 |
|
|  |  |  |  Ο πολύς θόρυβος φθείρει ζωές, αλλά και σκοτώνει
Βρυξέλλες
Παρά τις προόδους που έχουν γίνει, ο υπερβολικός θόρυβος, που υπάρχει ακόμα στις ευρωπαϊκές χώρες, προκαλεί ποικίλα προβλήματα υγείας, ενώ μπορεί να θεωρηθεί υπαίτιος για χιλιάδες θανάτους, σύμφωνα με μια νέα μεγάλη επιστημονική έρευνα, την πιο ολοκληρωμένη που έχει γίνει ποτέ διεθνώς. Η μελέτη εκτιμά ότι η ηχορύπανση είναι η δεύτερη σοβαρότερη περιβαλλοντική αιτία προβλημάτων υγείας μετά την ατμοσφαιρική ρύπανση και επισημαίνει ότι το πρόβλημα του θορύβου δεν έχει συνειδητοποιηθεί ακόμα σε όλη την έκτασή του.
Η έρευνα, που έγινε από πλειάδα ερευνητών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του Κοινού Κέντρου Ερευνών (JRC) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με το "New Scientist", υπολογίζει ότι κάθε χρόνο στην Ευρώπη χάνονται από τους κατοίκους της τουλάχιστον ένα εκατομμύριο έτη υγιούς ζωής λόγω του θορύβου, έναντι αντίστοιχης απώλειας 4,5 εκατ. ετών υγιούς ζωής από την μόλυνση του αέρα. Καμία άλλη πηγή ρύπανσης του περιβάλλοντος δεν πλησιάζει σε επικινδυνότητα τον θόρυβο και την ατμοσφαιρική ρύπανση.
Οι πιο δραματικές -και δυνητικά θανατηφόρες- συνέπειες για την υγεία από τον υπερβολικό θόρυβο αφορούν την καρδιά, καθώς η έκθεση σε συνεχή δυνατό θόρυβο μπορεί να προκαλέσει σοβαρό έμφραγμα. Εκτιμάται ότι περίπου 3.000 θάνατοι ετησίως στην Ευρώπη από εμφράγματα οφείλονται στον θόρυβο, ο οποίος αυξάνει την πίεση του αίματος, τη συγκέντρωση των ορμονών του στρες στο αίμα και τα λιπίδια, ακόμα κι όταν οι άνθρωποι κοιμούνται και (υποτίθεται ότι) δεν ακούν τους θορύβους του περιβάλλοντος. Οι ουσίες αυτές συσσωρεύονται σταδιακά και μπορεί να φράξουν τις αρτηρίες, οδηγώντας σε έμφραγμα.
Όμως, ακόμα κι όταν δεν σκοτώνει, ο θόρυβος προκαλεί σημαντικές δυσλειτουργίες στον οργανισμό, με κυριότερη τη χρόνια διαταραχή του ύπνου. Ακολουθούν, σε σημασία, η ψυχική και νοητική ενόχληση που βιώνουν οι άνθρωποι λόγω των θορύβων (ακόμα κι αν δεν βλάπτεται η υγεία τους), η πρόκληση μαθησιακών δυσκολιών στα παιδιά, που είναι υποχρεωμένα να διαβάζουν εν μέσω θορύβων, καθώς και η πρόκληση βόμβου (βούισμα) στα αυτιά μικρών και μεγάλων.
Οι ειδικοί τονίζουν πλέον ότι ο θόρυβος πρέπει να ληφθεί πιο σοβαρά υπόψη και οι κυβερνήσεις να αναγνωρίσουν ότι αποτελεί σημαντικό πρόβλημα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μόνη τον κόσμο που έχει πάρει στα σοβαρά το ζήτημα του θορύβου, καθώς οι ΗΠΑ υστερούν τουλάχιστον μια δεκαετία σε αυτόν τον τομέα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ήδη θέσει όριο 40 ντεσιμπέλ για τους θορύβους τη νύχτα (δηλαδή πάνω-κάτω όσο οι χαμηλοί θόρυβοι σε μια βιβλιοθήκη). Οι ερευνητές που ετοίμασαν την νέα μελέτη, συλλέγουν ήδη νέα στοιχεία για να καταλήξουν σε συγκεκριμένα όρια θορύβου καθ' όλο το 24ωρο. Εκτιμάται ότι αυτά θα είναι έτοιμα ως το 2013, όταν η ΕΕ θα αναθεωρήσει τον ισχύοντα από το 2002 ευρωπαϊκό κανονισμό περί θορύβου.
Στο μεταξύ, σύμφωνα με τους ερευνητές, πρέπει να ληφθούν ορισμένα προληπτικά μέτρα, όπως να γίνουν πιο αθόρυβα τα μέσα μεταφοράς (τρένα, αεροπλάνα, αυτοκίνητα), να τοποθετηθούν από τις αρμόδιες αρχές ηχοπετάσματα -φράγματα κατά των θορύβων- μεταξύ των οδών ταχείας κυκλοφορίας και των πέριξ σπιτιών, καθώς επίσης να φροντίζουν οι αρμόδιοι σχεδιαστές να χαράζουν τους νέους δρόμους όσο γίνεται μακρύτερα από κατοικημένες περιοχές. Ακόμα, είναι δυνατό να ενθαρρυνθεί η χρήση πιο αθόρυβων ελαστικών στους τροχούς των οχημάτων, να κατασκευάζονται οι νέοι ασφαλτοτάπητες με υλικά που μειώνουν τον θόρυβο της κυκλοφορίας, αλλά και να επιδοτείται από το κράτος η τοποθέτηση διπλών τζαμιών σε σπίτια και γραφεία.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
