Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Η ιστορία τού πρώην "Προέδρου" τής Νότιας Κορέας,Τσουν Ντου-χουάν

Ο δικτάτορας ηταν (και) διεφθαρμένος μέχρι το μεδούλι...



Σεούλ

Η οικογένεια του πρώην δικτάτορα και προέδρου της Νότιας Κορέας Τσουν Ντου-χουάν υποσχέθηκε  ότι θα αποπληρώσει τα βαριά πρόστιμα τα οποία του είχαν επιβληθεί και ζήτησε συγγνώμη από το έθνος για την υπόθεση αυτή, που εκκρεμεί επί δεκαετίες.

Τον Απρίλιο του 1997, το ανώτατο δικαστήριο της Νότιας Κορέας είχε αποφασίσει ότι ο Τσουν όφειλε να καταβάλει στο νοτιοκορεάτικο δημόσιο ένα πρόστιμο ύψους 220,5 δισεκ. γουόν (189 εκατ. δολαρίων), ποσό το οποίο κατά εκτιμήσεις ήταν σχεδόν ίσο με το ύψος των δωροδοκιών που είχε λάβει από επιχειρηματίες.

Ο Τσουν, στρατηγός εν αποστρατεία, ο οποίος είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα το 1979 και κυβέρνησε ως και το 1988, έχει ακόμη σήμερα ανεξόφλητες οφειλές προς το νοτιοκορεάτικο δημόσιο οι οποίες ανέρχονται σε 167 εκατ. γουόν.

Ο πρεσβύτερος γιος του Τσουν Τζάε Κουκ, δήλωσε ότι η οικογένεια θα καταβάλει τα οφειλόμενα εκποιώντας ακίνητα και άλλα περιουσιακά της στοιχεία.

«Σκύβω το κεφάλι ζητώ συγγνώμη από το λαό εκ μέρους της οικογένειάς μου, διότι προκλήθηκαν ανησυχίες για τα (οφειλόμενα) χρήματα», είπε ο Τσουν Τζάε Κουκ κατά την διάρκεια μιας συνέντευξης Τύπου στην εισαγγελία της Σεούλ.

Ο Τσουν, ένας από τους πιο μισητούς πρώην ηγέτες της Νότιας Κορέας, κυρίως επειδή είχε διατάξει τη βάρβαρη καταστολή ενός κινήματος με αίτημα τον εκδημοκρατισμό της χώρας στην πόλη Γκουανγκτσού το 1980, όταν τουλάχιστον 250 άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους. Ο στρατηγός είχε καταδικαστεί σε θάνατο το 1996 για προδοσία και στάση, αλλά του δόθηκε χάρη το 1997, όταν καταδικάστηκε παράλληλα να πληρώσει βαριά πρόστιμα για τις παράνομες δοσοληψίες του με επιχειρηματίες.

Το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων, που ο μεγαλύτερος γιος του Τσουν υποσχέθηκε να επιστραφούν, προέρχονται από περιουσιακά στοιχεία των τεσσάρων παιδιών του.

Ο Τσουν ζει σε ένα μεγάλο οίκημα στην Σεούλ. Τα παιδιά του είχαν προσφερθεί να παραχωρήσουν το σπίτι αυτό στις αρχές για να καλυφθεί μέρος των οφειλομένων, αλλά κατόπιν ανακάλεσαν αυτή την πρόταση λέγοντας ότι οι γονείς τους θέλουν να ζήσουν σε αυτό για το υπόλοιπο της ζωής τους.

«Η οικογένεια θα συνεργαστεί όσο περισσότερο είναι δυνατόν ώστε οι ενέργειες των αρχών για την αποπληρωμή των προστίμων να ολοκληρωθεί ομαλά και θα αντιμετωπίσουμε με συναίνεση τις όποιες έρευνες», δήλωσε ο γιος του.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία