|
| | | |
Προσοχή στα πολύ στενά παντελόνια, συνιστούν επιστήμονες
Λονδίνο/ΒΒC
Τα πολύ στενά τζην και γενικώς τα πολύ στενά παντελόνια (τα γνωστά skinny) μπορούν να προκαλέσουν πρόβλημα στους μύες και στα νεύρα των κάτω άκρων, προειδοποιούν γιατροί, σύμφωνα με το BBC.
Όπως αναφέρει το BBC, σε μία περίπτωση χρειάστηκε να αφαιρεθεί χειρουργικά ένα τέτοιο παντελόνι από μία 35χρονη καθώς οι κνήμες της (δηλαδή οι γάμπες) διογκώθηκαν σε υπερβολικό βαθμό, όπως περιγράφουν οι επιστήμονες στην επιθεώρηση Journal of Neurology, Neurosurgery and Psychiatry.
Η γυναίκα αυτή είχε περάσει πολλές ώρες κάνοντας βαθιά καθίσματα αδειάζοντας ντουλάπια για τις ανάγκες μετακόμισης σε ένα σπίτι στην Αυστραλία.
Μέχρι το απόγευμα, τα πόδια της είχαν μουδιάσει και δυσκολευόταν να περπατήσει.
Οι γιατροί εκτιμούν ότι η γυναίκα εμφάνισε μία πάθηση που ονομάζεται "σύνδρομο διαμερίσματος κνήμης", το οποίο επιδεινώθηκε από τα skinny jeans που φορούσε.
Το σύνδρομο αυτό είναι μία επώδυνη και δυνητικά σοβαρή πάθηση, η οποία προκαλείται από την αιμορραγία ή το οίδημα που προκαλείται εντός μίας κλειστής δέσμης μυών, στην περίπτωση αυτή τις κνήμες.
Εξαιτίας αυτού του συνδρόμου, η γυναίκα γλίστρησε κι έπεσε και μη μπορώντας να σηκωθεί πέρασε αρκετές ώρες πεσμένη στο πάτωμα.
Όταν μεταφέρθηκε στο Royal Adelaide Hospital τα κάτω άκρα της ήταν υπερβολικά πρησμένα.
Παρότι τα πόδια της ήταν ζεστά με αρκετά καλή κυκλοφορία του αίματος, οι μύες της ήταν αδύναμοι και είχε χάσει μερικώς την αίσθησή τους.
Όσο αυξανόταν η πίεση στα κάτω άκρα της, οι μύες και τα νεύρα των κάτω άκρων της άρχισαν να καταστρέφονται.
Της χορηγήθηκε ορός και κατάφερε να περπατήσει χωρίς βοήθεια έπειτα από τέσσερις μέρες.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
|
|
|
|