Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Κρις Κριστόφι,Ομογενής γκουρού των επενδύσεων

«΄Οσο πετυχαίνω, τόσο μοιράζομαι»

 



Μελβούρνη.-Μαρία Καμπύλη

Εάν περάσεις κατά τις 2.30 τα ξημερώματα από την οδό St Kilda και
κοιτάξεις ψηλά στο κτίριο της Reventon θα δεις σίγουρα να υπάρχει φως.
Δεν πρόκειται για ληστεία ούτε για κάποιο αργοπορημένο (ή πολύ
φιλότιμο) συνεργείο καθαρισμού. Είναι απλά ο ιδιοκτήτης της εταιρίας,
ο επιχειρηματίας Κρις Κριστόφι που ξεκινάει τη μέρα του στη δουλειά.
Για τον Κρις με το πλατύ χαμόγελο και το ενθουσιώδες βλέμμα κάθε λεπτό
της ώρας είναι πολύτιμο και το εκμεταλλεύεται όσο καλύτερα μπορεί. Όσο
δουλεύει αισθάνεται ζωντανός. Γι’ αυτόν η δουλειά δεν είναι τρόπος
ζωής αλλά η ίδια η ζωή γι’ αυτό κι έχει καταφέρει να τη συνδυάσει με
τις περισσότερες πτυχές της καθημερινότητάς του κάνοντάς την να
φαντάζει διασκέδαση.
Μετά από αυτά δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο 40χρονος ομογενής
επιχειρηματίας κέρδισε πρόσφατα το βραβείο του Νεότερου
Επιχειρηματία της Χρονιάς (Young Entrepreneur of the Year) για δεύτερη
συνεχή χρονιά.
Τον συνάντησα στο γραφείο του στον 9ο όροφο του κτιρίου όπου εδρεύει
το δεύτερο σπίτι του, η εταιρία επενδύσεων που δημιούργησε πριν από
μερικά χρόνια στην οδό St Kilda όπου μιλήσαμε για όλους και για όλα σε
μια διαρκή εναλλαγή κυπριακών και αγγλικών που προσέδιδε μια ιδιαίτερη
φρεσκάδα και ζωηρότητα στην κουβέντα μας.

                                   ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΡΙΣ ΚΡΙΣΤΟΦΙ

Του ζήτησα να μου σκιαγραφήσει την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα
του. « Ο Κρις Κριστόφι είναι κάποιος που αγαπά τον κόσμο, αρέσκειν μου
να γελώ, αρέσκειν μου να βοηθώ. Δουλεύω σκληρά, δεν παίρνω «όχι» για
απάντηση και πάω μπροστά. Όσο πιο πολλές δυσκολίες αντιμετωπίζω τόσο
πιο σκληρά δουλεύω και απλά δεν σταματώ. Αγαπώ όλο τον κόσμο και
συμπεριφέρομαι σε όλους το ίδιο», απάντησε χωρίς να το σκεφτεί καθόλου
στη γλώσσα των γονέων του.
Μιλώντας για τους γονείς του περιγράφει τον πατέρα του ως έναν πολύ
ευγενικό και «μαλακό» άνθρωπο και τη μητέρα του ως μια «σκληρή» και
δυναμική γυναίκα που «αν την έχεις με το μέρος σου δεν υπάρχει
περίπτωση να χάσεις ποτέ».
Οι συμβουλές και οι καθοδηγήσεις τους τον ακολουθούν σε κάθε του βήμα
και με περηφάνια μοιράζεται μαζί μου τους «χρυσούς» κανόνες που του
έμαθε ο πατέρας του και τους οποίους διδάσκει τώρα με τη σειρά του στα
δικά του παιδιά. «Ο πρώτος κανόνας» είναι να σέβεσαι τον καθένα, να
μην κρίνεις κανέναν και να είσαι γενναιόδωρος. Ο δεύτερος είναι πάντα
να επιλέγεις στη ζωή σου να κάνεις αυτό που αγαπάς και σε παθιάζει.
Γι’ αυτό και για μένα είναι πολύ εύκολο να δουλεύω τόσες πολλές ώρες
ακούραστα, επειδή κάνω κάτι που αγαπώ», λέει με ενθουσιασμό.

                                ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Δυο φορές νικητής του Βραβείου Νεότερου Επιχειρηματία της Χρονιάς δεν
είναι μικρό επίτευγμα. «Αισθάνομαι περήφανος και είμαι ευγνώμων στην
ομάδα μου και στους πελάτες μου γιατί χωρίς αυτούς δεν θα ήμουν εδώ.
Όμως, δεν είναι το βραβείο που αξίζει. Είναι η προσπάθεια που
καταβάλλω καθημερινά. Το βραβείο δεν το κέρδισα εκείνο το βράδυ αλλά
το κερδίζω κάθε πρωί που έρχομαι στη δουλειά», σχολιάζει για την
επιτυχία του αυτή ο Κρις.
Κι ενώ αρκετοί στα 40 τους αναζητούν ακόμα το δρόμο τους, ο Κρις
Κριστόφι είναι ήδη πετυχημένος στο χώρο των επενδύσεων, συγγραφέας δύο
υπό έκδοση βιβλίων, με σημαντική φιλανθρωπική δράση, με το δικό του
podcast, επαγγελματίας παίκτης μπιλιάρδου, σύζυγος και πατέρας
τεσσάρων παιδιών. Το μυστικό του και για την ακρίβεια τα μυστικά του
είναι δύο: η σκληρή δουλειά και η ταπεινότητα. «Στις αρχές της
καριέρας μου έλεγα «ναι» στα πάντα κι αυτό για να μπορώ αργότερα να
λέω «ναι» μόνο σε ό,τι πραγματικά θέλω».


 


 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία