 |
|
|  |  |  | 
Ειδικοί καλούν την Αμερική να εμπλακεί πιο ενεργά στην κρίση
Διαμορφώνεται κλίμα επέμβασης στην Συρία απο τις ΗΠΑ
Ουάσινγκτον
Η Ουάσινγκτον πρέπει να βοηθήσει περισσότερο τους σύρους
εξεγερμένους παρέχοντάς τους όπλα και αεροπορική υποστήριξη και να
επισημάνει ξεκάθαρα στο καθεστώς του σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ
τις γραμμές που δεν πρέπει να ξεπεράσει υπό την απειλή μιας
στρατιωτικής επέμβασης, όπως εκτίμησαν αμερικανοί ειδικοί.
Όσο περισσότερο διαρκεί η συριακή κρίση, που έχει ήδη φτάσει τον
17ο μήνα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να αυξηθούν οι ευρείες
σφαγές, επεσήμαναν οι ίδιοι απευθυνόμενοι στην αμερικανική Γερουσία.
Ο Μάρτιν Ίντικ, πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Ισραήλ, προειδοποίησε
για τις <<πολύ άσχημες επιπτώσεις>> της τρέχουσας κατάστασης και δήλωσε:
<<Είναι σημαντικό να επέμβουμε με ενεργό τρόπο, αλλά πρέπει να το
κάνουμε έξυπνα>>.
<<Πρέπει να προσέξουμε σε ποιους δίνουμε όπλα>>, σημείωσε ο ίδιος,
που σήμερα είναι διευθυντής διεθνούς πολιτικής στο Ινστιτούτο
Brookings. Σύμφωνα με τον Ίντικ, οι ΗΠΑ δεν έχουν ακόμη ξεκάθαρη άποψη
για την ταυτότητα και τους στόχους των δυνάμεων που αποτελούν τη
συριακή αντιπολίτευση.
Ο Άντριου Τάμπλερ του Ινστιτούτου για την Εγγύς Ανατολή (Institute
for Near East Policy) προειδοποίησε την επιτροπή της Γερουσίας αρμόδια
για εξωτερικές υποθέσεις για τον κίνδυνο το καθεστώς του σύρου
προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα.
<<Η Ουάσινγκτον και οι εταίροι της πρέπει να καθορίσουν και να
ζητήσουν να γίνει σεβαστή μια κόκκινη γραμμή, ώστε να εμποδίσουν τη
Συρία να χρησιμοποιήσει τα χημικά της όπλα>>, σημείωσε.
Ο Τάμπλερ κάλεσε τις ΗΠΑ να απευθύνουν μια <<έντονη προειδοποίηση>>
στον Άσαντ, επισημαίνοντάς του ότι <<οι μαζικές ωμότητες θα προκαλέσουν
άμεση στρατιωτική απάντηση>>.
Ο ίδιος εξέφρασε την ανησυχία του όσον αφορά και την <<επόμενη
κυβέρνηση>> της Συρίας, αν η Ουάσινγκτον δεν εμπλακεί περισσότερο στη
συριακή κρίση. <<Η επόμενη κυβέρνηση (...) θα είναι πιθανόν ταυτόχρονα
καχύποπτη και εχθρική προς τα αμερικανικά συμφέροντα>>, δήλωσε ο
Τάμπλερ.
<<Ο λόγος είναι απλός: η Ουάσινγκτον έχει περάσει πολύ καιρό να
διαπραγματεύεται διπλωματικά στον ΟΗΕ αντί να βοηθά άμεσα τον συριακό
λαό να επιταχύνει την πτώση του Άσαντ>>, πρόσθεσε.
Ο Τζέιμς Ντόμπινς, ειδικός στη διεθνή ασφάλεια, τάχθηκε από την
πλευρά του υπέρ της δημιουργίας μιας ζώνης εναέριου αποκλεισμού πάνω
από τη Συρία, με στόχο την προστασία των πολιτών από την κυβερνητική
καταστολή, όπως έγινε στην περίπτωση της Λιβύης πέρυσι.
Ο Ντόμπινς εκτίμησε ότι για να γίνει κάτι τέτοιο είναι απαραίτητο
να υπάρξει σχετικό αίτημα από τη συριακή αντιπολίτευση, ενώ έκρινε ότι
η εξουσιοδότηση από τον ΟΗΕ είναι <<ευκταία>>, αλλά <<όχι απολύτως
απαραίτητη>>.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
