Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Γιατί σε κάποιες χώρες το τιμόνι είναι αριστερά και σε άλλες δεξιά;



Αθήνα

Στην Ελλάδα, όλοι μας έχουμε συνηθίσει το τιμόνι από την αριστερά πλευρά του αυτοκινήτου και μας φαίνεται παράξενο που σε ορισμένες χώρες το έχουν από δεξιά. 

Σε μερικές χώρες, όπως για παράδειγμα στην Κύπρο και την Αγγλία, οδηγούν στην αριστερή λωρίδα του δρόμου και το τιμόνι βρίσκεται στα δεξιά του αυτοκινήτου.

Μαθαίνουν και καλλιεργούν την οδηγική αντίληψη με γνώμονα αυτήν την κατάσταση. Πώς θα σας φαινόταν όμως αν μαθαίνατε πως το όλο θέμα έχει τις ρίζες του πολύ πριν δημιουργηθεί ακόμα και η ιδέα της μηχανής εσωτερικής καύσεως;

Και φυσικά μιλάμε για την περίοδο του Μεσαίωνα! Μεταφερόμαστε μέσα στο σώμα ενός τυπικού ιππότη, οι οποίοι κατά συντριπτική πλειοψηφία εκπαιδεύονται στο σπαθί κρατώντας το με το δεξί χέρι. Οπότε μένει «άδειο» και εύκαιρο για την ασπίδα το αριστερό! Παίρνουμε λοιπόν τα όπλα και τον εξοπλισμό μας, καβαλάμε το περήφανο άλογό μας και ξεκινάμε να σφαγιάσουμε τον δράκο που κρατάει όμηρο την ωραία κοπελιά! Στην απέναντι πλευρά του δρόμου όμως διασταυρωνόμαστε με κάποιον άλλον ιππότη. Έχοντας λοιπόν την ασπίδα στο αριστερό μας χέρι φροντίζουμε να έχουμε καλή άμυνα, μιας και δεν ξέρουμε το ποιόν του, αν είναι εχθρός ή σύμμαχος!

Οπότε προφυλάσσοντας τα νώτα μας και με το χέρι στη λαβή του σπαθιού τον προσπερνάμε από τα δεξιά προτάσσοντας τη ασπίδα μας!

Ωραία με αυτήν την κατάσταση. Αλλά τι γίνεται με την Κύπρο και την Αγγλία; Γιατί οδηγούν όπως λένε στην Ελλάδα, «ανάποδα» (αριστερά αντί για δεξιά);

Αν παρατηρήσετε, από την άλλη μεριά του δρόμου (αριστερά) οδηγούν σε νησιωτικές μόνο χώρες και το τιμόνι είναι δεξιά. Κύπρος, Μεγάλη Βρετανία, Αυστραλία, Ιαπωνία… Εδώ μπαίνει στο παιχνίδι η ναυσιπλοΐα!

Μιας και ο μόνος τρόπος επικοινωνίας των εν λόγω χωρών με τον υπόλοιπο κόσμο ήταν η θάλασσα και τα πλεούμενα της.

Όταν λοιπόν δύο καράβια διασταυρώνονταν, φρόντιζαν οι καπετάνιοι να περνάνε από την αριστερή πλευρά τους, από όπου και μπορούσαν και έλεγχαν (ήταν έτσι φτιαγμένα) τις αποστάσεις ανάμεσα στις καρίνες!

Και όμως, δύο διαφορετικές αιτιολογίες για κάτι τόσο κοινό και αυτονόητο!

Έτσι λοιπόν υιοθετήθηκαν αυτά και στα αυτοκίνητα – τιμόνια, στους δρόμους και στις λωρίδες οδήγησης.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία