Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Στην επικαιρότητα και πάλι το ζήτημα τής ευθανασίας

Βρετανία-Παράλυτος άνδρας προσέφυγε στη δικαιοσύνη διεκδικώντας το
"δικαίωμά του να πεθάνει"...



Λονδίνο

  Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βρετανίας έκρινε αποδεκτή την υπόθεση
ενός άνδρα, ο οποίoς πάσχει από το σύνδρομο εγκλεισμού και ο οποίος
ζητεί να του επιτραπεί να αναθέσει σε έναν γιατρό να θέσει νόμιμα
τέλος στη ζωή του, όταν το θελήσει, χωρίς ο επιστήμονας αυτός να
θεωρηθεί στη συνέχεια ένοχος φόνου βάσει του νόμου.

Ο 57χρονος Τόνι Νίκλινσον, θύμα εγκεφαλικού επεισοδίου το 2005,
έχει παραλύσει εντελώς και εξαρτάται από τους άλλους στην καθημερινή
του ζωή. Δεν μπορεί πλέον να μιλήσει και να επικοινωνήσει, παρά μόνον
μέσω ενός ηλεκτρονικού πίνακα ή ενός υπολογιστή και χαρακτηρίζει τη
ζωή του "αφόρητη".

Αυτό που ζητεί είναι να μπορεί να επωφεληθεί, όποτε το επιθυμήσει,
από τη βοήθεια ενός γιατρού για να πεθάνει, καθώς αυτός δεν μπορεί να
κάνει την παραμικρή κίνηση για να διακόψει το νήμα της ζωής του.

Στην απόφασή του αυτή χαίρει της συμπαράστασης της συζύγου του και
των δύο θυγατέρων του ηλικίας περίπου είκοσι ετών.

Το Ανώτατο Δικαστήριο εκλήθη να αποφανθεί αν είναι αποδεκτή η
προσφυγή του Νίκλινσον, αφού το υπουργείο Δικαιοσύνης είχε ζητήσει να
απορριφθεί η εξέταση της υπόθεσης αυτής με το αιτιολογικό ότι η
συζήτηση για την ευθανασία --η οποία είναι σήμερα παράνομη-- εμπίπτει
στην αρμοδιότητα του κοινοβουλίου.

Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι ο Τόνι Νίκλινσον έχει το δικαιώμα
να ζητήσει "να μην είναι παράνομο για έναν γιατρό να δώσει τέλος ή να
βοηθήσει να δοθεί τέλος στη ζωή του βάσει της αναγκαιότητας" γι'αυτό,
αν ληφθεί υπόψη ο μεγάλος βαθμός αναπηρίας του.

Το δικαστήριο επίσης έκρινε βάσιμο το επιχείρημα του Νίκλινσον,
σύμφωνα με το οποίο το δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής ζωής, όπως
αυτό περιγράφεται από το άρθρο 8 της Συνθήκης των Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων, περιλαμβάνει επίσης το δικαίωμα του να τερματίσει κάποιος
τη ζωή του.

Ωστόσο η δικαστική αυτή αρχή έκρινε μη αποδεκτό το αίτημά του για
μια γενική επανεξέταση του νόμου για την ευθανασία. "Το δικαστήριο δεν
θα πρέπει να μπει σε μια συζήτηση που ανήκει στο κοινοβούλιο",
σημείωσε ο δικαστής.

Η απόφαση αφορά μόνον στο κατά πόσον είναι αποδεκτή η προσφυγή
του Νίκλινσον και η υπόθεσή του θα πρέπει εφεξής να εξεταστεί σε
βάθος, ανοίγοντας πιθανώς το δρόμο σε μια μακρά δικαστική διαδικασία.

Η ευθανασία και η υποβοηθούμενη αυτοκτονία είναι παράνομες στη
Βρετανία, όμως μια επιτροπή έρευνας συνέστησε τον Ιανουάριο μια
επανεξέταση του νόμου από το κοινοβούλιο, αποσκοπώντας στο να
επιτραπεί στους γιατρούς να βοηθούν τους ασθενείς που βρίσκονται στο
τελικό στάδιο να δίνουν τέλος στη ζωή τους.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία