Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δεκαοκτώ χρόνια κάθειρξη στον Ελβετό δισεκατομυριούχο Στέφαν Σμιντχάινι για τις χιλιάδες θανάτων λόγω του αμίαντου



Ρώμη - (Ανταπόκριση Θόδωρος Ανδρεάδης-Συγγελάκης)

Σε δεκαοκτώ χρόνια κάθειρξη καταδικάσθηκε με απόφαση που εξέδωσε το εφετείο στο Τορίνο ο Ελβετός βιομήχανος Στέφεν Σμιντχάινι για εκ προμελέτης πρόκλησης σοβαρών βλαβών στην υγεία, που σχετίζονται με χιλιάδες θανάτους εξαιτίας της χρήσης αμίαντου από την Έτερνιτ Ιτάλια.

Ο Ελβετός δισεκατομμυριούχος και συνιδιοκτήτης της βιομηχανίας αυτής είχε καταδικασθεί πέρυσι σε δεκαέξι χρόνια κάθειρξη από το πρωτοβάθμιο δικαστήριο του Τορίνου. Ο έτερος κατηγορούμενος και πρώην συνιδιοκτήτης της βιομηχανίας ο Βέλγος βαρόνος Ζαν-Λουί Μαρί Ζισλέν Ντε Καρτιέ Ντε Μαρσιέν, απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών, πριν από δυο εβδομάδες.

Η υπόθεση αφορούσε την χρήση αμίαντου από τις βιομηχανίες Έτερνιτ, στην Ιταλία. Υπολογίζεται ότι μόνον στην βιομηχανική μονάδα του Καζάλε Μονφεράτο, στην βόρεια περιφέρεια της Αλεσάντρια, ο αμίαντος μέχρι το 1986 (έτος κατά το οποίο σταμάτησε η παραγωγή) προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον 1.500 ανθρώπων, εργαζομένων και κατοίκων της περιοχής.

Οι νεκροί σε όλη την Ιταλία —στην χώρα λειτουργούσαν άλλες τρεις μονάδες— υπολογίζεται ότι ανήλθαν σε 3.000, ενώ άλλοι τόσοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα υγείας λόγω του αμίαντου.

Η τοξική αυτή ουσία είχε χρησιμοποιηθεί εκτός των άλλων για να καλυφθούν πολλές στέγες σε σπίτια και αγροικίες κοντά στις βιομηχανίες και προκάλεσε καρκίνο του πνεύμονα και άλλες μορφές καρκίνου σε εκατοντάδες κατοίκους.

Σύμφωνα με τους δικαστές, οι εργαζόμενοι της Έτερνιτ Ιτάλια δεν διέθεταν κανέναν τρόπο να προστατεύον την υγεία τους και δεν υπήρξε ποτέ ούτε καν η στοιχειώδης ενημέρωση για τις ιδιότητες του αμίαντου, ότι δηλαδή η έκθεση στην ουσία αυτή και η εισπνοή μικροϊνών αμίαντου μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρες παθήσεις όπως μεσοθηλίωμα, καρκίνο του πνεύμονα και πνευμονοκονίαση.

Δεν τους είχαν παρασχεθεί ούτε τα στοιχειώδη μέσα για να μπορέσουν να προστατευθούν, όπως οι μάσκες και τα γάντια, ώστε να μην εισπνέουν μικροΐνες αμιάντου ή να έρχονται σε απευθείας επαφή με την συγκεκριμένη ουσία. Οι δυο ιδιοκτήτες, σύμφωνα με την ιταλική δικαιοσύνη, συνέχισαν την παραγωγή και όταν ήταν βέβαιοι, πλέον, για τις ολέθριες συνέπειες του αμιάντου, έχοντας ως μόνο κίνητρο, την εξασφάλιση μεγαλύτερου κέρδους.




 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία