Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένα ερωτικό γράμμα βρήκε τον παραλήπτη του μετά από 72 χρόνια....



Πηγή: cnn.gr

Ένα πολύ παλιό αλλά και πολύ συγκινητικό γράμμα ανακαλύφθηκε σε ένα σπίτι στο Γουέστφιλντ στο Νιού Τζέρσεϊ  τών ΗΠΑ, λίγες ημέρες πριν την Γιορτή της Μητέρας.

Ο Άλεν Κουκ και η κόρη του Μελίσσα έκαναν ανακαίνιση στο σπίτι τους όταν σε μια ρωγμή στην ταράτσα ανακάλυψαν μια όμορφη, παλιά ιστορία αγάπης που είχε μείνει ξεχασμένη και κλεισμένη σε έναν φάκελο για πολλά χρόνια.

«Ο φάκελος ήταν παλιός και κίτρινος. Φαινόταν πως δεν είχε ανοιχτεί ποτέ. Ήταν απίστευτο. Ο γαμπρός μου το άνοιξε και διάβασε το γράμμα που είχε μέσα του. Το είχε γράψει γυναίκα και μέσα σε αυτό ανέφερε για το μωρό που θα ερχόταν σύντομα στη ζωή», αναφέρει στο CNNi ο Άλεν Κουκ.

Η ιστορία αγάπης –που θα μπορούσε κάλλιστα να μεταφερθεί στην μεγάλη οθόνη- ξεκινά το 1945. Ήταν 4 Μαΐου, της ίδιας χρονιάς, όταν η Βιρτζίνια έγραψε αυτή την ερωτική επιστολή στον συζυγό της Ρολφ Κριστόφερσεν. Εκείνη την περίοδο ο άνδρας ταξίδευε, καθώς υπηρετούσε στο Ναυτικό της Νορβηγίας.

Ο φάκελος έγραφε πάνω «επιστροφή στον αποστολέα». Δεν είχε βρει ποτέ τον προορισμό του. Η οικογένεια, συγκινήθηκε με την ιστορία αγάπης και η κόρη του Άλεν έψαξε το όνομα του παραλήπτη στο διαδίκτυο. Τελικά βρήκε το τηλέφωνο του γιού του Ρολφ Κριστόφερσεν, ο οποίος μένει στη Σάντα Μπάρμπαρα της Καλιφόρνια.

«Μια άγνωστη μου τηλεφώνησε στο γραφείο. Απλά είχε ψάξει το όνομά μου στο διαδίκτυο και με βρήκε γιατί έχω το ίδιο όνομα με τον πατέρα μου. (Η κοπέλα) μου είπε πως είχε ένα γράμμα», αναφέρει ο 66χρονος γιός του Κριστόφερσεν στο CNNi.
Ο νεαρός Κρίστοφερ δεν είχε γεννηθεί ακόμη, όταν η μητέρα του Βιρτζίνια είχε γράψει το γράμμα αυτό στον πατέρα του, αλλά τα λόγια της είχαν ιδιαίτερη σημασία για αυτόν. Η μητέρα του είχε πεθάνει έξι χρόνια πριν.
«Σε αγαπάω Ρολφ, όπως αγαπάω τον καυτό ήλιο και για αυτό βρίσκεσαι στη ζωή μου. Είσαι ο ήλιος μου», αναφέρει μεταξύ άλλων η επιστολή.

Μετά από 72 χρόνια, τα λόγια αυτά επιτέλους έφτασαν στον παραλήπτη τους. Ο 66χρονος τηλεφώνησε άμεσα στον πατέρα του, που σήμερα είναι 96 ετών και ζει στην Καλιφόρνια και του διάβασε το γράμμα τηλεφωνικώς. «Ήμουν τόσο έκπληκτος, μετά από τόσα χρόνια. Είμαι ευτυχισμένος που έμαθα για την ύπαρξη αυτού του γράμματος. Είμαι ακόμα συγκινημένος», αναφέρει ο ίδιος.

Η χαμένη ερωτική επιστολή θεωρείται πως είχε παραπέσει σε κάποια ρωγμή που υπήρχε στη σοφίτα, όπου παλιά ζούσαν οι Κριστόφερσεν και είχε ξεχαστεί εκεί ακόμη και όταν μετακόμισαν από το σπίτι.

«Πλησιάζει η γιορτή της μητέρας και το να διαβάζω λόγια που είχε γράψει η μητέρα μου, μου υπενθυμίζει πόσο υπέροχος άνθρωπος ήταν», αναφέρει με δάκρυα στα μάτια ο γιός της οικογένειας.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία