Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




«Άνοιγμα» πάνω από ένα τρισ. ευρώ για Γερμανία, Βρετανία, Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία

Telegraph: Δεν είναι μόνο η Ελλάδα - Η Ευρώπη «πνίγεται» στα χρέη



Πηγή Telegraph

Αξιολόγηση, βιώσιμο ή μη χρέος, σενάρια για Grexit, διαφωνία και «αδιέξοδο« μεταξύ Ευρωπαίων και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου... Η Ελλάδα βρίσκεται σε μία δίνη χρέους και αδυναμίας να ανταποκριθεί επαρκώς στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται, στραγγαλίζοντας την πραγματική οικονομία της χώρας και το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών της. Είναι όμως η μοναδική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση που βρίσκεται αντιμέτωπη με το «θηρίο» του χρέους; Με χρέος στο 177,4% του ΑΕΠ, η Ελλάδα αποτελεί σίγουρα τον πιο «αδύναμο κρίκο» και ένα μόνιμο πρόβλημα για την ευρωζώνη. Ωστόσο η απάντηση στη αρχικό ερώτημα είναι «όχι». Η Ελλάδα δεν είναι η μοναδική χώρα που «πνίγεται» στα χρέη, όπως προκύπτει από την έκθεση της Eurostat και την παρουσίαση του έγκυρου Telegraph.

Λίγο πριν ξεκινήσει η επί της ουσίας διαβούλευση για ένα -ει δυνατόν- ελεγχόμενο Brexit, τα βρετανικά ΜΜΕ βρήκαν το «πάτημα» που αναζητούσαν, προκειμένου να αναδείξουν τις αδυναμίες της κοινής ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής και της τακτικής των Βρυξελλών, που -εν πολλοίς- καθοδηγείται από το Βερολίνο και το δόγμα Σόμπλε, η οποία είχε ως συνέπεια τη διατήρηση της κρίσης για μακρύ χρονικό διάστημα και την απόφαση των Βρετανών πολιτών για αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Telegraph, η Ελλάδα όντως «πνίγεται» στο υπέρογκο χρέος της, όμως δεν είναι η μοναδική. Πολλοί ανησυχούν και αγωνιούν για το ελληνικό ζήτημα, αλλά «πολλές είναι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που στραγγαλίζονται, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά. Πιο συγκεκριμένα, το βρετανικό Μέσο αναφέρεται σε μία διάταξη της Συνθήκης του Μάαστριχτ, σύμφωνα με την οποία το χρέος μίας χώρας που βρίσκεται στην Ένωση, δεν μπορεί να υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ. Η έκθεση της Eurostat «συντρίβει» τη συγκεκριμένη διάταξη, καθώς ελάχιστες είναι οι χώρες της ΕΕ που πληρούν τη βασική αυτή προϋπόθεση.

Η Ελλάδα «σπάει» κάθε ρεκόρ με το 177% του ΑΕΠ και ακολουθούν η Ιταλία και η Πορτογαλία με 132% και 129% αντίστοιχα. Στον αντίποδα συναντάμε την Εσθονία, το Λουξεμβούργο, τη Λετονία, τη Λιθουανία και τη Σλοβενία, οι οποίες είναι οι μοναδικές σε ολόκληρη την ΕΕ που πληρούν τη συνθήκη του 60%, που αναφέρει το Μάαστριχτ. Όσον αφορά το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο σύντομα θα αποχωρήσει, το χρέος του κυμαίνεται στο 89,1%, έναντι του ΑΕΠ.

Παρά τα μέτρα σκληρής λιτότητας και τις προσαρμογές στα νέα δεδομένα, ο μέσος όρος χρέους των χωρών της ΕΕ το 2015 ήταν στο 90,4%, μειωμένο ελάχιστα σε σχέση με το 2014, που ήταν 92%, το οποίο ήταν και το μεγαλύτερο από το 1999.

Όσον αφορά τα χρέη σε απόλυτα νούμερα, πέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν «άνοιγμα» πάνω από ένα τρισ. ευρώ και αυτές είναι οι Γερμανία, Βρετανία, Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία.
 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία