 |
|
|  |  |  |  Αμερικανικές εκλογές - Νίκες και ήττες ομογενών
Νέα Υόρκη
Απογοήτευση-ως ενα βαθμό- επικρατεί στον ελληνοαμερικανικό χώρο για την αποτυχία ομογενών υποψηφίων να εκλεγούν σε πολιτειακά και ομοσπονδιακά αξιώματα, κυρίως όσο αφορά την ήττα του Αλέξη Γιαννούλια, ο οποίος έχασε στις εκλογές από το Ρεπουμπλικάνο αντίπαλό του, Μαρκ Κιρκ, με διαφορά μόλις 2% (48,4% - 46,1%).
Ο 34χρονος ομογενής διεκδικούσε τη θέση που κατείχε στη Γερουσία από την πολιτεία του Ιλινόι ο Μπαράκ Ομπάμα. Ο Αμερικανός ηγέτης, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, είχε μεταβεί δυο φορές στο Σικάγο για να στηρίξει τον Αλέξη Γιαννούλια, όπως και η Πρώτη Κυρία, Μισέλ Ομπάμα, καθώς και ο αντιπρόεδρος, Τζο Μπάιντεν.
Μετά την αποτυχία του κ. Γιαννούλια, το μόνο άτομο ελληνικής καταγωγής που υπάρχει στην 100μελή Γερουσία εξακολουθεί να είναι η Ρεπουμπλικανή από την πολιτεία Μέιν, Ολυμπία Σνόου, η οποία θεωρείται "μετριοπαθής", ψηφίζοντας υπέρ νομοσχεδίων που προώθησε ο πρόεδρος Ομπάμα.
Το γενικότερο κλίμα δυσαρέσκειας που επικράτησε για τις επιλογές και την πολιτική του σημερινού ένοικου του Λευκού Οίκου, κυρίως όσο αφορά την οικονομική κατάσταση της χώρας, εκτιμάται ότι επηρέασε αρνητικά και την εκλογική αναμέτρηση όχι μόνο του Αλέξη Γιαννούλια, αλλά και άλλων Δημοκρατικών υποψηφίων που διεκδικούσαν την επανεκλογή τους στην ομοσπονδιακή Βουλής, όπως των ομογενών: Ζακ Σπέις στο Οχάιο, Ντίνα Τάιτους στη Νεβάδα και Σούζαν Κοσμάς στη Φλόριντα, οι οποίοι έχασαν από τους Ρεπουμπλικανούς αντιπάλους τους.
Στη Βουλή των Αντιπροσώπων κατάφεραν να επανεκλεγούν οι: Τζον Σαρμπάνης (Δημοκρατικός, Μέριλαντ), Γκας Μπιλιράκης (Ρεπουμπλικανός, Φλόριντα), Σέρι Μπέρκλι (Δημοκρατική, Νεβάδα) και Νίκη Τσόγκα (Δημοκρατική, Μασαχουσέτη), η οποία ήταν η σύζυγος του αείμνηστου γερουσιαστή και υποψηφίου για την Προεδρία των ΗΠΑ, Πολ Τσόγκα.
Επίσης, ηττήθηκε στη Φλόριντα ο κυπριακής καταγωγής Τσάρλι Κριστ, ο οποίος ως ανεξάρτητος υποψήφιος διεκδικούσε θέση στη Γερουσία, ενώ πριν τέσσερα χρόνια εκλέχτηκε κυβερνήτης της Πολιτείας του με την υποστήριξη του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Στις προκριματικές εκλογές ηττήθηκαν και άλλοι ομογενείς και των δυο κομμάτων, που διεκδικούσαν διάφορα πολιτειακά και ομοσπονδιακά αξιώματα, όπως για τη Βουλή ο Ντιν Σκόδρας (Ρεπουμπλικανός, Μέιν) και ο Ρεπουμπλικανός Χάρι Γουίλσον για τη θέση του οικονομικού ελεγκτή της πολιτείας της Νέας Υόρκης.
Στην πολιτειακή Γερουσία της Νέας Υόρκης επανεκλέχτηκε ο Ρεπουμπλικανός Ντιν Σκέλος από την Κομητεία Νάσο, ο οποίος κέρδισε ένα άλλο ομογενή, τον Δημοκρατικό Τζορτζ Σάββα. Ο Μιχάλης Γιάνναρης, μετά από δέκα χρόνια υπηρεσίας την πολιτειακή Βουλή, εκλέχτηκε στην πολιτειακή Γερουσία της Νέας Υόρκης από την περιοχή της Αστόριας.
Τη θέση του κέρδισε στην πολιτειακή Βουλή η Αραβέλλα Σιμωτά, ενώ στην περιοχή Μπρούκλιν και Στάτεν Αιλαντ, όπου επίσης ζουν δεκάδες χιλιάδες άτομα ελληνικής καταγωγής, εκλέχτηκε στην πολιτειακή Βουλή της Νέας Υόρκης η Ρεπουμπλικανή Νικόλ Μαλλιωτάκη.
Η Δημοκρατική Μαριάννα Σπυροπούλου, θυγατέρα του Συντονιστή του ΣΑΕ Περιφέρειας ΗΠΑ, Θεόδωρου Σπυρόπουλου, εκλέχτηκε στο Συμβούλιο των Επιτρόπων της Υπηρεσίας Υδάτινων Πόρων Σικάγου. Στην πολιτεία του Βέρμοντ εκλέχτηκε στο αξίωμα του Γραμματέα της πολιτείας ο Τζιμ Κόντος.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
