Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




"σάρωσε " με 10 Χρυσά Βατόμουρα

Η ταινία Jack & Jill "διακρίθηκε" ως η....χειρότερη τού Χόλιγουντ

"Βραβείο" και στον Αλ Πατσίνο



Λος Αντζελες

 Δέκα "Χρυσά Βατόμουρα" απέσπασε η κωμωδία "Jack and Jill" του
ηθοποιού Ανταμ Σάντλερ στο Λος Αντζελες στην τελετή απονομής των
βραβείων που απονέμονται κάθε χρόνο στη χειρότερη ταινία του
Χόλιγουντ.

Για πρώτη φορά στην 32χρονη ιστορία του Golden Raspberry
Foundation, η ίδια ταινία λαμβάνει τόσες κακές διακρίσεις σε όλες τις
κατηγορίες: χειρότερη ταινία, χειρότερος α΄και β΄ανδρικός και
γυναικείος ρόλος, χειρότερος σκηνοθέτης, χειρότερο σενάριο.

Ο Σάντλερ πατώνει ταυτόχρονα ως ο χειρότερος α΄ανδρικός και
α΄γυναικείος ρόλος στο φιλμ "Jack and Jill" στο οποίο ερμηνεύει το
διπλό ρόλο του άνδρα και της κυριαρχικής δίδυμης αδελφής του.

Ο Αλ Πατσίνο που υποδύεται τον εαυτό του στην ταινία, βραβεύτηκε
ως ο χειρότερος β΄ανδρικός ρόλος, ενώ ο Ντέιβιντ Σπέιντ απέσπασε το
βραβείο του χειρότερου β΄γυναικείου ρόλου για το πρόσωπο της Μόνικας.

Οι νικητές των Χρυσών Βατόμουρων σπάνια παρουσιάζονται στην τελετή
απονομής. Ωστόσο πριν από δύο χρόνια, η Σάντρα Μπούλοκ είχε προκαλέσει
αίσθηση όταν πήγε να πάρει το βραβείο της την παραμονή της βράβευσής
της στην τελετή των Οσκαρ. Η ηθοποιός Χάλι Μπέρι, το 2005, είχε επίσης
παραλάβει με χιούμορ το δικό της βραβείο.

Τα Χρυσά Βατόμουρα γενικά απονέμονται την παραμονή της τελετής των
Οσκαρ. Ωστόσο για πρώτη φορά φέτος η βραδιά, η οποία καθιερώθηκε ως
σατιρικό αντίβαρο στα Οσκαρ, πραγματοποιήθηκε την Πρωταπριλιά.

Οι βραβευθέντες επιλέγονται από 657 αμερικανούς και ξένους
εκλογείς, και λαμβάνουν ως βραβείο ένα βατόμουρο που έχει το μέγεθος
της μπάλας του γκολφ που είναι τοποθετημένη πάνω σε μπομπίνα ταινίας
Super 8. Το βραβείο είναι βαμμένο ολόχρυσο και έχει αξία 5 δολαρίων.

Πέρυσι την τιμητική της είχε η ταινία "The Last Airbende" (Ο
τελευταίος μαχητής του ανέμου) του αμερικανού σκηνοθέτη Μ. Νάιτ
Σιάμαλαν, η οποία πάτωσε θριαμβευτικά αλλά και το "Sex and the City 2"
ως η χειρότερη τηλεοπτική σειρά.

Χειρότερη ταινία: "Jack and Jill"

Χειρότερος α΄ανδρικός ρόλος: Ανταμ Σάντλερ για το "Jack and Jill"
αλλά και για το "Mytho"

Χειρότερος α΄γυναικείος ρόλος: Ανταμ Σάντλερ για το "Jack and Jill"

Χειρότερος β΄γυναικείος ρόλος: Ντέιβιντ Σπέιντ για το ρόλο της Μόνικας

Χειρότερος β΄ανδρικός ρόλος: Αλ Πατσίνο για τον ρόλο του στο "Jack and Jill"

Χειρότερo καστ: όλοι οι ηθοποιοί του "Jack and Jill"

Χειρότερος σκηνοθέτης: Ντένις Ντούγκαν του "Jack and Jill"

Χειρότερη σειρά ή ριμέικ: "Jack and Jill", ριμέικ του "Glen &
Glenda" του Εντ Γουντς

Χειρότερο ζευγάρι στην οθόνη: Ανταμ Σάντλερ και Κέιτ Χολμς/Αλ
Πατσίνο ή Ανταμ Σάντλερ και Ανταμ Σάντλερ για το "Jack and Jill".

Χειρότερο σενάριο: Στιβ Κόρεν και Ανταμ Σάντλερ για το "Jack and Jill",



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία