Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σενάριο για...κινηματογραφική ταινία η ζωή του...

Μικέλε Τζαγκαρία, ο  μαφιόζος"βασιλιάς τού  τσιμέντου" 



Ρώμη

Ο 53χρονος μαφιόζος Μικέλε Τζαγκαρία που συνελήφθη από την ιταλική αστυνομία και τους καραμπινιέρους θεωρείται ένας από τους κύριους εκπροσώπους του οργανωμένου εγκλήματος στη χώρα και το ισχυρότερο όνομα της ναπολιτάνικης "Καμόρας".

Τα ιταλικά μέσα ενημέρωσης τον αποκαλούν "βασιλιά του τσιμέντου": με τις οικοδομικές του εταιρίες κατάφερνε να κλείνει κερδοφόρες συμφωνίες στις περιφέρειες ολόκληρης της ιταλικής χερσονήσου, από την Καμπανία, με πρωτεύουσα την Νάπολη, μέχρι την ευρύτερη περιοχή της Ρώμης, της Μπολόνιας, αλλά και στον ισχυρότερο οικονομικό πυρήνα της χώρας, το Μιλάνο.

Ο Τζαγκαρία, φέρεται να είχε εξασφαλίσει "μπίζνες" και με εργολαβίες που πληρώνονταν από τα ταμεία του ιταλικού δημοσίου. Σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο "Tg5", ο συλληφθείς μαφιόζος είχε καταφέρει να κερδίσει μέρος των χρηματοδοτήσεων για την αποκομιδή και καταστροφή των απορριμμάτων στην περιοχή της Νάπολης. Εισαγγελικές έρευνες οδηγούν, μάλιστα και σε επαφές με εκπροσώπους των "εκτροχιασμένων" μυστικών υπηρεσιών.

Ο Τζαγκαρία, με την ολοκλήρωση της δίκης "Σπάρτακους" τον Ιούνιο του 2008, είχε καταδικαστεί σε ισόβια κάθειρξη. Σύμφωνα με όλες τις εισαγγελικές πληροφορίες, μαζί με το επίσης κορυφαίο στέλεχος της Καμόρα, Αντόνιο Ιόβινε (που συνελήφθη πριν από ένα χρόνο) ο "βασιλιάς του τσιμέντου" είχε αποκτήσει, πλέον, συνήθειες, ύφος και δράση πραγματικού μάνατζερ.

Παρακολουθούσε συνεχώς την πορεία των επιχειρήσεων και των εισπράξεων των εταιριών της μαφιόζικής φατρίας των "Καζαλέζι", της οποίας ηγείτο. Σε μια περίπτωση είχε στείλει μήνυμα σε ιταλό δημοσιογράφο, με το οποίο παραπονιόταν διότι τα οικονομικά στοιχεία για τις δραστηριότητες των "Καζαλέζι" που είχαν δημοσιευθεί σε άρθρο δεν ήταν. . . απόλυτα ακριβή.

Ο Τζαγκαρία και η φατρία των "Καζαλέζι" απασχόλησαν το συγγραφέα και δημοσιογράφο Ρομπέρτο Σαβιάνο, μεγάλο μέρος του βιβλίου του "Γόμορρα", που έγινε παγκόσμιο μπεστ-σέλερ, αναφέρεται στις δραστηριότητές τους.

Όπως τονίζει ο Ατίλιο Μπολτσόνι, αναλυτής ειδικευμένος σε θέματα που άπτονται της δράσης της μαφίας και δημοσιογράφος της εφημερίδας "Λα Ρεπούμπλικα", "με την σύλληψη του Μικέλε Τζαγκαρία οι Καζαλέζι έχασαν τον επικεφαλής τους. Θα πρέπει να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να ξανασταθούν στα πόδια τους και να συντονιστούν όπως πρώτα. Τώρα όλες οι προσπάθειες θα επικεντρωθούν στον εντοπισμό και σύλληψη του νέου αρχηγού της σικελιάνικης Κόζα Νόστρα, Ματέο Μεσίνα Ντενάρο".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία