Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Μπορούν να μειώσουν έως 40% τα περιστατικά καρκίνου του εντέρου

Σωτήριες οι περιοδικές κολονοσκοπήσεις



Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ ΗΠΑ

Η κολονοσκόπηση δεν είναι μια ευχάριστη διαδικασία (ούτε η ίδια, ούτε η προετοιμασία του ασθενούς με καθαρτικά), όμως αν γίνεται κάθε δέκα χρόνια, μπορεί να εμποδίσει έως το 40% των περιστατικών καρκίνου του εντέρου, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη αμερικανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Χάρβαρντ, με επικεφαλής τον καθηγητή επιδημιολογίας Σουτζί Ογκίνο της Σχολής Δημόσιας Υγείας και τον γαστρεντερολόγο Άντριου Τσαν της Ιατρικής Σχολής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό "New England Journal of Medicine", σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, ανέλυσαν στοιχεία για σχεδόν 89.000 ανθρώπους, τα οποία αφορούσαν μια περίοδο 20 ετών.

Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν πως τόσο η κανονική κολονοσκόπηση, όσο και η σιγμοειδοσκόπηση (μια πιο σύντομη και μερική μορφή εξέτασης μόνο του κατώτερου τμήματος του εντέρου) μειώνουν τον κίνδυνο καρκίνου του εντέρου. Όμως μόνο η πλήρης κολονοσκόπηση (και όχι η σιγμοειδοσκόπηση) μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου στο ανώτερο τμήμα του εντέρου, μολονόντι ακόμα και η κολονοσκόπηση είναι λιγότερο αποτελεσματική στην ανίχνευση του καρκίνου στο ανώτερο τμήμα του εντέρου σε σχέση με το κατώτερο, όπου η διάγνωση είναι πιο εύκολη.

Οι επιστήμονες υπολόγισαν πως αν όλοι οι άνθρωποι έκαναν μια τουλάχιστον κολονοσκόπηση ανά δεκαετία, ο συνολικός κίνδυνος από τον καρκίνο του εντέρου θα μειωνόταν κατά 40% κατά μέσο όρο. Η μείωση θα ήταν μεγαλύτερη για τον καρκίνο στο κατώτερο τμήμα του εντέρου (61%) από ό,τι για το ανώτερο (22%). Μια πιθανή αιτία για αυτή τη διαφορά, πέρα από τη διαφορά στη διαγνωστική ευκολία, είναι τυχόν μοριακές ή βιολογικές διαφορές ανάμεσα στις δύο αυτές μορφές καρκίνου του εντέρου.

Όσοι έχουν οικογενειακό ιστορικό αυτού του είδους καρκίνου, θα πρέπει να κάνουν συχνότερα κολονοσκόπηση, η οποία, με τη βοήθεια μιας κάμερας προσαρμοσμένης στο εύκαμπτο ενδοσκόπιο, μπορεί να δει όλο το έντερο για τυχόν όγκους, προκαρκινικές ή άλλες μη κακοήθεις αλλοιώσεις όπως αδενώματα. Ο γαστρεντερολόγος μπορεί επί τόπου, την ώρα της εξέτασης, να αφαιρέσει τυχόν ύποπτους πολύποδες ή άλλες κύστες.

Ορισμένες φορές όμως, ο καρκίνος του εντέρου εμφανίζεται σε άτομα που πρόσφατα έκαναν κολονοσκόπηση και, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αυτό πιθανότατα οφείλεται είτε στο ότι κάποιος πολύποδας πέρασε τότε απαρατήρητος ή δεν αφαιρέθηκε ολοκληρωτικά, είτε στο ότι μερικοί πολύποδες αναπτύσσονται πολύ γρήγορα λόγω ανώμαλων γονιδίων του ασθενούς. «Η κολονοσκόπηση έχει πλεονεκτήματα έναντι της σιγμοειδοσκόπησης, όμως δεν αποτελεί μια τέλεια εξέταση», δήλωσε ο Τσαν.

Κάθε χρόνο πάνω από 1,2 εκατ. άνθρωποι παγκοσμίως διαγιγνώσκονται με καρκίνο του εντέρου.

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία