Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ομογενής, η κόρη του οποίου σώθηκε από θαύμα από το μακελειό τού Νιουτάουν, ίδρυσε μη κερδοσκοπική οργάνωση, με σκοπό να προωθηθεί η <<υπευθυνότητα στα όπλα>>



Νέα Υόρκη

Η κόρη του, μαθήτρια τετάρτης τάξης στο <<Σάντι Χουκ>>, στο Νιούταουν
του Κονέτικατ, σώθηκε από θαύμα το πρωινό της 14ης Δεκεμβρίου από τη
σφαγή που προκάλεσε ο 20χρονος Άνταμ Λάνζα. Ο λόγος για τον ομογενή
Τιμ Μακρή, ο οποίος ίδρυσε τη μη κερδοσκοπική οργάνωση <<Sandy Hook
Promise>>, με σκοπό να προωθηθεί η <<υπευθυνότητα στα όπλα>> για την
μελλοντική αποτροπή παρόμοιων περιστατικών.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας <<New York Times>>, το οποίο
αναδημοσιεύει ο "Εθνικός Κήρυκας" ο Τιμ Μακρής και τα
υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης, οι οικογένειες 11 εκ των θυμάτων
μακελειού, ζητούν να ξεκινήσει ένας εθνικός διάλογος πάνω στα θέματα
της ψυχικής υγείας, αλλά και της ασφάλειας των σχολείων. Επισημαίνουν,
μάλιστα, ότι η όλη συζήτηση θα πρέπει να είναι ευρύτερη και να μην
επικεντρώνεται μόνο στο πώς θα περιοριστεί η πρόσβαση στα όπλα.

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός μηνός από την ημέρα που μέσα στους χώρους
τους δημοτικού σχολείου <<Σάντι Χουκ>> έχασαν τη ζωή τους 26 άνθρωποι,
εκ των οποίων 20 ανήλικα παιδιά, ηλικίας μόλις 6 και 7 χρόνων, τα μέλη
της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης παραχώρησαν στο Νιουτάουν συνέντευξη
Τύπου. Αυτή ήταν η πρώτη φορά, που μια ομάδα οικογενειών από το <<Σάντι
Χουκ>> μίλησε δημόσια για την τραγωδία που έπληξε την ήσυχη αυτή
κοινότητά τους και τη μετέτρεψε σε σύμβολο θλίψης για όλη τη χώρα.
Αρκετοί κρατούσαν τις φωτογραφίες των παιδιών τους που έχασαν τη ζωή
τους στο μακελειό.

<<Όλες αυτές τις τριάντα ημέρες που πέρασαν από το συμβάν προσπαθήσαμε
να στηρίξουμε την κοινότητά μας>>, είπε ο Τιμ Μακρής. <<Εκτιμούμε την
προσοχή που έχει επιδείξει στο θέμα ο Αμερικανός Πρόεδρος. Εκτιμούμε,
επίσης, το γεγονός ότι ο αντιπρόεδρος μίλησε απευθείας με τις
οικογένειες των θυμάτων, που θέλησαν να τον συναντήσουν. Ωστόσο, δεν
έχουμε μια άμεση απάντηση μέχρι στιγμής>>, είπε χαρακτηριστικά ο
ομογενής.

Από την πλευρά του, ο Τομ Μπίτμαν, ο οποίος συνέβαλε στην ίδρυση της
<<Sandy Hook Promise>>, είπε ότι πολλά μέλη της οργάνωσης είναι κάτοχοι
όπλων.

<<Κυνηγούμε με αυτά, προστατεύουμε τα σπίτια μας. Άλλοι έχουν συλλογή.
Διδάσκουμε στα παιδιά μας πώς να τα χρησιμοποιούν με ασφάλεια. Δεν
φοβόμαστε μια εθνική συζήτηση για την υπευθυνότητα γύρω από τη χρήση
των όπλων. Ξέρουμε ότι υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτή τη χώρα
που συμφωνούν με εμάς>>, δήλωσε ο Τομ Μπίτμαν.

<<Εύχομαι να μην υπάρχει ποτέ στο μέλλον γονιός, παππούς ή κηδεμόνας
που θα περάσει τέτοιο πόνο>>, ευχήθηκε η Μάρκεζ Γκριν, της οποίας η
6χρονη κόρη Άννα ήταν μεταξύ των θυμάτων.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. ¶ραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία