Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Τα ‘‘θα’’ της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης

του Διονύση Ε. Κονταρίνη





Πρωταγωνιστικό ρόλο τα ‘‘ΘΑ’’  που απλώθηκαν στον αέρα της  Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Για μια ακόμη φορά οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων της Ελλάδας κατάφεραν και μετέτρεψαν το Βελλίδειο Κέντρο σε πολιτικό βήμα για να προσφέρουν στους Έλληνες πολίτες τις δωρεάν υποσχέσεις τους. Φρόντισαν να σερβίρουν στους πολίτες της χώρας τόσες υποσχέσεις ώστε να μην μπορεί κανείς να μετρήσει και να υπολογίσει που τελειώνει το ψέμμα και που αρχίζει η αλήθεια. Και οι Έλληνες πολίτες χειροκροτούν.

Βέβαια την παράσταση, όπως άλλωστε γίνεται κάθε φορά, φρόντισε και έκλεψε έντεχνα ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ο πολύς Αλέξης Τσίπρας. Αυτός ο θρυλικός αρχηγός, που σαν ένας σύγχρονος Ρομπέν των Δασών σαν ένας άλλος Ζορό, σαν ένας νέος Μαυρογυαλούρος υπόσχεται στους κατοίκους της, πως μπορεί να φτιάξει μια καινούργια Ελλάδα πάνω στην οποία οι κάτοικοί της θα απολαμβάνουν άνετη ζωή και…θα ζουν αυτοί καλά κι΄ εμείς ακόμα καλύτερα. Και οι Έλληνες πολίτες χειροκροτούν.

Και τι δεν υποσχέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας. Με το υπεροπτικό ύφος που τον διακρίνει πετούσε από το βήμα σωρό τις υποσχέσεις. Κατώτατο μισθό 751 ευρώ τον μήνα. Δωρεάν ηλεκτρικό ρεύμα σε όσους αδυνατούν να πληρώσουν. (Όλοι αδυνατούν να πληρώσουν κ. Τσίπρα). Χαμηλή τιμή στο πετρέλαιο. Εξοδο από τα μνημόνια. Χιλιάδες προσλήψεις και χιλιάδες θέσεις εργασίας. Διαγραφη μεγάλου μέρους του χρέους. Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και πολλά άλλα. Και οι Έλληνες πολίτες χειροκροτούν.

Βέβαια όλα αυτά ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ τα ονομάζει σχέδιο ανασυγκρότησης.

Δεν μοιράζουμε υποσχέσεις,τόνισε. Καταθέσαμε σχέδιο ανάπτυξης.

Και φυσικά δεν λήσμόνησε ούτε κι΄εκεί το ρεφραίν της πολιτικής του πορείας. Τις εκλογές.

Δεν ζητάμε εκλογές χτες. είπε και ειλικρινά εγώ αυτό το «χτες» δεν το κατανοώ. Η χώρα πρέπει να προσφύγη άμεσα σε λαϊκή εντολή.

Τώρα το τι και πόσο θα στοιχίσουν στη χώρα αυτές οι εκλογές τον κύριο Τσίπρα ουδόλως τον απασχολεί. Φτάνει που πιθανόν - έτσι που τα κατάφεραν οι άλλοι - να αγγίξει τη δόξα της εξουσίας.

Αναφερόμενος στα οικονομικά είπε Ο δανεισμός δεν είναι λύση,

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι πολύ σωστό αυτό που είπε. Τραγικό λάθος να ζεις με δανεικά. Που όμως θα βρει τα χρήματα ο Αλέξης Τσίπρας; Και ιδού μια απάντηση χωρίς καμιά βάση. Έχουμε σχέδιο που προβλέπει μια οικονομική ανακατανομή. Και φυσικά δεν μπαίνει στον κόπο να μιλήσει για το σχέδιο αυτό, να το αναλύσει, να το ερμηνεύεσει. Και οι Έλληνες πολίτες τον χειροκροτούν.

Ειναι πολύ δελεαστικό να λες στον μικροσυνταξιούχο θα σου δώσω δώρο Χριστουγέννων και δώρο Πάσχα. Είναι πολύ δελεαστικό να λες θα αυξήσω τον κατώτατο μισθό και το κατώτατο ημερομίσθιο. Είναι πολύ δελεαστικό να λες στον άνεργο θα σου δώσω δουλιά. Πρέπει όμως να μπορείς να εγγυηθείς ότι το δημόσιο ταμείο θα μπορεί να τα πληρώσει όλα αυτά και ότι εσύ μπορείς να τα πραγματοποιήσεις.

Συμπερασματικά να πω ότι αν όλες αυτές τις αερολογίες ο Αλέξης Τσίπρας τις λέει σχέδιο ανάπτυξης και ανασυγκρότησης καταλαβαίνετε τι μας περιμένει αν, τύχη κακιά, βρεθεί στην καρέκλα του πρωθυπουργού.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία