 |
|
|  |  |  |  Διδάσκουν αγγλικά σε δημοτικά
Κατασκευάσθηκαν... ρομπότ - δασκάλες
Σεούλ
Περίπου 30 ρομπότ έπιασαν δουλειά ως δασκάλες αγγλικών σε 21 δημοτικά σχολεία μιας νοτιοκορεατικής πόλης, στο πλαίσιο ενός πιλοτικού εκπαιδευτικού προγράμματος, που δείχνει τόσο τις ολοένα διευρυνόμενες δυνατότητες της ρομποτικής τεχνολογίας, όσο όμως και τον κίνδυνο για τις θέσεις εργασίας των (ανθρώπων) εργαζόμενων λόγω αυτών των εξελίξεων, που θα ενταθούν στο μέλλον.
Τα ρομπότ, σε σχήμα αυγού και με την ονομασία Engkey, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο, δημιουργήθηκαν από το Ινστιτούτο Επιστήμης και Τεχνολογίας της Κορέας (KIST). Έχουν ύψος περίπου ένα μέτρο και, αντί για πρόσωπο διαθέτουν μια οθόνη τηλεόρασης.
Κινούνται με ροδάκια μέσα στην τάξη, την ώρα που μιλούν στους μικρούς μαθητές, τους διαβάζουν βιβλία, ενώ μερικές φορές κουνιούνται ρυθμικά στο ρυθμό της μουσικής. Τα ρομπότ χρησιμοποιούν προ-προγραμματισμένο λογισμικό για να τραγουδάνε και να παίζουν με τα παιδιά παιγνίδια εκμάθησης του αλφαβήτου.
Στην οθόνη τους εμφανίζεται μια ψηφιακή γυναίκα («αβατάρ» στη γλώσσα της πληροφορικής). Τα ρομπότ ελέγχονται εξ αποστάσεως από πραγματικούς δασκάλους αγγλικών, που όμως βρίσκονται σε άλλη χώρα, τις Φιλιππίνες, και μπορούν να δουν και να ακούσουν τους κορεάτες μαθητές. Ειδικές κάμερες ανιχνεύουν τις εκφράσεις του προσώπου των τηλε-δασκάλων και αυτές αντικατοπτρίζονται στο πρόσωπο της ψηφιακής δασκάλας-αβατάρ.
«Οι μορφωμένοι κι έμπειροι δάσκαλοι από τις Φιλιππίνες είναι πολύ φθηνότεροι από τους ομολόγους τους σε άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ν. Κορέας» δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμων του KIST, Σαγκόνγκ Σεόνγκ-Ντάε.
Στα παιδιά φαίνεται να αρέσουν τα ρομπότ, ιδίως στα πιο ντροπαλά που διστάζουν να μιλήσουν σε ένα πραγματικό δάσκαλο, αλλά με το ρομπότ αισθάνονται μεγαλύτερη άνεση. Όμως μερικοί γονείς εμφανίζονται πιο επιφυλακτικοί, καθώς νιώθουν μια νευρικότητα στην ιδέα ότι θα πρέπει να μιλήσουν σε ένα μηχάνημα και όχι σε ένα δάσκαλο με σάρκα και οστά.
Τα ρομπότ, που προς το παρόν βρίσκονται σε στάδιο δοκιμής, προορίζονται αρχικά να σταλούν σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές της χώρας, τις οποίες αποφεύγουν οι δάσκαλοι, ιδίως των ξένων γλωσσών. Οι εκπαιδευτικές Αρχές της Ν. Κορέας διευκρίνισαν, πάντως, ότι δεν προτίθενται να αντικαταστήσουν τους πραγματικούς δασκάλους με ρομπότ, όμως θέλουν από τη μια να βοηθήσουν τη ρομποτική βιομηχανία της χώρας τους και, από την άλλη, να εμπλουτίσουν την εκπαιδευτική διαδικασία.
Το τετράμηνης διάρκειας πιλοτικό πρόγραμμα ενισχύεται από την κυβέρνηση, που επένδυσε περίπου 1 εκατ. ευρώ στο όλο σχέδιο. Κάθε ρομπότ κοστίζει περίπου 6.700 ευρώ.
Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο υπεύθυνος για τη δημιουργία τους Σαγκόνγκ Σεόνγκ-Ντάε, «τα ρομπότ δεν παραπονιούνται ποτέ για την ασφάλεια υγείας τους, δεν ζητάνε άδεια ασθενείας, ούτε αποζημιώσεις για απόλυση?απλώς χρειάζονται κάποια επιδιόρθωση και μια αναβάθμιση λογισμικού κατά καιρούς». Ίσως οι εκπαιδευτικοί του μέλλοντος θα έπρεπε να ανησυχούν περισσότερο?
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
