Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Νέο μιούζικαλ για τον Μάικλ Τζάκσον προσεχώς στο Μπρόντγουεϊ



Nέα Υόρκη.-

Ένα νέο μιούζικαλ για τη ζωή του Μάικλ Τζάκσον που θα ανεβεί στο
Μπρόντγουεϊ είναι στα σκαριά. Το κείμενο θα υπογράφει αμερικανίδα
θεατρική συγγραφέας, βραβευμένη δύο φορές με Πούλιτζερ, έχοντας όλες
τις ευλογίες των κληρονόμων του "βασιλιά της ποπ".

Η πρεμιέρα του θεάματος αυτού, που ανακοίνωσαν  οι παραγωγοί του, θα
γίνει το 2020 στη Νέα Υόρκη.

Ο τίτλος της μουσικής κωμωδίας δεν είναι ακόμη γνωστός αλλά το έργο θα
γράψει η Lynn Nottage, καθηγήτρια Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Η 53χρονη σεναριογράφος έχει αποσπάσει δύο βραβεία Πούλιτζερ. Κυρίως
για το θεατρικό έργό της "Sweat" που ανέβηκε το 2015 και αναφέρεται σε
μια εργατούπολη της Πενσιλβάνια όπου ξεσπούν εντάσεις ανάμεσα στους
μετανάστες κατοίκους της σε ένα φόντο αποβιομηχάνισης. Το έργο
πραγματεύεται την απότομη οικονομική κάθοδο που σημειώθηκε στις ΗΠΑ το
2008.

Το νέο μιούζικαλ θα περιλαμβάνει τραγούδια του ερμηνευτή του
"Thriller" και μια χορογραφία τoυ 45χρονου Βρετανού Κρίστοφερ
Γουίλντον, μεγάλου ονόματος του μπαλέτου που δούλεψε το ίδιο καλά στο
Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη, κυρίως πάνω στη διασκευή του μιούζικαλ
"Ένας Αμερικανός στο Παρίσι".

Το ερώτημα είναι κυρίως πώς το έργο θα παρουσιάσει τον Μάικλ Τζάκσον,
ο οποίος έγινε τραγική μορφή μετά τον θάνατό του το 2009. Η
διαβεβαίωση που δίνουν οι κληρονόμοι του αφήνει να εννοηθεί ότι έμφαση
θα δοθεί στις θετικές πλευρές της καριέρας του, που άρχισε από την
παιδική του ηλικία όταν τραγουδούσε με τους αδελφούς του στο
συγκρότημα των "Jackson 5".

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ζωή του Τζάκσον ανεβαίνει στη σκηνή. Το
Cirque du Soleil ("Τσίρκο του Ήλιου") ανέβασε ήδη δύο θεάματα που
περιστρέφονται γύρω από τις επιτυχίες του αφροαμερικανού τραγουδιστή:
το "Michael Jackson One", οι παραστάσεις του οποίου συνεχίζονται από
το 2014 και αυτή την περίοδο δίνονται στο Λας Βέγκας και το "Michael
Jackson The Immortal World Tour", οι παραστάσεις του οποίου δίνονταν
από το 2011 έως το 2014, επίσης με τη στήριξη των κληρονόμων του.

Ο Τζάκσον πέθανε σε ηλικία 50 ετών από υπερβολική δόση προποφόλης,
ισχυρού αναλγητικού που του είχε χορηγήσει ο προσωπικός του γιατρός
για να τον βοηθήσει να κοιμηθεί. Ο σταρ της ποπ είχε αθωωθεί τέσσερα
χρόνια νωρίτερα από κατηγορίες θωπείας σε βάρος ανήλικου.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία