Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Νοσταλγούν την ενιαία Γιουγκοσλαβία οι χώρες που προέκυψαν απο τη διάλυσή της!



Πηγή: Euractiv

Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας έκανε περισσότερο κακό παρά καλό, σύμφωνα με νέα έρευνα. Η «Yugo-stalgia» και η δυσαρέσκεια που προκαλείται από τη χαμηλή απασχόληση και την πολιτική αστάθεια έχουν προκαλέσει μεγάλη νοσταλγία για τις ημέρες του σοσιαλισμού.

Η διάλυση της Βαλκανικής χώρας στις αρχές της δεκαετίας του 1990 έβλαψε την Σερβία, τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Μαυροβούνιο και την πΓΔΜ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας νέας μελέτης της Gallup, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 1.000 πολίτες της περιοχής. Όταν ρωτήθηκαν εάν η διάλυση της Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας ωφέλησε ή έβλαψε τη χώρα τους, μόνο το 4% των Σέρβων δήλωσε ότι τους ωφέλησε, ενώ ένα συντριπτικό 81% δήλωσε ότι ήταν επιβλαβής. Πρόκειται για μια παρόμοια κατάσταση με τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, οι οποίες γενικά απάντησαν σε άλλη δημοσκόπηση ότι η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν επίσης επιβλαβής.

Η δυσαρέσκεια των Σέρβων αντικατοπτρίζεται επίσης στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, όπου μόνο το 6% δήλωσε ότι το τέλος της Γιουγκοσλαβίας ωφέλησε τη χώρα. Το 77% δήλωσε ότι ήταν καταστρεπτική. Ενώ η αρνητικότητα της Σερβίας είναι αποτέλεσμα της απώλειας του ρόλου της ως το κέντρο ενός πολυεθνικού κράτους, οι επιφυλάξεις της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης μπορούν να εξηγηθούν από την κακή οικονομική και κυβερνητική απόδοση της χώρας.

Η διαφθορά είναι ένα παλιό πρόβλημα και η περίπλοκη κρατική δομή της, η οποία θεσπίστηκε με τη συμφωνία του Ντέιτον του 1995, σημαίνει ότι η κυβέρνηση παλεύει για να προωθήσει τις μεταρρυθμίσεις. Ωστόσο, η ΕΕ εξακολουθεί να είναι μια ελκυστική επιλογή για τους Βόσνιους: το 70% εγκρίνει την υποψηφιότητά της για ένταξη. Η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ Φεντερίκα Μογκερίνι φιλοξένησε  δείπνο εργασίας με τους πρωθυπουργούς των Δυτικών Βαλκανίων οι οποίοι όλοι ελπίζουν να ενταχθούν στο μπλοκ.

Το νεότερο μέλος του ΝΑΤΟ, το Μαυροβούνιο, είναι λιγότερο νοσταλγικό, με μόλις 15% να το θυμάται πολύ και το 65% να πιστεύει ότι είναι επιβλαβές. Σχεδόν το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων των Σκοπιανών (21%) δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν όταν ρωτήθηκαν αν η διάλυση ήταν ευεργετική ή επιβλαβής. Από τις πρώην αυτόνομες περιοχές και τις πρώην γιουγκοσλαβικές Δημοκρατίες που βρίσκονται ακόμη στο δρόμο προς την ένταξη στην ΕΕ, μόνο το Κοσσυφοπέδιο δήλωσε ότι ήταν επωφελές, ενώ τα τρία τέταρτα δήλωσαν ότι η διάσπαση ήταν καλή και μόνο το 10% δήλωσε ότι ήταν επιβλαβής

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία