 |
|
|  |  |  | 
Στρατάρχης ετών ...28
Πιονγκγιάνγκ
Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ-Ουν ορίστηκε "στρατάρχης" του
βορειοκορεατικού στρατού αναλαμβάνοντας έτσι τον πλήρη έλεγχο όχι μόνο
του κράτους, αλλά και των ενόπλων δυνάμεων, μετέδωσαν τα
βορειοκορεατικά μέσα ενημέρωσης.
Η απόφαση να οριστεί ο νέος ηγέτης στον πλέον υψηλόβαθμο αξιωματούχο
του στρατού ελήφθη την περασμένη εβδομάδα και ακολούθησε την απαλλαγή από τα
καθήκοντά του τού αρχηγού του στρατού της Βόρειας Κορέας Ρι Γιονγκ-Χο.
Ο νέος αυτός τίτλος κορυφώνει τη συγκέντρωση εξουσιών στα χέρια του
Κιμ Γιονγκ-Ουν μετά τον θάνατο του πατέρα του Κιμ Γιονγκ Ιλ τον
Δεκέμβριο. Ήδη είναι επικεφαλής του Εργατικού Κόμματος της Κορέας και
Πρώτος Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής ’μυνας.
Ο Κιμ, που θεωρείται ότι είναι 28 ετών, επιδιώκει να
επιβάλει την δική του σφραγίδα στην ανώτατη ηγεσία της Βόρειας Κορέας
και την Κυριακή απέπεμψε τον Ρι Γιονγκ-Χο, αρχηγό του στρατιωτικού
επιτελείου και πρόσωπο της εμπιστοσύνης του Κιμ Γιονγκ-Ιλ.
Ο παππούς του Κιμ, Κιμ Ιλ-σουνγκ, ο οποίος ίδρυσε την Βόρεια Κορέα,
θεωρείται ο αιώνιος πρόεδρός της.
"Η λατρεία προς τα πρόσωπα της δυναστείας των Κιμ έχει μετατοπιστεί
στον Κιμ Γιονγκ-ουν", λέει ο Ντάνιελ Πίνκστον του International Crisis
Group, ο οποίος επισκέφθηκε την Βόρεια Κορέα νωρίτερα αυτό τον μήνα
και μίλησε με δημοσιογράφους στην πρωτεύουσα της Νότιας Κορέας.
Την δεκαετία του 90, όταν κυβερνούσε ο πατέρας του Κιμ Γιονγκ-ουν, η
Βόρεια Κορέα πέρασε λιμό και η οικονομία της υπέστη βαρύ πλήγμα από
την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης, ενός μεγάλου υποστηρικτή της.
Σήμερα είναι σχεδόν απόλυτα απομονωμένη εξαιτίας των διεθνών κυρώσεων
για το πυρηνικό και το πυραυλικό της πρόγραμμα.
Η μέχρι τώρα θητεία του Κιμ μετά τον θάνατο του πατέρα του δείχνει,
τουλάχιστον σε πρώτη ανάγνωση, μια μεγάλη αλλαγή από την αυστηρή
διακυβέρνηση του πατέρα του, η οποία οδήγησε την Βόρεια Κορέα στην
απομόνωση, την εξαθλίωση και την πολιτική καταστολή.
Όταν πέρασε η επίσημη περίοδος πένθους, ο νεαρός Κιμ εθεάθη να γελάει
με τους παλιούς στρατηγούς, να χειρονομεί εύθυμα στην διάρκεια
στρατιωτικής παρέλασης και--το μεγαλύτερο σοκ-- να μιλάει δημοσίως. Οι
περισσότεροι βορειοκορεάτες πέθαναν χωρίς να έχουν ακούσει ποτέ στη
ζωή τους τον πατέρα του να μιλάει.
Τόσο ο Κιμ Γιονγκ-ιλ όσο και ο Κιμ Ιλ-σουνγκ ονομάστηκαν
"generalissimos" του βορειοκορεατικού στρατού, ενός από τους
μεγαλύτερους στον κόσμο. Η αποπομπή του Ρι χαρακτηρίστηκε ως
"εκκαθάριση". Ακολούθησε η προαγωγή σε αντιστρατάρχη του Κορεατικού
Λαϊκού Στρατού του Χιον Γιονγκ-Σολ, ενός σχετικώς αγνώστου
στρατιωτικού.
Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι οι τελευταίες αυτές κινήσεις συνδέονται
περισσότερο με τις αλλαγές στα πρόσωπα που περιβάλλουν τον νεαρό ηγέτη
παρά χαρακτηρίζουν ουσιαστικές αλλαγές στην πολιτική του.
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
