 |
|
|  |  |  |  Γκρέμισε τον κομμουνισμό και...
Οσιος ο Βοϊτίλα
Λαμπερή τελετή στην Αγία ΄Εδρα
Βατικανό
Είκοσι δύο αρχηγοί κρατών, μέλη βασιλικών οικογενειών και εκπρόσωποι από τουλάχιστον 87 χώρες παρέστησαν στην τελετή οσιοποίησης του πάπα Ιωάννη Παύλου Β΄ στο Βατικανό.
Μεταξύ των ηγετών ήταν και ο 87χρονος πρόεδρος της Ζιμπάμπουε, Ρόμπερτ Μουγκάμπε, ο οποίος έχει κηρυχθεί "ανεπιθύμητο πρόσωπο" στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το 2002 και του απαγορεύεται να ταξιδεύει σε ευρωπαϊκό έδαφος λόγω των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττει το καθεστώς του. Ωστόσο, το Βατικανό δεν ανήκει στην ΕΕ, γεγονός που επέτρεψε στον Μουγκάμπε, τη σύζυγό του Γκρέις και πολλά μέλη της κυβέρνησής του να παραβρεθούν στην τελετή.
Το "παρών" έδωσαν και άλλοι Αφρικανοί πρόεδροι, όπως αυτοί του Καμερούν, του Τόγκο και του Κονγκό.
Την τελετή παρακολούθησαν 16 αρχηγοί κρατών, όπως ο πρόεδρος της Ιταλίας Τζόρτζιο Ναπολιτάνο και ο πρόεδρος της Πολωνίας -- της γενέτειρας του πάπα Ιωάννη Παύλου -- Μπρόνισλαβ Κομορόφσκι, και έξι πρωθυπουργοί.
Η αντιπροσωπεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ήταν από τις μεγαλύτερες, αφού εκπροσωπήθηκε από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, τον Πολωνό πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ,Γέρζι Μπούζεκ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπάι. Απαντώντας στις επικρίσεις οι Βρυξέλλες υποστήριξαν ότι ήθελαν να αποτίσουν φόρο τιμής "στον ιστορικό ρόλο" που διαδραμάτισε ο Κάρολ Βοϊτίλα στην ευρωπαϊκή ιστορία.
Το Παρίσι έστειλε στη Ρώμη τον πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν και τους υπουργούς Εξωτερικών και Εσωτερικών. Και σ' αυτήν την περίπτωση το μέγεθος της αντιπροσωπείας θεωρήθηκε υπερβολικό από τη σοσιαλιστική αντιπολίτευση που υπενθύμισε ότι η Γαλλία είναι "λαϊκή δημοκρατία".
Μεγάλη ήταν και η αντιπροσωπεία της Ιταλίας, με τον πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι και πολλούς υπουργούς της κυβέρνησής του.
Η Ουγγαρία έστειλε στο Βατικανό τον πρωθυπουργό Βίκτορ Όρμπαν, ο οποίος επικρίνεται στη χώρα του και στο εξωτερικό για το νέο Σύνταγμα που υιοθέτησε και το οποίο κάνει αναφορές στο Θεό, το χριστιανισμό και την παραδοσιακή οικογένεια.
Το Ισραήλ, χώρα με την οποία ο Ιωάννης Παύλος άρχισε διάλογο, για πρώτη φορά στην ιστορία, εκπροσωπήθηκε με τον υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου Γιόσι Πέλεντ.
Πολλές χώρες των Βαλκανίων και της Λατινικής Αμερικής (Μεξικό, Ονδούρα, Αλβανία, Μαυροβούνιο, Βοσνία, ΠΓΔΜ) εκπροσωπήθηκαν με τους προέδρους ή τους πρωθυπουργούς τους. Οι ΗΠΑ πάντως κράτησαν χαμηλό προφίλ, σε αντίθεση με την κηδεία του πάπα, όπου είχαν στείλει τον τότε πρόεδρο Τζορτζ Ο. Μπους και τους δύο προκατάχους του, τους πρώην πρόεδρους Μπιλ Κλίντον και Τζορτζ Μπους. Τώρα στο Βατικανό βρέθηκε μόνο ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αγία Έδρα, Μιγκέλ Ντίαζ. Σε επίπεδο πρεσβευτή εκπροσωπήθηκε και η Ρωσία.
Εκτός από το Λίβανο και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, καμία άλλη αραβική χώρα δεν έστειλε αντιπροσωπεία στο Βατικανό.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
