Για έναν Έλληνα, η Μαγιόρκα θα μπορούσε να αποτελέσει τον ιδανικό συνδυασμό Κυκλάδων, Δωδεκανήσου και Επτανήσων. Μαγευτικές ακτές με κρυστάλλινη θάλασσα (βαθειά και …αλατισμένη σα παστός μπακαλιάρος, αλλά τι να πεις…στο έμπα της Μεσογείου από τον Ατλαντικό, τα νερά της ανανεώνονται συνεχώς και καθαρό νερό σημαίνει πολύ αλάτι), γραφικοί οικισμοί σκαρφαλωμένοι ή βυθισμένοι στην πλούσια γεωμορφολογία του νησιού, πολλά μεσαιωνικά κάστρα με πινελιές αραβικού τύπου, μπαρόκ, ροκοκό, εντυπωσιακή νυχτερινή ζωή και υποδειγματική φιλοξενία.
Δε θα συμμεριστώ τη διαπίστωση καλού φίλου ότι η Μαγιόρκα έχει μόνο τη φήμη και όχι τη χάρη. Ετούτο το νησί-πυρήνας των Βαλεαρίδων νήσων- έχει φήμη γιατί την αξίζει. Ασκεί τεράστια γοητεία στους τουρίστες του, όποιο κι αν είναι το έρισμα της επίσκεψής τους. Η ιστορία του, ο συνδυασμός των αρχιτεκτονικών ρυθμών στα κτήριά του, το ποικιλόμορφο ανάγλυφο, η προίκα που του άφησε η φύση, δάση, τρεχούμενα νερά, η ζωή που σε προκαλεί να τη γευτείς μέχρι τελευταίου δευτερολέπτου. Όχι. Η Μαγιόρκα έχει πολλά να σου δείξει και περισσότερα απ΄ όσα φαντάζεσαι για να σ΄ εντυπωσιάσει.
Ο τουρισμός –οι επισκέπτες φτάνουν εδώ κατά εκατοντάδες χιλιάδες τα καλοκαίρια- έδωσε ώθηση ανάπτυξης στο νησί από πολύ νωρίς. Ο προορισμός που πριν τέσσερεις-πέντε δεκαετίες ήταν απρόσιτος για τους πολλούς, μη έχοντες, και δημοφιλής στους ολίγους, τους εκλεκτούς, είναι σήμερα προσιτός σε όλους. Η βελτίωση της ακτοπλοϊκής και της αεροπορικής πρόσβασης και τα οικονομικά ταξιδιωτικά πακέτα των πρακτορείων, δίνουν πλέον την ευκαιρία σ΄ εκείνον που θα προνοήσει μια σχετική αποταμίευση το χειμώνα, να επισκεφθεί το νησί και να ζήσει αυτό που κάποτε λεγόταν εξωτικό όνειρο, ισοδύναμο με παραμύθι.
Η πρώτη ευχάριστη έκπληξη…
 Πάνε πολλά χρόνια απ΄ την πρώτη μου γνωριμία με το νησί. Μπορεί και είκοσι. Κατακαλόκαιρο, Αύγουστο μήνα, είχαμε την επιλογή του φέρι από τη Βαρκελώνη ή τη Βαλένθια αλλά καταλήξαμε στο αεροπλάνο από τη Μαδρίτη. Ύστερα από μια σύντομη πτήση φτάσαμε στο ομώνυμο της πρωτεύουσας αεροδρόμιο, απ΄ όπου η Πάλμα απείχε 11 μόλις χιλιόμετρα, και πήραμε ταξί για να μας πάει στο ξενοδοχείο.
Είχαμε κλείσει δωμάτιο σε κάποιο ξενοδοχείο της σειράς Sol. Δεν θυμάμαι ακριβώς το όνομα, θυμάμαι όμως τη θέα. Απ΄ το παράθυρό μας είχαμε πιάτο το παραλιακό κομμάτι της Πάλμα… Στις λίγες μέρες που είχαμε μείνει στην Ισπανία, είχα προλάβει να συγκρατήσω κάποιες λέξεις. Όχι ότι ήταν ουσίας, αλλά αυτό δεν συμβαίνει με όλους τους ταξιδιώτες σ΄ έναν ξένο τόπο με παντελώς άγνωστη γλώσσα; Ακούνε μια…κουφή, άσχετη λέξη και τους μένει στο μυαλό. Εγώ, ας πούμε, εκτός απ΄ τους βασικούς χαιρετισμούς στα Ισπανικά και την περιβόητη Παέγια (ισπανική νοστιμιά με ρύζι αναμεμειγμένο με θαλασσινά) είχα συγκρατήσει δύο ψιλοάσχετες λέξεις, που τις θυμάμαι ακόμα: Θερβέθα (μπύρα) και Μελοκοτόνε (ροδάκινο)… Περασμένο απόγευμα ήταν όταν φτάσαμε και ανεβήκαμε στην υπέροχη τραπεζαρία για το δείπνο. Ο σερβιτόρος ήταν περασμένης ηλικίας. Σε ένα…ευφάνταστο μείγμα ελληνο-γερμανικών απαιτούσα σχεδόν να μού απαριθμήσει τις προτάσεις της κουζίνας κι όταν πια, διαπίστωσα ότι επρόκειτο περί συνεννόησης…κωφών, είπα απελπισμένη στο συνοδό μου: «Ε, ρε, τι πάθαμε. Μας βλέπω να πίνουμε μπύρα και να τρώμε Παέγια με ροδάκινα…». Η φωνή του σερβιτόρου με άφησε ενεή… «Γιατί δεν τα λέτε στα ελληνικά;». Τρελάθηκα. Ο ευγενέστατος κύριος μού εξήγησε πως η σειρά των ξενοδοχείων Sol ανήκε κάποτε στον Αριστοτέλη Ωνάση, ο οποίος είχε βάλει ως όρο για την πρόσληψη υπαλλήλων, να μιλούν ελληνικά. Η συγκεκριμένη ξενοδοχειακή αλυσίδα ήταν τότε ό,τι καλύτερο μπορούσε να παρουσιάσει σε υποδομή ο ευρωπαϊκός τουρισμός και οι ντόπιοι έβλεπαν μια θέση στη Sol, ως μεγάλη ευκαιρία καριέρας. Έτσι το είχε δει και ο δικός μας σερβιτόρος κι έμαθε ελληνικά. Προσλήφθηκε στο ξενοδοχείο 20άρης και είχε ήδη πατήσει τα 60. Επί Ωνάση έγινε δημοφιλής η Μαγιόρκα στους Έλληνες και στη δική του εποχή, εγκαινιάστηκαν τα δρομολόγια της Ο.Α. στο νησί. Περιττό να πω πόσο περήφανη ένιωσα, που αυτός ο θαυμάσιος Σμυρνιός ήταν συμπατριώτης μου…
Ξενάγηση στην Πάλμα
 Η πρωτεύουσα του νησιού μοιάζει με κουτί, που αν το ανοίξεις ξεπετιώνται από μέσα χαρούμενες μελωδίες και παραμύθια. Περπατάς στην παραλία και ακούς τα πέταλα των αλόγων, που σέρνουν τα τουριστικά αμαξίδια με τους χαμογελαστούς καροτσέρηδες. Χώνεσαι στα δρομάκια της ενδοχώρας κι ανακαλύπτεις οικιστικούς θησαυρούς περασμένων εποχών πλάι σε σύγχρονα εμπορικά και θορυβώδη μπαρ. Θεωρείς ότι απολαμβάνεις έναν μοναχικό περίπατο στους κεντρικούς δρόμους και ένας άγνωστος σε αρπάζει ξαφνικά για να σου ευχηθεί καλή διαμονή. Είναι γνωστό ότι μοιάζουμε με τους Ισπανούς. Και σε όψη και σε χαρακτήρα. Εκεί που μπορεί να τσακωθείς σε μια δοσοληψία επειδή θεωρείς ότι σε γέλασαν, εκεί μονιάζεις και συναγελάζεσαι με το άνθρωπο με τον οποίο τσακώθηκες. Έτσι είναι οι Ισπανοί. Οξύθυμοι απ΄ τη μια, πρόβατα απ΄ την άλλη. Εριστικοί απ΄ τη μια, ευγενείς απ΄ την άλλη.
Τις νύχτες, στο κομμάτι της Πάλμας, όπου ντόπιοι και ξένοι ζουν στον ξέφρενο ρυθμό της διασκέδασης, παγκοσμίως άγνωστοι και παγκοσμίως γνωστοί γίνονται ένα με τον πιο απλό, τον πιο πηγαίο τρόπο. Θυμάμαι, στο Πορτουκρίστο -ένα δρομάκι, που όλη του η γαλήνη τη μέρα, μεταβάλλεται σε πανδαιμόνιο τη νύχτα- είχα βρει μόλις και μετά βίας μια ελεύθερη γωνιά σε μια μαδημένη ζαρντινιέρα έξω από ένα πολύβουο μπαρ της περιοχής κι έκατσα να πιω το ποτό μου χαζεύοντας τους περαστικούς. Πέρασε μισή ώρα για να συνειδητοποιήσω ότι σ΄ εκείνη τη ζαρντινιέρα, δίπλα μου, στριμωγμένη ανάμεσα σε μένα και το συνοδό της, καθόταν η Μαντόνα! Τέτοια απλότητα εκείνη, τέτοια χλιδή εγώ… Αγέρωχος, σε λόφο, πάνω από την Πάλμα στέκει ο Σα Σε. Είναι ο επιβλητικός καθεδρικός της πρωτεύουσας. Πρόκειται για συνδυασμό διαφορετικών αρχιτεκτονικών ρυθμών. Στην πρόσοψή του είναι γοτθικός, αλλά η κύρια πύλη έχει σαφή αναγεννησιακά στοιχεία. Εκεί που εμφανίζεται περίτεχνος, εκεί εντοπίζονται και απόλυτες, βαριές γραμμές. Στο καμπαναριό του υπάρχουν και στοιχεία ισλαμικής τέχνης. Και μέσα σ΄ όλα, διακρίνεται και το …θαυματουργό πνεύμα του Γκαουντί, του περίφημου Ισπανού μοντερνιστή αρχιτέκτονα, που αποδήμησε εις Κύριον στην ψάθα και σαλεμένος επειδή δεν αναγνωριζόταν η τέχνη του. Πού να ήξερε ο άνθρωπος ότι αργότερα, θα γινόταν σύμβολο της Ισπανίας…
Απέναντι ακριβώς από τον Σα Σε, σε μια εξίσου περίοπτη θέση βρίσκεται το Παλάου ντα λ΄ Αλμουδάινα, τόπος εξοχικής κατοικίας του βασιλικού ζεύγους με μουσειακό χαρακτήρα. Είναι ένα κτήριο που συνδυάζει το γοτθικό με το μαυριτανικό ρυθμό. Στη μέση των κτισμάτων του, αρκετά από τα οποία φιλοξενούν υπηρεσίες του δήμου, του στρατού, της δικαιοσύνης και ένα μουσείο, βρίσκεται μια όμορφη αυλή με ένα σιντριβάνι και φοίνικες ολόγυρά του.
Μιλώντας για κάστρα, αν βρεθείτε στη Μαγιόρκα, αξίζει να επισκεφθείτε ένα από τα εντυπωσιακότερα καστέλα του κόσμου. Είναι το Καστέιγ δα Βαλιβέ και βρίσκεται σε άλλο λόφο πάνω από την Πάλμα, όπου θα πάτε με αυτοκίνητο ή λεωφορείο. Το 14ο αι. αυτό το επιβλητικό αρχιτεκτόνημα αποτελούσε βασιλικό φρούριο, κατόπιν έγινε θερινή βασιλική κατοικία και εν τέλει, βασιλική φυλακή. Είναι κυκλικό, αντιπροσωπευτικό δείγμα στρατιωτικής αρχιτεκτονικής.
Κλείνοντας με τα βασικά της πόλης (εξερευνώντας την θα ανακαλύψετε περισσότερα) αναφέρω το σπίτι-εργαστήριο του περίφημου ζωγράφου Χουάν Μιρό, που μετά το θάνατό του, το 1983, η σύζυγός του το μετέτρεψε σε κέντρο τέχνης. Εδώ θα απολαύσετε τι άλλο; Μιρό σε όλες τις φάσεις της δημιουργίας και της ολοκλήρωσης.
Εξερευνώντας το νησί με νοικιασμένο αυτοκίνητο.
Την τέταρτη πια μέρα της παραμονής μας στην Πάλμα κι αφού είχαμε ξεναγηθεί σε όλα τα κρυφά και φανερά κάλλη της πρωτεύουσας είτε πεζοί, είτε χρησιμοποιώντας αμαξάκι, ταξί, λεωφορείο ακόμα και ποδήλατο, αποφασίσαμε να νοικιάσουμε ένα αυτοκίνητο για να γνωρίσουμε και το υπόλοιπο νησί. Επιλέξαμε ένα Marbella (επηρεασμένοι από τη χώρα παραγωγής του), που μόλις έπιανε τα 100 έτριζε ολόκληρο. Βλέποντας πώς οδηγούν οι υπόλοιποι, διαπιστώσαμε ότι καλώς πράξαμε και νοικιάσαμε το συγκεκριμένο αυτοκίνητο… Κάλλιο αργότερα στον προορισμό μας, παρά δυσάρεστες εκπλήξεις.
Εκείνο το Marbella μας πήγε στις ομορφότερες παραλίες του νησιού, στη νοτιοανατολική ακτογραμμή, μέσα βέβαια από κάτι εξαιρετικά δύσκολες διαδρομές. Ωστόσο, την πρώτη βραδιά αποφασίσαμε να ανηφορίσουμε στο λόφο της χλιδής για να επισκεφθούμε το καζίνο.  Σε κάθε πέταλο του στενού δρόμου, που όταν διασταυρωνόμασταν με λεωφορείο, το σκηνικό γινόταν γκραν γκινιόλ, συναντούσαμε και μία έπαυλη πολυτελέστερη απ΄ την προηγούμενη. Οι μαρμάρινες επιγραφές με τα χρυσά γράμματα “Villa Juan” ή “Villa Ramon” κουμπωμένες πάνω στις θωρακισμένες πόρτες, προϊδέαζαν τη φαντασία μας για το τι μπορούσε να κρύβει το εσωτερικό αυτών των σπιτιών. Φτάσαμε κάποτε στο Casino, όπου, κατά το κοινώς λεγόμενο, «φάγαμε πόρτα». Οι προϋποθέσεις εισόδου ήταν αυστηρότερες απ΄ ό,τι φανταζόμασταν. Έπρεπε να φοράμε βραδινή τουαλέτα εγώ και σμόκιν ο συνοδός μου και κυρίως, να επιδείξουμε στην είσοδο λογαριασμό τραπεζικών καταθέσεων. Περιοριστήκαμε στο να θαυμάσουμε τη φόρμουλα του δύστυχου Σένα, που εκτίθετο στο lobby, και φύγαμε. Η βραδιά όμως, μας επεφύλαξε κι άλλη έκπληξη. Στην κορφή εκείνου του λόφου, υψωνόταν ένα εντυπωσιακό άγαλμα, που έτσι καθώς αγνοούσαμε την ύπαρξη του και το είδαμε ξαφνικά φωτισμένο απ΄ τα πόδια προς το κεφάλι, μας κόπηκε το αίμα. Λοιπόν, σας πληροφορώ πως αν η Νέα Υόρκη επαίρεται για το άγαλμα της Ελευθερίας, η Πάλμα έχει κάθε λόγο να επιδεικνύει το άγαλμα της Ειρήνης κι ας μην το γνωρίζουν οι πολλοί. Πρόκειται για ένα ευμέγεθες άγαλμα, που αναπαριστά γυναίκα, η οποία κρατά προστατευτικά στο χέρι της ένα περιστέρι! Λιτό και σαφώς κομψότερο από το καρακατσουλιό της αμερικάνικης μεγαλούπολης.
Το επόμενο πρωινό βάλαμε…πλώρη για τη Βαϊνταμόσα. Μία γραφική πόλη, αναμφισβήτητα από τις ομορφότερες του κόσμου, απλωμένη σε βουνό, βόρεια της Πάλμας. Μας είχε κεντρίσει την περιέργεια η ιστορία της γαλλίδας συγγραφέως, της Γεωργίας Σάνδη, και το βιβλίο της με τίτλο «Ένας χειμώνας στη Μαγιόρκα». Σ΄ αυτή την πόλη, λοιπόν, απ΄ όπου λένε πολλοί πως ξεκίνησε ο τουρισμός στο νησί, κατέφυγαν το χειμώνα του 1838 ο συνθέτης Φρεντερίκ Σοπέν με τη σύντροφό του, τη Σάνδη. Το ζευγάρι έκλεισε ένα κελί σ΄ ένα παλιό μοναστήρι. Μόνο που, ως απεδείχθη, η φιλοξενία των ντόπιων δεν ήταν και η υποδειγματικότερη. Οι κάτοικοι όχι μόνο αδιαφορούσαν για τους επισκέπτες τους αλλά φέρονται και άξεστα. Οι ευχάριστες εντυπώσεις που αποκόμισε η Σάνδη, περιορίσθηκαν στη φυσική ομορφιά του τοπίου. Τη δυσαρέσκειά της για τη συμπεριφορά των κατοίκων περιέγραψε στο πασίγνωστο πια, βιβλίο της.
Δεν ξέρω για τον Σοπέν και τη Σάνδη, αλλά σ΄ εμάς, ενάμιση και πλέον αιώνα μετά από εκείνη την ιστορία, η φιλοξενία και η συμπεριφορά των κατοίκων μάς εντυπωσίασαν. Ε, τι στην ευχή; Τόσες δεκαετίες μετά, μ΄ έναν καλπάζοντα τουρισμό… Εν πάση περιπτώσει, το μοναστήρι, όπου κατέλυσε τότε το διάσημο ζευγάρι, αποτελεί σήμερα αξιοθέατο. Η παλιά πόλη με τα επιβλητικά τείχη, πού έχτισαν πριν μια χιλιετία οι Μαυριτανοί, μπήκε στην καρδιά μας από την πρώτη στιγμή και καθώς φαίνεται, δεν είμαστε οι μόνοι που τη λατρέψαμε. Αρκεί να γνωρίζετε ότι εδώ, ο Μάϊκλ Ντάγκλας και η σύζυγός του, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, διαθέτουν ένα ουκ ευκαταφρόνητο κομμάτι γης. Όχι θα τους ξέφευγε…
Η Κόβας δελ Ντρακ (ή αλλιώς, η σπηλιά του δράκου) είναι το μαγικότερο δημιούργημα της φύσης, που έχει να παρουσιάσει η Μαγιόρκα, η Ισπανία κι ίσως ολόκληρη η Ευρώπη. Το σκηνικό των σχηματισμών των βράχων να καθρεφτίζονται στις υπόγειες λίμνες, φωτισμένο με θαυμάσιο τρόπο, μοιάζει να βγήκε απ΄ τα παραμύθια. Ένας βαρκάρης με απίθανο στυλ μας ξενάγησε στις ομορφιές της λίμνης Μαρτέλ και στο αμφιθέατρο, στο τέλος της ξενάγησης, αφεθήκαμε στη μαγεία της κλασικής μουσικής σε ζωντανή ορχηστρική εκτέλεση!
Είναι πολλά αυτά που πρέπει να δείτε στη Μαγιόρκα. Πολλά κι ενδιαφέροντα. Βιβλίο θα προέκυπτε το ρεπορτάζ μας αν τα αναφέραμε όλα και δυστυχώς, όσο προσεγμένος και γλαφυρός κι αν είναι ο λόγος, αδικεί την πραγματικότητα. Εύχομαι να πήρατε μια ικανοποιητική γεύση απ΄ αυτό το νησί και να βρήκατε κάμποσους λόγους για να το επισκεφθείτε. Εμείς πάντως, θα είμαστε εδώ, έτοιμοι να μοιραστούμε στις εντυπώσεις σας.
Πού θα μείνω και τι θα φάω
 Σ΄ ένα τόσο ανεπτυγμένο νησί, με διάσημους και μη, φανατικούς επισκέπτες, αντιλαμβάνεστε πως ό,τι βάλει ο νους σας, σε διαμονή ή διατροφή, θα το βρείτε.
Καταρχάς η ξενοδοχειακή υποδομή είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Από χλιδάτα σύγχρονα ξενοδοχεία, που ντρέπεσαι να πατήσεις, μέχρι αρχοντικά καταλύματα με βαθειά ιστορία, από μοναστηριακά κελιά και ορεινά καταφύγια μέχρι ανεξάρτητα διαμερίσματα και ξενώνες. Να ξέρετε γενικώς ότι η τιμή διανυκτέρευσης ξεκινά χονδρικά από τα 50 ευρώ και φτάνει εκεί όπου δεν υπάρχει όριο…
Νομίζω πως η καλύτερη επιλογή, θα ήταν ένα οργανωμένο εκδρομικό πακέτο από τα πάμπολλα, που προσφέρουν τα ταξιδιωτικά πρακτορεία στην Ελλάδα. Αν μάλιστα, προγραμματίσετε το ταξίδι σας για αρχές (Απρίλιο-Μάϊο) ή τέλος (Σεπτέμβριο-Οκτώβριο) της σεζόν, οι τιμές που θα πετύχετε είναι ικανοποιητικότατες.
Από φαγητό, πιστέψτε με, υπάρχουν πολλά ακόμη εκτός απ΄ την Παέγια (καλή αλλά από την υπερπροσφορά και την υπερκατανάλωση, θα πάθετε overdose και θα τη σιχαθείτε). Τα τάπας είναι μια πρώτη επιλογή. Είναι κάτι σα τα δικά μας μεζεδάκια πριν το φαγητό. Μη παραγγείλετε πολλά γιατί δε θα απολαύστε το κυρίως πιάτο, που στη Μαγιόρκα συνήθως, βασίζεται στο χοιρινό κρέας. Όχι ότι λείπουν και τα υπόλοιπα. Πάπια, κουνέλι, αρνί, κατσίκι και κυνήγι δε θα δυσκολευτείτε να βρείτε, όπου κι αν καθίσετε για φαγητό. Στο νησί θα φάτε και θαυμάσια θαλασσινά, αλλά –σας προειδοποιώ- είναι…κομμάτι τσουχτερά (βλέπετε, τα αποθέματα πέριξ της Μαγιόρκας έχουν περιορισθεί και οι ψαράδες ξανοίγονται πολύ για να εντοπίσουν εμπόρευμα). Από ποτά, εκτός απ΄ τη θερβέθα , που θα βρείτε σε άφθονες ποσότητες, υπάρχει κι εξαιρετικό κρασί, ελ βι, στη τοπική διάλεκτο (στα επόμενα ταξίδια έμαθα περισσότερες λέξεις…). Μη λησμονήσετε τη Σαγκρία (ρέει στο λαρύγγι όπως το νερό της βρύσης). Κι επειδή είμαι φανατική του καφέ, δοκιμάστε εσπρέσο. Απ΄ τους καλύτερους.
Γενικές πληροφορίες
- το κλίμα της Μαγιόρκας ευνοεί για θαυμάσιες εκδρομές το Φθινόπωρο και την Άνοιξη. Το χειμώνα η θερμοκρασία κυμαίνεται συνήθως γύρω στους 10 βαθμούς και το καλοκαίρι δεν πέφτει κάτω από τους 30. Θα σας πρότεινα, λοιπόν, να επισκεφθείτε το νησί Απρίλιο, Μάϊο ακόμα και Οκτώβριο. Εκείνη την εποχή, άλλωστε, οι τιμές πέφτουν και η εξυπηρέτηση είναι καλύτερη.
- η Μαγιόρκα έχει τη δική της καταλανική διάλεκτο. Επειδή είναι σχεδόν απίθανο να την κατέχετε, μην ανησυχείτε. Μαθημένοι στον τουρισμό απ΄ όλα τα μήκη και πλάτη της γης, οι ντόπιοι μπορούν να συνεννοηθούν μαζί σας, εκτός από τα ισπανικά, και στα αγγλικά, και στα γαλλικά και στα ιταλικά. Αρκετοί μιλούν και γερμανικά.
- αποφύγετε την κατανάλωση νερού από το δίκτυο ύδρευσης. Το νησί δεν διαθέτει ποτάμια και τροφοδοτείται από υδροφόρες. Συχνά, τα καλοκαίρια, παρατηρείται πρόβλημα λειψυδρίας.
- στην πρωτεύουσα, ειδικά, θα βρείτε αρκετούς πιεστικούς μικροπωλητές με προϊόντα αμφισβητούμενης ποιότητας, που «σηκώνουν» παζάρι. Ξεκινήστε από το μισό του αντίτιμου που σας ζητάνε.
- πορτοφολάδες υπάρχουν παντού αλλά επειδή εδώ, όπως και σε κάθε άλλο δημοφιλή προορισμό με συνωστισμό, αυτοί οι μικροαπατεώνες κάνουν…θαύματα. Για να μη πέσετε στα χέρια τους, αποφεύγετε τις τσάντες και κρατάτε τα χρήματά σας σε εξωτερικές τσέπες.
Χρήσιμα τηλέφωνα και ιστότοποι
στην Ελλάδα
* Ολυμπιακή Αεροπορία: 2109267251-4
* αεροπορική εταιρία Iberia: 2103536004
* Πρεσβεία Ισπανίας: 2107247195/2107247390
στην Ισπανία/Μαγιόρκα
* Iberia Μαδρίτης: +34 915 877 334 / +34 915 877 496
* αεροπορική εταιρία Clickair (εκτελεί δρομολόγια Αθήνα-Βαρκελώνη-Αθήνα)/Κεντρικά γραφεία Βαρκελώνης: +34 933 734 446
* Πρεσβεία της Ελλάδας στην Ισπανία: +34 915 644 653
* Αεροδρόμιο Πάλμα: +34 971 789 099
* Γραφείο Τουρισμού Μαγιόρκας: +34 971 712 216
Ιστοσελίδες
www.mallorcaonline.com (ισπανικά, αγγλικά, γερμανικά)
www.mallorcaweb.com (καταλανικά, ισπανικά, αγγλικά, γερμανικά)www.spain.info (ισπανικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά, γιαπωνέζικα, κινέζικα) |
