Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οι Όλιβερ Στόουν και Ταρίκ Αλί συζήτησαν για την αμερικανική και παγκόσμια πολιτική

"Ανατρεπτικό Φεστιβάλ" του Ζάγκρεμπ



Ζάγκρεμπ

 Σε ανάλυση των σημερινών συσχετισμών δυνάμεων στην παγκόσμια πολιτική προέβησαν ο Αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν και ο πακιστανικής καταγωγής Βρετανός φιλόσοφος, ιστορικός, διανοούμενος και ιστορική μορφή των διεθνών κινημάτων, Ταρίκ Αλί, στο πλαίσιο του Ανατρεπτικού Φεστιβάλ (Subversive Festival) στο Ζάγκρεμπ, ασκώντας κριτική στο σύγχρονο καπιταλισμό και στην αμερικανική πολιτική και τονίζοντας, παράλληλα, ότι είναι πιθανές ορισμένες αλλαγές.

   Αφορμή της άφιξης στο Ζάγκρεμπ του τρεις φορές βραβευμένου με Όσκαρ καταξιωμένου Αμερικανού σκηνοθέτη, σεναριογράφου και παραγωγού, ο οποίος  έλαβε βραβείο για το συνολικό έργο ζωής στο "Ανατρεπτικό Φεστιβάλ" ,ήταν η προβολή της σειράς ντοκιμαντέρ "Η ανείπωτη ιστορία των ΗΠΑ". Σημαντικό μέρος του έργου καταλαμβάνουν ταινίες για τους αριστερούς ηγέτες της Λατινικής Αμερικής. Μία από τις ταινίες αυτές είναι για τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, που πρόσφατα "έφυγε" από τη ζωή και ο Όλιβερ Στόουν την είχε παρουσιάσει σε πρώτη προβολή στο Φεστιβάλ της Βενετίας.

   Στη διάρκεια της δίωρης συζήτησης στρογγυλού τραπεζιού στον κινηματογράφο Europa του Ζάγκρεμπ, ο Όλιβερ Στόουν είπε ότι ο Ούγκο Τσάβεζ του λείπει και ότι τον αιφνιδίασαν οι αρνητικές κριτικές για τον εκλιπόντα πρόεδρο της Βενεζουέλας. Ο Ούγκο Τσάβες ήταν γοητευτικός άνθρωπος μεγάλου πνεύματος, ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης, ανέφερε.

   "Στην Αμερική μόνον αλλάζαμε εχθρούς, μετά την πτώση του κομμουνισμού, τους κομμουνιστές αντικατέστησαν δικτάτορες και η τρομοκρατία ως εχθρός νούμερο ένα" υπογράμμισε ο Αμερικανός σκηνοθέτης.

   Ο Ταρίκ Αλί είπε ότι οι χώρες της Λατινικής Αμερικής σημειώνουν πρόοδο στους τομείς της υγείας, της εκπαίδευσης, της φροντίδας των αστέγων, δηλαδή σε όλο αυτό το οποίο δεν συμβαίνει πια στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ και ήταν φυσιολογικό μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί η δημοφιλία των ηγετών της Λατινικής Αμερικής, ενώ στην Ευρώπη οι "διακοσμητικοί" πολιτικοί μόνο αλλάζουν ο ένας μετά τον άλλο, ανέφερε.

   Ο Όλιβερ Στόουν είπε ότι πάντα θεωρούσε την Ευρώπη ως τόπο, στον οποίο η ποιότητα ζωής ήταν πολύ σημαντικότερη από τα χρήματα και τη συσσώρευση πλούτου, ενώ σήμερα πολιτικοί, όπως ο πρώην Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δεν βλέπουν τον κίνδυνο νέου διχασμού στην Ευρώπη και νέου πολέμου. 

   Αναφερόμενος στην εμπιστοσύνη στις πολιτικές ηγεσίες που μειώνεται συνεχώς, ο κ. Αλί υποστήριξε ότι "οι νέοι άνθρωποι είναι ολοένα και πιο αποξενωμένοι από τους πολιτικούς, αλλά ο συνδυασμός αποξένωσης και απελπισίας τους στρέφει σε ακροδεξιά και φασιστικά ρεύματα". "Φαίνεται καταθλιπτικό, αλλά η συνείδηση των πολιτών μπορεί πολύ εύκολα να αλλάξει, όπως συνέβη στην Ελλάδα με την ενίσχυση του συνασπισμού της ριζοπαστικής αριστεράς ΣΥΡΙΖΑ" τόνισε ο Ταρίκ Αλί.

   Το Αμερικανικό Κίνημα "Occupy Wall Street", είπε ο βραβευμένος σκηνοθέτης ήταν ισχυρό, αλλά δεν είχε σαφή στόχο και δεν μπόρεσαν οι άνθρωποι να ταυτιστούν μαζί του. Ζούμε σε μία κοινωνία με μεγάλες ταξικές διαφορές, στις ΗΠΑ υπάρχουν ολοένα και περισσότεροι φτωχοί και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι, τόνισε.

   Η ιστορία είναι απρόβλεπτη, πιστεύαμε ότι ο Ομπάμα θα αλλάξει κάτι, αλλά δεν το έκανε οπότε οι άνθρωποι θα αναγκαστούν να αλλάξουν κάτι, οπότε δεν θα τους μείνει τίποτα άλλο από τα ξεκινήσουν ενός είδους Γαλλική Επανάσταση, υπογράμμισε ο Όλιβερ Στόουν.

   Σε ερώτηση αν το Χόλιγουντ μπορεί να είναι ανατρεπτικό, ο Όλιβερ Στόουν απάντησε ότι η αμερικανική ιστορία έχει ήδη διαστρεβλωθεί μέσω βιβλίων και ταινιών, αλλά εξέφρασε την ελπίδα οι ταινίες του να επηρεάσουν τις νέες γενιές. Η σημερινή σχέση μεταξύ Χόλυγουντ και Ουάσινγκτον είναι επικίνδυνη, τόνισε και ανέφερε ως εξαιρέσεις από τους κανόνες τις ταινίες "Syriana", "Καληνύχτα και καλή τύχη", "Μάικλ Κλέιτον" και "Zero Dark Thirty" που δεν παρουσιάζουν την αμερικανική θριαμβολογία" και δεν στέλνουν το μήνυμα "εμείς έχουμε δίκιο επειδή ρίξαμε την ατομική βόμβα και έχουμε το δικό μας ηθικό κώδικα".

   Ο Ταρίκ Αλί εκτίμησε ότι η Κροατία με την ένταξη στην ΕΕ δεν θα βιώσει πολλές αλλαγές, κυρίως όσον αφορά την ανεργία, επειδή, όπως υποστήριξε οι νέοι δεν θα μπορέσουν να βρουν εργασία σε μεγάλες δυτικοευρωπαϊκές χώρες οι οποίες έχουν επίσης πρόβλημα υψηλής ανεργίας.

   Ο Όλιβερ Στόουν τόνισε ότι επιθυμεί να κλείσει τη συζήτηση με αισιοδοξία τονίζοντας ότι υπήρξαν πολλές ιστορικές στιγμές που μας έδωσαν ελπίδες. "Ξέρουμε ποιοι είναι οι κακοί και πάντα χάνουν στις ταινίες. Τα πράγματα θα αλλάξουν, θα έρθουν νέες γενιές, νέοι ηγέτες, δεν πρέπει να χάνουμε την ελπίδα" υπογράμμισε. 

   Το βραβείο για το καλύτερο ντοκιμαντέρ στο "Ανατρεπτικό Φεστιβάλ" του Ζάγκρεμπ έλαβε η ιταλική ταινία "Γλυκό καράβι" του Ντανιέλε Βικάρι για το δράμα 20.000 Αλβανών προσφύγων που έφθασαν το 1991 με το πλοίο "Βλόρα" στο Μπάρι της Ιταλίας

   Το βραβείο καλύτερης ταινίας έλαβε η δημιουργία του Ιάπωνα σκηνοθέτη Σιον Σόνο "Η γη της ελπίδας" και το κοινό ανακήρυξε καλύτερο ντοκιμαντέρ το "Vers Madrid" του Sylvain George ο οποίος με την κάμερά του παρακολούθησε τις διαδηλώσεις των ακτιβιστών του κινήματος "Movimiento 15-M' στην Ισπανία.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία