Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Παιδιά στρατολογούνται στη Συρία από ομάδες ενόπλων, βιάζονται, βασανίζονται, φυλακίζονται και χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινες ασπίδες



Δαμασκός/Βηρυτός

Όλο και περισσότερα παιδιά, κάτω των 18 ετών, στη Συρία πυροβολούνται, βασανίζονται, βιάζονται και στρατολογούνται από ομάδες ενόπλων και από τις δύο εμπόλεμες πλευρές, αναφέρει η διεθνής οργάνωση για τα παιδιά Save the Children σε έκθεσή της που δόθηκε στη δημοσιότητα.

Τα παιδιά χρησιμοποιούνται ως αχθοφόροι, φύλακες, πληροφοριοδότες και στρατιώτες και σε κάποιες περιπτώσεις ως ανθρώπινες ασπίδες, αναφέρει η βρετανική φιλανθρωπική οργάνωση στην έκθεσή της με τίτλο Childhood Under Fire.

Μία οργάνωση με διασυνδέσεις με την αντιπολίτευση αναφέρει ότι έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 17 παιδιά, που είχαν καταταγεί σε ένοπλες ομάδες, από την έναρξη της σύγκρουσης. Πολλά παιδιά-στρατιώτες έχουν τραυματιστεί σοβαρά και σε κάποιες περιπτώσεις έχουν μείνει ανάπηρα, σύμφωνα με την έκθεση.

Η οργάνωση εκτιμά ότι περίπου δύο εκατομμύρια παιδιά στη Συρία έχουν ανάγκη από βοήθεια και ότι ο πόλεμος που μαίνεται δύο χρόνια έχει επηρεάσει όλους τους τομείς της ζωής τους: υποσιτίζονται, κινδυνεύουν από ασθένειες, εξαναγκάζονται να παντρευτούν και τελικώς καθίστανται τα αθώα θύματα μίας αιματηρής σύγκρουσης που έχει ήδη στοιχίσει 70.000 ζωές. Η εκπαίδευσή τους έχει διακοπεί καθώς περίπου 2.000 σχολεία έχουν είτε καταστραφεί από τις συγκρούσεις, είτε έχουν μετατραπεί σε προσωρινά καταφύγια για τους εκτοπισμένους.

Ερευνητές από την Τουρκία διαπίστωσαν ότι τρία στα τέσσερα παιδιά στη Συρία έχουν χάσει στον πόλεμο κάποιο αγαπημένο τους πρόσωπο.

Όπως δήλωσε στο Ρόιτερς ο Τζάστιν Φόρσαϊθ, επικεφαλής της οργάνωσης που εδρεύει στο Λονδίνο, τα παιδιά στη Συρία είναι ίσως τα μεγαλύτερα θύματα της ένοπλης σύγκρουσης καθώς υφίστανται " σωρευτικό ψυχικό τραυματισμό".

Ο Φόρσαϊθ αναφέρει χαρακτηριστικά περιστατικά: συνάντησε ένα 12χρονο αγόρι πρόσφυγα που είδε τον καλύτερό του φίλο να πέφτει νεκρός από μία σφαίρα στην καρδιά έξω από ένα φούρνο. "Ο φίλος του δέχτηκε μία σφαίρα στην καρδιά. Αρχικά (ο 12χρονος) νόμιζε ότι αστειευόταν γιατί δεν υπήρχε αιμορραγία. Δεν κατάλαβαν ότι σκοτώθηκε μέχρι που του έβγαλαν το πουκάμισο".

Ο Φόρσαϊθ λέει ακόμη ότι γνώρισε ένα αγόρι που είπε ότι βρισκόταν σε ένα κελί με 150 άτομα, ανάμεσά τους 50 παιδιά.

"Τον έβγαζαν έξω καθημερινά, τον τοποθετούσαν σε ένα γιγάντιο τροχό και τον έκαιγαν με τσιγάρα. Ήταν 15 χρονών. Το τραύμα που υφίσταται ένα παιδί είναι συντριπτικό".

"Αυτός είναι ένας πόλεμος όπου οι γυναίκες και τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη απώλεια", δήλωσε ο Φόρσαϊθ στο Ρόιτερς κατά την επίσκεψή του στον Λίβανο, όπου έχουν καταφύγει 340.000 Σύροι.

Η έκθεση της Save the Children επικαλείται νέα έρευνα που διενεργήθηκε ανάμεσα σε παιδιά πρόσφυγες από το πανεπιστήμιο Bahcesehir στην Τουρκία, η οποία διαπίστωσε ότι ένα στα τρία παιδιά έχει καταγγείλει ότι έχει υποστεί ξυλοδαρμό, το έχουν κλωτσήσει ή πυροβολήσει. Αναφέρει ακόμη ότι τα δύο τρίτα των ερωτηθέντων παιδιών απάντησαν ότι χάθηκαν με μέλη της οικογενείας τους εξαιτίας της σύγκρουσης και το ένα τρίτο ότι έχασε κάποιον στενό φίλο ή συγγενή του.

"Όλα αυτά τα παιδιά σου αφηγούνται τις ιστορίες τους σαν κάτι δεδομένο και τότε συνειδητοποιείς ότι βιώνουν πολλά επίπεδα ψυχικού τραυματισμού", λέει ο Φόρσαϊθ.

Ο εμφύλιος στη Συρία ξεκίνησε με ειρηνικές διαμαρτυρίες κατά του προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ. Οι δυνάμεις του άνοιξαν πυρ εναντίον των διαδηλωτών και συνέλαβαν χιλιάδες. Σύντομα η επανάσταση μετατράπηκε σε εμφύλιο. Οι αντικαθεστωτικοί τώρα έχουν θέσει υπό τον έλεγχό τους μεγάλα τμήματα της χώρας.

Εκατομμύρια άνθρωποι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους αναζητώντας ασφαλές καταφύγιο ή καταφεύγοντας σε γειτονικές χώρες. Η Save the Children αναφέρει ότι 80.000 άνθρωποι ζουν σε αχυρώνες, πάρκα και σπηλιές και ότι τα παιδιά αναζητούν απεγνωσμένα τροφή.

Τόσο οι κυβερνητικές δυνάμεις όσο και οι αντικαθεστωτικοί έχουν κατηγορηθεί ότι βάζουν στο στόχαστρό τος αμάχους και διαπράττουν εγκλήματα πολέμου. Οι πρόσφυγες αναφέρουν ότι οι στρατιώτες του Άσαντ στοχεύουν σκοπίμως εναντίον των παιδιών.

Ο Φόρσαϊθ επισημαίνει ότι ο βιασμός χρησιμοποιείται ως μέθοδος τιμωρίας και προσθέτει ότι δεν καταγγέλλεται συχνά, καθώς πρόκειται για "λεπτό ζήτημα", ειδικά στις συντηρητικές κοινωνίες.

"Στις περισσότερες συγκρούσεις, ποσοστό μεγαλύτερο του 50% των βιασμών έχει ως θύματα παιδιά. Και είμαι σίγουρος ότι το ίδιο συμβαίνει και σε αυτή την περίπτωση".

Ο φόβος της σεξουαλικής κακοποίησης έχει επανειλημμένως αναφερθεί στην οργάνωση ως ένας από τους κυριότερους λόγους που οι οικογένειες εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, σύμφωνα με την έκθεση.

Η έκθεση αναφέρει περιπτώσεις κοριτσιών--έως και 14 ετών-- που υποχρεώνονται από τις οικογένειές τους να παντρευτούν επειδή δεν μπορούν να τα στηρίξουν ή επειδή ελπίζουν ότι ένας σύζυγος θα μπορέσει να τους προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια και να τα γλιτώσει από την απειλή της σεξουαλικής βίας.

Η οργάνωση Save the Children εργάζεται σε γειτονικές χώρες και εντός της Συρίας, αλλά η Δαμασκός έχει περιορίσει την πρόσβαση στις οργανώσεις αρωγής, ειδικά στα εδάφη που τελούν υπό τον έλεγχο της αντιπολίτευσης.

Η οργάνωση κάνει έκκληση για απεριόριστη και ασφαλή πρόσβαση στις ανθρωπιστικές οργανώσεις, περιλαμβανομένης της "πρόσβασης στα μέτωπα της σύγκρουσης" και καλεί την Δαμασκό να χαλαρώσει τους γραφειοκρατικούς περιορισμούς.

Παρά την δέσμευση των διεθνών δωρητών για χορήγηση 1,5 δισεκατομμυρίου δολαρίων για τις ανάγκες των εκτοπισμένων, μόνο το 25% του ποσού αυτού έχει εκταμιευθεί, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία