Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση RSF προειδοποιεί

"Το μίσος εναντίον των δημοσιογράφων" απειλεί τη δημοκρατία



Παρίσι.-

Η ελευθερία του Τύπου επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο την περσινή χρονιά σε όλο τον κόσμο, ενώ το κλίμα μίσους απέναντι στους δημοσιογράφους, το οποίο καλλιεργείται κυρίως στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ, απειλεί τις δημοκρατίες, ανέφερε στην ετήσια έκθεσή της η μη κυβερνητική οργάνωση Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα (RSF).

Η κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου, όπως την περιέγραψαν στην έκθεσή τους οι RSF, είναι ζοφερή. Στον κατάλογο της ΜΚΟ πλέον περιλαμβάνονται 21 χώρες όπου η κατάσταση χαρακτηρίζεται «πολύ σοβαρή». Πρόκειται για αριθμό ρεκόρ χωρών, με το Ιράκ να προστίθεται στη λίστα όπου βρίσκονται κυρίως χώρες με απολυταρχικά καθεστώτα, όπως η Αίγυπτος και η Κίνα. Η Βόρεια Κορέα παραμένει στη χαμηλότερη θέση της κατάταξης, την 180η.

Ωστόσο ο λόγος μίσους και οι επιθέσεις εναντίον του Τύπου δεν περιορίζονται πλέον στις χώρες με απολυταρχικά καθεστώτα. Οι RSF κατέγραψαν τη μεγαλύτερη επιδείνωση στην ελευθερία του Τύπου σε τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες:

- Η Τσεχία, όπου ο πρόεδρος Μίλος Ζέμαν εμφανίστηκε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου κρατώντας ένα ψεύτικο καλάσνικοφ με την επιγραφή «για τους δημοσιογράφους», έχασε έντεκα θέσεις και έπεσε στην 34η.

- Η Σλοβακία όπου ο πρώην πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίτσο χαρακτήρισε τους δημοσιογράφους «αντισλοβακικές βρώμικες πόρνες» και «ηλίθιες ύαινες».

- Η Μάλτα όπου δολοφονήθηκε η δημοσιογράφος Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία έπεσε 18 θέσεις στην 65η και

- η Σερβία έχασε δέκα θέσεις και πλέον βρίσκεται στην 77η.

Οι ΗΠΑ του Ντόναλντ Τραμπ έχασαν δύο θέσεις για να καταλήξουν στην 45η.

«Ο κατάλογος αυτός παρουσιάζει ένα δυστυχώς οφθαλμοφανές φαινόμενο: την αύξηση σε μεγάλο αριθμό δημοκρατιών της ρητορικής μίσους εναντίον των δημοσιογράφων. Και εκδήλωση αυτού του μίσους είναι πραγματικά επικίνδυνη», σχολίασε ο Κριστόφ Ντελουάρ γενικός γραμματέας των RSF.

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που πλήττει, σύμφωνα με τον ίδιο, «δημοκρατίες τόσο διαφορετικές όσο οι Φιλιππίνες (133η θέση) του προέδρου Ντουτέρτε, ο οποίος προειδοποίησε ότι η δημοσιογραφική ιδιότητα “δεν σώζει κάποιον από τη δολοφονία”, η Ινδία (138η θέση), όπου στρατιές τρολ που χρηματίζονται από πολιτικά κόμματα προάγουν το μίσος εναντίον των δημοσιογράφων, ή τις ΗΠΑ όπου ο Ντόναλντ Τραμπ τους χαρακτηρίζει “εχθρούς του λαού”».

Εξάλλου οι RSF ανησυχούν για την αύξηση της λεκτικής βίας εναντίον του Τύπου στην Ευρώπη, όπου δύο δημοσιογράφοι δολοφονηθήκαν τους τελευταίους μήνες (ο Τσέχος Γιαν Κούτσιακ και η Μαλτέζα Ντάφνι Καρουάνα Γκαλιζία).

Η Νορβηγία παραμένει στην πρώτη θέση της κατάταξης, ωστόσο «υπάρχει μεγάλη ανησυχία για τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες», εκτιμά ο Ντελουάρ.

«Αν και η Ευρώπη παραμένει μακράν η ήπειρος όπου διασφαλίζεται καλύτερα η ελευθερία του Τύπου, αυτό το ευρωπαϊκό μοντέλο αποδυναμώνεται: τέσσερις από τις πέντε μεγαλύτερες πτώσεις στην κατάταξη καταγράφηκαν στην Ευρώπη», καταγγέλλει.

Σύμφωνα με τους RSF, το δηλητηριώδες κλίμα εναντίον των δημοσιογράφων υπονομεύει ένα από τα βασικά θεμέλια της δημοκρατίας.

«Όσοι αμφισβητούν τη νομιμότητα των δημοσιογράφων παίζουν ένα ιδιαίτερα επικίνδυνο παιχνίδι. Οι δημοκρατίες δεν πεθαίνουν από τα πραξικοπήματα, αλλά μπορούν να πεθάνουν από μικρές φωτιές και μία από τις πρώτες σπίθες είναι συνήθως το μίσος εναντίον των δημοσιογράφων», προειδοποίησε ο Ντελουάρ.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία