Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένας παράδεισος για τους λάτρεις των βιβλίων στην Ιορδανία



Πηγή: cnn.gr

Οι αρχαίοι δρόμοι της πρωτεύουσας της Ιορδανίας, Αμμάν, κρύβουν ένα υπέροχο μυστικό: ένα ιδιαίτερο βιβλιοπωλείο το οποίο παραμένει ανοιχτό 24 ώρες καθημερινά, επτά μέρες την εβδομάδα.

Το al-Maa Bookstore ανήκει στον Hamzeh AlMaaytah, έναν βιβλιοπώλη τέταρτης γενιάς.
Άνοιξε τις πόρτες του για πρώτη φορά τη δεκαετία του 1890 στην Ιερουσαλήμ ως ένα από τα τρία βιβλιοπωλεία του συγγραφέα Αl-Jahith με το όνομα "Al-Jahith's Treasury". Ο τότε ιδιοκτήτης ήταν ο παππούς του Hamzeh. Το 1948 το βιβλιοπωλείο μεταφέρθηκε στο Αμμάν και τη λειτουργία του ανέλαβε ο πατέρας του Hamzeh, Mamduh AlMaaytah.

«Κάθε μέρα γυρνούσα στο μαγαζί και έβρισκα τον πατέρα μου αποκοιμισμένο με ένα βιβλίο στα χέρια του. Ήταν σαν να είχε διαγώνισμα κάθε μέρα. Αγαπούσε υπερβολικά πολύ τα βιβλία» αναφέρει στο CNNi ο Hamzeh.

Το al-Maa

Σήμερα, ο θησαυρός του συγγραφέα al-Jahith είναι διάσπαρτος σε διαφορετικά βιβλιοπωλεία που ανήκουν στα αδέρφια AlMaaytah. Αυτό του Hamzeh βρίσκεται στο Roman Nymphaeum του Αμμάν, το οποίο είναι και η αρχική τοποθεσία του.
Το 2016 ο Hamzeh αποφάσισε να φύγει από την οικογενειακή επιχείρηση και μετονόμασε το βιβλιοπωλείο σε “al-Maa” -που σημαίνει «νερό»- ώστε να εκφράσει καλύτερα τη φιλοσοφία του: Τα βιβλία είναι ζωτικής σημασίας. Όπως το νερό είναι απαραίτητο για τη ζωή έτσι και αυτά. Και γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να είναι το ίδιο προσιτά».
Ο Hamzeh λόγω της φιλοσοφίας του δεν έχει κοστολογήσει κανένα βιβλίο. Όταν ένας πελάτης ενδιαφέρεται για αγορά του λέει «Πάρε ένα βιβλίο και διάβασέ το. Πλήρωσε όσα επιθυμείς».

«Έπαψα να αντιμετωπίζω τα βιβλία ως μία εμπορική επιχείρηση διότι είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό εμπόρευμα. Ο στόχος και φιλοσοφία μου είναι να γίνουν τα βιβλία διαθέσιμα σε όλους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως πρέπει να τα δίνω δωρεάν».
Μπορεί για κάποιους τα χιλιάδες βιβλία που βρίσκονται στο al-Maa να μοιάζουν φθαρμένα και αρκετά παλιά αλλά για τον Hamzeh η φυσική κατάσταση του θησαυρού του τον αφήνει αδιάφορο.
«Είναι ένα second-hand βιβλιοπωλείο με όλη τη σημασία της λέξης» δηλώνει ο Alan Elbaum στο CNNi, ο οποίος ανακάλυψε το μέρος όταν σπούδαζε Αραβικά στην Ιορδανία.
«Σε ό,τι κατάσταση κι αν βρίσκεται το βιβλίο, ακόμη κι αν αποτελεί δείγμα βιβλίου, ο Hamzeh το βάζει σε ένα ειδικό κουτί επειδή πιστεύει πως σε εκατό χρόνια από τώρα ίσως το χρειαστεί κάποιος».

Μία σπηλιά βιβλίων

Η «σπηλιά βιβλίων» του al-Maa είναι άκρως εντυπωσιακή.
«Έμοιαζε να προέρχεται από μία εντελώς διαφορετική εποχή, αλλά ο Al-Maaytah με καλωσόρισε και με περίσσια ευγλωττία μου μίλησε στα αραβικά. Κατά κάποιο τρόπο η χημεία υπάρχει από την πρώτη στιγμή. Σε καλωσορίζει με μεγάλη χαρά και νιώθει πραγματικά ευτυχισμένος που βρίσκεσαι εκεί. Όποιος κι αν είσαι», μεταφέρει ο δημοσιογράφος του CNNi
«Είναι ένας από τους αυθεντικότερους και δημιουργικότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει και είναι σχεδόν αυτοδίδακτος».
Ο Hamzeh προσφέρει σε κάθε επισκέπτη τσάι και ξεκινά συζήτηση για ποίηση και για λογοτεχνία.
«Αυτό είναι ένα σπίτι για ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες και με διαφορετικές απόψεις. Και αποτελεί ένα εκπληκτικό σημείο συνάντησης. Υπάρχει αποδοχή για όλες τις απόψεις και ιδέες» δηλώνει.
Βεβαίως, το πάθος του δεν περιορίζεται στον δικό του χώρο.
Τα τελευταία 17 χρόνια έχει πειραματιστεί με διάφορους τρόπους προώθησης της ανάγνωσης. Έχει οργανώσει εφτά επιτυχημένες εκθέσεις βιβλίου σε διαφορετικές πόλεις και πανεπιστήμια της Ιορδανίας. Ελπίζει να καταφέρει να αναπτύξει δραστηριότητα και σε στρατόπεδα προσφύγων.

 

Ένας λαβύρινθος λογοτεχνίας

Τα περισσότερα βιβλία του καταστήματος είναι απλωμένα στο πεζοδρόμιο. Κάποια όμως είναι καλά φυλαγμένα.
Στους εσωτερικούς χώρους ο Hamzeh φυλά τα πιο πολύτιμα έργα. Οικογενειακά κειμήλια, σπάνια βιβλία και χειρόγραφα.

Ο Elbaum δηλώνει: «Το μαγαζί μπορείς να το πετύχεις σε διάφορες φάσεις. Εάν έχει καλό καιρό, ο κόσμος κάθεται έξω. Κάποιες φορές μοιάζει με λαβύρινθο. Άλλοτε πάλι διοργανώνονται μουσικές συναυλίες ή βραδιές ποίησης».
Υπάρχουν μερικά βιβλία που ο συγκεκριμένος βιβλιοπώλης αρνείται να θέσει προς πώληση καθώς ενθαρρύνουν το μίσος. Όπως για παράδειγμα αυτά που έχουν να κάνουν με συνομωσίες ή τον αντισημιτισμό.
Τον περασμένο χρόνο η οικονομική δυσχέρεια και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε ο Hamzeh τον γονάτισαν και μαζί και το βιβλιοπωλείο του που έφτασε κοντά στο κλείσιμο.
«Ένιωσα μεγάλη θλίψη για πολλές εβδομάδες. Είναι πραγματικά ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο. Ένα τέτοιο μέρος στη Μέση Ανατολή δε γίνεται να μην υπάρχει» λέει ο Elbaum.
Σκεπτόμενος πως υπάρχουν κι άλλοι που νιώθουν σαν και αυτόν, ξεκίνησε διαδικτυακή καμπάνια για τη συγκέντρωση 15.000 δολαρίων. Τον Απρίλιο του 2017 κατάφερε να συγκεντρώσει $18.000 από δωρεές φοιτητών, μαθητών και τουριστών. Μερικοί δεν είχαν καν επισκεφθεί το κατάστημα.

Ο Hamzeh στοχεύει να χρησιμοποιήσει αυτό το ποσό για να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερους ν' αγαπήσουν τα βιβλία και να προωθήσει τη λογοτεχνία στη Μέση Ανατολή. Θέλει επίσης να κάνει εκθέσεις βιβλίου σε φυλακές.
Σύμφωνα με τον Elbaum, τα χρήματα θα χρησιμοποιηθούν επίσης για την ανακαίνιση και την επέκταση του χώρου, έτσι ώστε ο Hamzeh να έχει την άνεση για διοργάνωση εκδηλώσεων, και ίσως για να ανοίξει ένα μουσείο με σπάνια αραβικά βιβλία.
Μέχρι να συμβούν όλα αυτά, ο Hamzeh δηλώνει πως θα συνεχίσει να μάχεται για τα βιβλία.

«Πιστεύω πως όταν κάποιος διαβάζει από μία οθόνη, μετά δεν μπορεί να θυμηθεί την πληροφορία. Αλλά εάν διαβάζει από το χαρτί, δύσκολα ξεχνά», λέει.
«Μπορείτε να φανταστείτε την εξαφάνιση όλης αυτής της γνώσης; Θα ήταν μεγάλο πρόβλημα».

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία