συναντάτε το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου , άμεσα συνδεδεμένο με την εκκλησιαστική ιστορία της περιοχής. Μονόχωρο , με κεραμοσκεπή στέγη , ξύλινο τέμπλο και θαυμάσιες εικόνες , φιλοτεχνημένες το 1932 , αποτελεί ένα από τα στολίδια και τα καμάρια της Νεμέας. Συνεχίζοντας την περιπλάνηση ο επισκέπτης , διασχίζοντας τους φημισμένους αμπελώνες της Νεμέας και απολαμβάνοντας μια ωραία διαδρομή ακολουθώντας την κοίτη του Ασωπού , φτάνει στο χωριό Λεόντιο που θεωρείται ιδανικός τόπος για το Αγιωργίτικο (330 μ. υψόμετρο) , ένα κρασί που σκλαβώνει τις αισθήσεις με την πρώτη δοκιμή. Άρωμα βανίλιας , γεύση φραγκοστάφυλου , αίσθημα μεταξιού θα σας πλημμυρήσουν απρόβλεπτα. Το Λεόντιο είναι η περιοχή που δίνει περισσότερο από το 1/4 της Νεμεάτικης παραγωγής. Ο όμορφος ξενώνας , δωρεά του Γεωργίου Μπεκιάρη , είναι ιδανικός και αν αποφασίσετε να διανυκτερεύσετε , εκεί θα βρείτε σίγουρα φιλοξενία. |
 |
|
 |
Πολιτισμος Το καλοκαίρι του 1996 , χάρη στις προσπάθειες τόσο της Δήμου Νεμέας όσο και της Αμερικάνικης Αρχαιολογικής Σχολής , οι αγώνες αναβίωσαν ύστερα από 2.300 χρόνια. Θεωρείται παγκόσμια αθλητική γιορτή που επιχειρεί να αποκαταστήσει αυθεντικά τη σύνδεσή του σήμερα με το αρχαίο ελληνικό αθλητικό ιδεώδες. Ατομα από 12 έως 88 χρόνων , ανεξάρτητα από φύλο , χρώμα , πεποιθήσεις , επιδόσεις , απαλλαγμένα από το άγχος της πρωτιάς ή της διάκρισης , έρχονται στα Νέμεα ως θεατές , αθλητές , για να νοιώσουν τη χαρά της συμμετοχής , την αίσθηση της συναδέλφωσης λαών και ανθρώπων , το μεγαλείο της ευγενούς άμιλλας. Όλα γίνονται λιτά , αυστηρά , τελετουργικά , χωρίς ακρότητες. Οι Αργείοι αρχηγοί ίδρυσαν τα Νέμεα προς τιμή του. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή τα Νέμεα ιδρύθηκαν από τον Ηρακλή σε ανάμνηση της νίκης του κατά του λέοντος της Νεμέας.Σύμφωνα με την παράδοση, η περιοχή αυτή επιλέχτηκε ως τόπος εορτασμού των Νεμέων από τον Αργείο βασιλιά Αδραστο, επειδή στο σημείο εκείνο κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των Επτά επί Θήβαις, συνάντησε τη βασίλισσα της Λήμνου Υψιπύλη με το γιο της Οφέλτη, γιο του ιερέως της Νεμέας Λυκούργου, και οδηγήθησαν από αυτόν σε γειτονική πηγή επειδή διψούσαν. Ένα φίδι όμως δάγκωσε τον Οφέλτη και πέθανε. Τα Νέμεα γιορτάζονταν κάθε δύο χρόνια, το δεύτερο και τέταρτο έτος εκάστης Ολυμπιάδος, το μήνα Εκατομβαιώνα. Οι αγώνες διεξάγονταν εντός του ιερού χώρου του Ναού του Νεμείου Διός όπου υπήρχε ιππόδρομος και στάδιο. Οι αγώνες διαρκούσαν πολλές ημέρες και - όπως σε όλες τις πανελλήνιες εορτές - επικρατούσε εκεχειρία. Μετά τη θυσία στο Νέμειο Δία, άρχιζαν τα γυμνικά και ιππικά αγωνίσματα, τα οποία ήταν στάδιο, δόλιχος, δρόμος ίππειος, δρόμος οπλιτών, πάλη, πυγμή, παγκράτιο, πένταθλο, άρμα. Για τους γυμνικούς αγώνες υπήρχαν τρεις κατηγορίες αθλητών, παιδιά, έφηβοι και άνδρες. Επίσης η γιορτή ήταν εμπλουτισμένη με αγώνες μουσικούς και δραματικούς, ενώ το έπαθλο των νικητών ήταν στεφάνι από χλωρό σέλινο. Αρχικά αγωνοθέτες των Νεμέων ήταν οι Κλεωνείς, επειδή ο τόπος εκείνος ανήκε στη δικαιοδοσία των Κλεωνών. Αργότερα όμως, από το 460 της αρχαίας χρονολόγησης ανέλαβαν τη διεξαγωγή της γιορτής οι Αργείοι. |
 |
|
Δήμος Νεμέας |
|
