Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ισπανία

Σ έναν πλούσιο Δήμο τής Ισπανίας ψηφίζουν δεξιά για κυβέρνηση, αλλά για δήμαρχο έναν άξιο και  αμετακίνητο  αριστερό, οπαδό τού Τσε Γκεβάρα



Πηγή El Publico.-

Ένας δήμος στην Ισπανία διατηρεί ένα πρωτοφανές ρεκόρ: ενώ το Ολέιρο, κοντά στην Α Κορούνια, είναι από τους πλουσιότερους στη Γαλικίας και στις εθνικές εκλογές υπερτερεί κατά κράτος το δεξιό Λαϊκό Κόμμα (ΡΡ), στις δημοτικές εκλογές επί 33 συναπτά έτη οι κάτοικοί του σχεδόν «μονοκούκι» επιλέγουν να τους διοικεί ένας αριστερός δήμαρχος, αμετανόητος υποστηρικτής του Τσε Γκεβάρα, της Παλαιστινιακής ‘ιντιφάντα’ και ορκισμένος εχθρός του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόι,--που και κείνος είναι γόνος της Γαλικίας.

Από την πρώτη ματιά, τούτος ο δήμος του Ολέιρος φαίνεται αμέσως διαφορετικός. Είναι τωόντι παράξενο σε μία δημοτική έκταση και μάλιστα εκλογικό φέουδο του ΡΡ, με εύτακτες παραλίες, φροντισμένα πάρκα και ρυμοτομία, φυσικούς ελεύθερους χώρους, υποδειγματικές δημοτικές υπηρεσίες και γήπεδα, να βλέπεις πως οι πινακίδες γράφουν ‘Λεωφόρος Τσε Γκεβάρα, ή Σαλβαδόρ Αλιένδε, οδός Σιμόν Μπολίβαρ, ή Ντολόρες Ιμπαρούρι «Πασιονάρια». Κι όλα τούτα είναι έργο του Άνχελ Γκαρθία Σεοάνε, ή «Χέλο».

Ωστόσο, το στοιχείο εκείνο που προέχει κι έχει υπερβεί τα κομματικά κι ιδεολογικά στεγανά, πραγματώνοντας μία ενότητα των δημοτών σ’ ένα συλλογικό όραμα και μία κοινή συλλογικότητα, παρά τις υπάρχουσες εισοδηματικές διακρίσεις των πολιτών του Ολέιρος, είναι η εξασφάλιση σε όλους σε πλουσιοπάροχες δημοτικές υπηρεσίες, που εξαφανίζουν τις όποιες ταξικές διαφορές. Στην πόλη όπου το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα ανέρχεται στις 35.000, οι χαμηλού εισοδήματος οικογένειες δεν αισθάνονται πως ζουν σε υποβαθμισμένες συνοικίες, ή ότι στερούνται τις παροχές που ένας πλουσιώτερος συμπολίτης του δύναται να επωφεληθεί.

Εξόν από την απαράμιλλη μέριμνα για το οικιστικό περιβάλλον, ο δήμος φροντίζει να παρέχει ένα μεγάλο ριπίδια από υπηρεσίες και εγκαταστάσεις στη διάθεση των πολιτών του. Όπως γράφει η ηλεκτρονική εφημερίδα El Público, πολλά γυμναστήρια και γήπεδα, σε σχέση με το μέγεθος του Ολέιρος, δημοτικές πισίνες, ένα δίκτυο από καλά εξοπλισμένες βιβλιοθήκες, κέντρα για την τρίτη ηλικία, καλά οργανωμένες παιδικές χαρές , χώρους και οικήματα του Δήμου που προσφέρονται δωρεάν στους δημότες για να διοργανώσουν από γιορτές κι επετείους, ώσαμε και γενέθλια.

Ο ΄Χέλο’ διοικεί τον Δήμο του Ολέιρος από το 1985, επικρατώντας σε όλες τις αναμετρήσεις. Η μόνη εξαίρεση όταν του απαγορεύθηκε να ασκεί τα καθήκοντά του όσο βρισκόταν κατηγορούμενος σε αγωγή που του είχε ασκήσει ο πατέρας του αντιπάλου του με το ΡΡ στις εκλογές, συνεπεία της κατεδάφισης ενός αυθαιρέτου στην παραλιακή ζώνη που είχε διατάξει ο Δήμος. Και φυσικά, ο Γκαρθία Σεοάνε, απαλλάχθηκε. «Με είχε αποκαλέσει τρομοκράτη. Ήταν ο πρόεδρος της (παντοδύναμης καθολικής οργάνωσης) Opus Dei στη Γαλικία

«Εδώ έχουμε αποδείξει πως η Αριστερά μπορεί να πείσει τους δεξιούς ότι και η δική μας πολιτική δύναται να αποδειχθεί επωφελείς και για εκείνους και για όλους», τονίζει ο δήμαρχος στην El Público.

«Ο κόσμος δεν είναι αφελής. Κι εγώ δεν μεταμφιέζομαι. Όμως εμείς επιτελούμε μία πολιτική υπέρ των πολιτών. Υπάρχουν δεξιοί οι οποίοι με σταματούν στον δρόμο και με συγχαίρουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν συμπορεύονται μαζύ μου ιδεολογικά, μολαταύτα βλέπουν σαφώς ότι εκπληρώνουμε τους στόχους μας», προσθέτει ο ίδιος.

 

Ο δήμαρχος έχει κατορθώσει μέσα από μία διαβαθμισμένη δημοτική φορολογία (οι πλούσιοι που καλούνται να πληρώσουν περισσότερο κάποτε τον κατηγορούσαν ότι συλλέγει τον «επαναστατικό φόρο») και την δρακόντεια εφαρμογή των νόμων και των περιορισμών για την οικιστική επέκταση και τις κατασκευής, να προφυλάξει την πόλη του από την ‘κατασκευαστική φούσκα’, που καταρράκωσε οικονομικά την Ισπανία από το 2008 και συνάμα να εξασφαλίσει στους δημότες του ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης μέσα σε επαρκές φυσικό περιβάλλον, μακράν του ακαλαίσθητου τοπίου των τεράστιων και εκτεταμένων «τειχών» από πολυώροφες πολυκατοικίες, δέκα και πλέον ορόφων που βιάζουν το φυσικό περιβάλλον άλλων ισπανικών πόλεων. Στο Ολέιρος τα κτήρια ορθώνονται αυστηρά έως τους τρεις ορόφους.

 

«Το πρώτο πράγμα που φροντίσαμε όταν ήλθαμε στην εξουσία ήταν να σταματήσουμε την κατασκευή συγκροτήματος 1.700 κατοικιών στην Κανίδε (μία φυσικής καλλονής ζώνη κοντά στην Α Κορούνια) και να επιτρέψουμε την ανέγερση μόνον 300», θυμάται ο δήμαρχος, αναφερόμενος και στις πάμπολλες απειλές που είχε δεχθεί η ζωή του, ή τις δεκάδες αγωγές εναντίον του, τις οποίες ανταπεξήλθε αλώβητος.

Ο ίδιος διατείνεται πως τον κατασκόπευαν οι ισπανικές μυστικές υπηρεσίες, η CIA, μέχρι κι η ισραηλινή Μοσάντ, όταν είχε αποκαλέσει «δολοφόνο» τον πρόεδρο του εβραϊκού κράτους Αριέλ Σαρόν κι είχε οργανώσει διαδήλωση μπροστά από την πρεσβεία της χώρας στη Μαδρίτη. Επίσης τόλμησε να διαμαρτυρηθεί και στην Ουάσιγκτον μετά την κήρυξη του πρώτου πολέμου στον Κόλπο, και ο δήμος κυκλοφόρησε και πουλούσε φανέλλες με τυπωμένο ένα ρολό χαρτί υγείας στα χρώματα της αμερικανικής σημαίας και την επιγραφή USAme (ΗΠΑντροπή). Τα έσοδα από την πώληση διατέθηκαν σε ΜΚΟ για την ανάπτυξη και την κοινωνική αλληλεγγύη.

Ο Γκαρθία Σοάνε έχει καταφέρει να επιβληθεί και στη γενικώτερη πολιτική ζωή της Γαλικιας. Η καλές του σχέσεις με το κουβανικό καθεστώς, και προσωπικά με τον ιστορικό ηγέτη της επανάστασης Φιδέλ Κάστρο (έχοντας ο ίδιος ο «Χέλο» ‘υιοθετηθεί’ από τον Δήμο της Αβάνας) χρησιμοποιήθηκαν κι από τον πρώην κυβερνήτη της Γαλικίας Μανουέλ Φράγα για να προλειάνουν το έδαφος της επίσκεψής του στην Κούβα—και φυσικά ο «Χέλο» ταξίδευσε μαζύ του.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία