Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ένοικοι πολυκατοικίας μετέτρεψαν τον κοινόχρηστο χώρο σε ιδιωτικό κινηματογράφο
 



Αθήνα-(Τής Κ.Μίχα)

Οι δραματικά μειωμένοι οικογενειακοί προϋπολογισμοί, οι συνεχώς
αυξανόμενες οικονομικές υποχρεώσεις, στερούν από πολλούς τη δυνατότητα
να διασκεδάσουν, τουλάχιστον όπως έκαναν στο παρελθόν. Να βγουν
δηλαδή, έξω από το σπίτι και να ξοδέψουν χρήματα είτε σε φαγητό, είτε
σε ποτό, είτε σε θέατρο και κινηματογράφο. Όμως, το μυαλό γεννά ακόμη
ιδέες και βοηθάει αρκετές φορές την έξοδο από το αδιέξοδο που
δημιουργεί η πραγματικότητα, οι άνθρωποι γίνονται επινοητικοί και
βρίσκουν διαφορετικούς τρόπους για να χαρούν τη ζωή.

Σε ένα συγκρότημα πολυκατοικιών στο Γαλάτσι οι ένοικοι κατάφεραν να
βγάλουν το <<γκρίζο>> από την καθημερινότητά τους, επιλέγοντας ως μέσο
τη μεγάλη οθόνη και με στόχο από τη μία να έχουν μια ποιότητα ζωής που
δεν θα είναι δαπανηρή και από την άλλη να συσφίξουν τις μεταξύ τους
σχέσεις, σε μία περίοδο που η ανάγκη του καθενός είναι μεγαλύτερη από
ποτέ.

Όλα άρχισαν το περασμένο καλοκαίρι. Η ιδέα ήταν του 60χρονου Γιώργου,
συνταξιούχου, που όπως δηλώνει ήθελε να κάνει πραγματικότητα
ένα ραντεβού με τους γείτονες όπως στο παρελθόν. Τότε, που τα βράδια
κάθονταν παππούδες και γιαγιάδες με τις καρέκλες τους στα πεζοδρόμια
σχολιάζοντας τη μέρα που είχε περάσει και τα παιδιά έπαιζαν ελεύθερα
μέχρι αργά το βράδυ στους δρόμους.

Επειδή όμως οι συνθήκες σήμερα είναι διαφορετικές, το ραντεβού στο
Γαλάτσι έγινε προβολή ταινίας κάθε Τετάρτη στις 8 το βράδυ, σε έναν
κοινόχρηστο χώρο του συγκροτήματος. Και φαίνεται πως ήταν κάτι που
πολλοί είχαν ανάγκη, αφού η πρωτοβουλία είχε επιτυχία.

Όλοι ρύθμιζαν έτσι το πρόγραμμά τους ώστε να δίνουν το παρόν. Μικροί
και μεγάλοι. ’ντρες και γυναίκες. Η επιλογή της ταινίας, είτε από τον
ξένο είτε από το ελληνικό κινηματογράφο, ήταν πάντα από αυτές που
αποκαλούνται <<για όλη την οικογένεια>>, ώστε να μπορούν να την
απολαύσουν και οι μικρότεροι σε ηλικία ένοικοι. Όπως δηλώνει στο ΑΜΠΕ
ο 38χρονος Γιάννης πατέρας τριών παιδιών, η συνήθεια αυτή είναι
οπωσδήποτε ένας οικονομικός τρόπος διασκέδασης, έφερε πιο κοντά τους
ενοίκους των διαμερισμάτων, γνωρίστηκαν καλύτερα κι αυτή τη στιγμή
κάνουν περισσότερη παρέα μεταξύ τους. Μάλιστα, γρήγορα οι
συγκεντρώσεις δεν περιελάμβαναν μόνο την απόλαυση μιας ταινίας, αλλά
και ενός καλού ποδοσφαιρικού αγώνα.

Η πολυκατοικία δεν είναι πια ένας απρόσωπος χώρος αλλά η δική τους
γειτονιά. Η 35χρονη Τόνια χαρακτηρίζει την πρωτοβουλία
εξαιρετική για μικρούς και μεγάλους. Ιδιαίτερα, όπως περιγράφει, τα
παιδιά περιμένουν με λαχτάρα το εβδομαδιαίο ραντεβού για να δουν τους
νέους τους φίλους. Ετοιμάζουν μέχρι και ποπ κορν για να απολαμβάνουν
την ώρα της ταινίας, ενώ κλείνουν και τα δικά τους ραντεβού άλλες
μέρες για να παίξουν.

Μία γειτονιά ζωντανή που δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια να δέχεται
τις συνέπειες μιας δύσκολης πραγματικότητας, αλλά αντέδρασε με σκοπό
να την αλλάξει και τα κατάφερε.

Οι συναντήσεις αυτές δεν σταμάτησαν με την έλευση του Φθινοπώρου. Το
τέλος των διακοπών και η έναρξη των υποχρεώσεων και των μαθημάτων απλά
τις μετέφερε για κάθε Κυριακή στις 6 το απόγευμα κι εφόσον δεν έχει
σημαντικό αγώνα εκείνη την ώρα, αλλιώς τα ραντεβού μετατίθενται μετά
από... συνέλευση. Το ίδιο θα συμβαίνει και το χειμώνα. Θα συνεχιστούν
κανονικά για να κάνουν πιο ζεστά τα κρύα κυριακάτικα απογεύματα αλλά
και πιο ευδιάθετους και συνεπώς, πιο δυνατούς τους ενοίκους της
πολυκατοικίας για να αντιμετωπίσουν όσα συμβαίνουν, όπως επισημαίνει η
Τόνια.

Κ. Μίχα



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία