 |
|
|  |  |  |  Ο έρωτας....emails δεν κοιτά
Έστειλε 7000 emails για να βρει μια κοπέλα ...
Καμπέρα
Ένας νεαρός υπάλληλος του αυστραλιανού υπουργείου Μετανάστευσης στην Καμπέρα, έστειλε 7.000 ηλεκτρονικά μηνύματα (e-mails) σε όλους τους εργαζόμενους του υπουργείου προκειμένου να βρει μια κοπέλα που είχε συναντήσει σε ένα πάρτι.
Όλα άρχισαν όταν ο νεαρός Στηβ Τάκερ παραβρέθηκε ως καλεσμένος σε ένα πάρτι στην πρωτεύουσα στο οποίο ήταν καλεσμένοι και άλλοι συνάδελφοί του από το υπουργείο.
Ένας εξ αυτών είχε πάρει μαζί του και την συγκάτοικό του με την οποία είχε μια ολιγόλεπτη κουβέντα ο νεαρός Στηβ.
Η κουβέντα όμως που άρχισαν δεν τελείωσε, λόγω ότι στη συζήτηση παρεμβλήθηκαν και άλλα άτομα, γεγονός που στέρησε στον νεαρό ενδιαφερόμενο να μάθει περισσότερα για την συγκεκριμένη κοπέλα που απ' ό,τι φαίνεται τον εντυπωσίασε.
Το μόνο που κατάφερε να μάθει για την ίδια, ήταν ότι την έλεγαν Ολίβια.
Το διάστημα που μεσολάβησε, μέχρι να επιστρέψει στην δουλειά, δεν κατάφερε ούτε στιγμή να την βγάλει από το μυαλό του. Ο έρωτας για την ψηλή καστανομάλλα κοπέλα ήταν κεραυνοβόλος.
Απ' ό,τι είπε ο ίδιος το μόνο που ήθελε ήταν να την συναντήσει και πάλι, και να τις πει ό,τι δεν πρόλαβε κατά τη διάρκεια της πρώτης συνάντησής τους στο πάρτι.
Έτσι αποφάσισε να στείλει ένα ηλεκτρονικό μήνυμα σε όλους του υπαλλήλους του υπουργείου και να εξιστορεί τη συνάντηση μαζί της και όσα κατάφερε να μάθει γι' αυτήν.
Μεταξύ άλλων στο μήνυμα έγραφε ότι εργάζεται και αυτή στο υπουργείο Μετανάστευσης και ήλθε από το Σίδνεϊ στην Καμπέρα τον περασμένο Φεβρουάριο.
Έγραψε επίσης ότι, αμέσως όταν την είδε ένοιωσε μια παντοδύναμη έλξη, αλλά δεν κατάφερε να της πει τίποτα γιατί στη συζήτηση που άρχισαν παρεμβλήθηκαν και άλλα άτομα.
Ζητούσε από τους συναδέλφους του αν τη γνωρίζουν να της μεταβιβάσουν το ενδιαφέρον του και να της πουν, αν θέλει, να επικοινωνήσει μαζί του.
Το e-mail του ρομαντικού νεαρού έχει γίνει θέμα συζήτησης και θετικών σχολίων σε ολόκληρη τη χώρα, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που ζήτησαν από το υπουργείο να μη διώξει τον νεαρό, που έκανε κατάχρηση στο ηλεκτρονικό σύστημα για μια προσωπική του υπόθεση.
Εκπρόσωπος του υπουργείου βιάστηκε να διευκρίνιση ότι ο κανονισμός της υπηρεσίας για την ενέργεια του νεαρού δεν προβλέπει την απόλυσή του.
Να θυμίσουμε εδώ ότι πριν από τρία χρόνια, ο νεαρός Πάτρικ Μόμπεργκ, από τη Νέα Υόρκη, είχε δημιουργήσει μια ιστοσελίδα αναζητώντας μια κοπέλα που είχε δει στο μετρό. Τελικά την βρήκε. Ήταν η Καμίλ Χάιτον από την Μελβούρνη.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
