Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Φράντσα Μάρκες
Mαυρη, φεμινίστρια, ακτιβίστρια και ανύπανδρη μητέρα, η νέα
αντιπρόεδρος της Κολομβίας



Μπογκοτά.-

Όταν ο Γκουστάβο Πέτρο έγραφε ιστορία ως ο πρώτος αριστερός εκλεγμένος
πρόεδρος της Κολομβίας, το ίδιο έκανε και η Φράντσα Μάρκες.
Εκείνη έγινε η πρώτη μαύρη Κολομβιανή και η δεύτερη γυναίκα
αντιπρόεδρος της χώρας μετά την Μάρτα Λουσία Ραμίρες.
Μάλιστα η Μάρκες ήρθε δεύτερη σε ψήφους, μετά τον Πέτρο, στις
προκριματικές εκλογές της συμμαχίας τους τον Μάρτιο εξασφαλίζοντας
783.160 ψήφους.
Γεννημένη πριν από 40 χρόνια σε μια φτωχή οικογένεια της επαρχίας
Κάουκα, που μαστίζεται από την βία η οποία συνδέεται με τις ένοπλες
οργανώσεις που συγκρούονται για τον έλεγχο της διακίνησης ναρκωτικών
και της νομής των χρυσωρυχείων, η Μάρκες έφθασε το 2019 να ενταχθεί
στον κατάλογο του BBC με τις 100 Σημαντικότερες Γυναίκες.
Αυτή η φτωχή χωρική (στην Κάουκα περίπου το 80% του πληθυσμού ζει σε
συνθήκες φτώχειας) είναι μια ακτιβίστρια υπέρ του περιβάλλοντος και
εναντίον των μεταλλείων χρυσού στην κοινότητά της, τη Σουάρες, και
χάρη σε αυτό το έργο της βραβεύτηκε το 2018 με το Βραβείο Goldman για
το Περιβάλλον αφού ηγήθηκε μιας γυναικείας πορείας διαμαρτυρίας κατά
της παράνομης εξόρυξης χρυσού σε όλη τη χώρα.
Η Μάρκες ηγήθηκε 80 γυναικών, οι οποίες κάλυψαν 560 χιλιόμετρα μέχρι
την πρωτεύουσα Μπογκοτά.
Οπως αναφέρει το βιογραφικό της, έγινε ακτιβίστρια για πρώτη φορά στα
13 της χρόνια, όταν η κατασκευή ενός φράγματος απειλούσε την κοινότητά
της.
Ανύπανδρη μητέρα, απέκτησε το πρώτο της παιδί σε ηλικία μόλις 16 ετών,
εγκατέλειψε τον τόπο της καθώς δεχόταν απειλές και πήγε σε άλλη
περιοχή για να εργαστεί ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε Νομικά. Χρειάστηκε
δέκα χρόνια για να ολοκληρώσει τις σπουδές της καθώς συχνά διέκοπτε
αφού αναγκαζόταν να εργάζεται για να κερδίζει χρήματα για τα δίδακτρα.
Κάποιες φορές εργάστηκε ως καθαρίστρια.
Μετά τις σπουδές της επέστρεψε στον τόπο της για να συμμετάσχει ενεργά
στην πολιτική ζωή του και να υπερασπιστεί το δίκιο των
περιθωριοποιημένων.
Η ανέλιξή της στην αντιπροεδρία της χώρας είναι αποτέλεσμα της ανάγκης
των πολιτών για αλλαγή και του αιτήματός τους να αντιμετωπιστούν τα
κοινωνικο-περιβαλλοντικά θέματα, εξηγεί στο Reuters η Ντανιέλα Κουελάρ
της εταιρείας συμβούλων FTI Consulting.
Στη διάρκεια της εκστρατείας της εμφανιζόταν πληθωρική και
εντυπωσιακή, ντυμένη με πολύχρωμα αφρο-κολομβιανά ρούχα με γεωμετρικά
σχήματα και μεγάλα κοσμήματα.
«’Ηρθε η ώρα να περάσουμε από την αντίσταση στην εξουσία», ήταν το
προεκλογικό της σύνθημα που το συνόδευε πάντα με χαμόγελο και υψωμένη
γροθιά.
«Έπειτα από 214 χρόνια πετύχαμε μια λαϊκή κυβέρνηση, μια κυβέρνηση για
τους πολίτες, μια κυβέρνηση πολιτών με ροζιασμένα χέρια...η κυβέρνηση
των αφανών της Κολομβίας», είπε πανηγυρίζοντας για την νίκη της.
Κάτι ανάλογο είχε δηλώσει στο AFP τον Μάρτιο: "Εμείς οι αφανείς, εμείς
που η ανθρώπινη υπόστασή μας και τα δικαιώματά μας δεν αναγνωρίζονται
σ' αυτή τη χώρα, υψώνουμε το ανάστημά μας ζητώντας να αλλάξουμε την
ιστορία, να καταλάβουμε την πολιτική ζωή".
Και περιστοιχισμένη από την οικογένειά της δεσμευόταν: «Μαζί θα
νικήσουμε τον συστημικό ρατσισμό στην Κολομβία».
ΑΠΕ-ΜΠΕ



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία