Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Γαλλία: Ύστερα από 40 χρόνια και έξι προέδρους, ο αρχιμάγειρας του Μεγάρου των Ηλυσίων αφήνει την κουζίνα του...



Παρίσι

Ο Ζακ Σιράκ δεν άντεχε πλέον το μοσχαρίσιο κρέας στο γεύμα του, ο Νικολά Σαρκοζί είχε καταργήσει το τυρί, στον Φρανσουά Ολάντ αρέσουν σχεδόν όλα τα φαγητά: ο άνθρωπος ο οποίος φρόντιζε για όλα αυτά, ο σεφ του Μεγάρου των Ηλυσίων συνταξιοδοτήθηκε, ύστερα από 40 χρόνια στην υπηρεσία των προέδρων της Γαλλίας και των καλεσμένων τους.

Στην κουζίνα του υπογείου του Μεγάρου, ο Μπερνάρ Βοσιόν δείχνει με καμάρι κατσαρόλες και χάλκινες μαρμίτες. Ορισμένες "χρονολογούνται από τον Λουδοβίκο Φίλιππο"(1830-1848), εξηγεί ο σεφ με την λευκή μπλούζα και το μαύρο παντελόνι. Το επιτελείο του, που αποτελείται από 20 μάγειρες, συνεχίζει να χρησιμοποιεί αυτά τα μαγειρικά σκεύη. "Είναι εντυπωσιακό", δηλώνει εκστασιασμένος, ακόμη, ύστερα από 40 χρόνια δουλειάς.

Όσο για τις κουζίνες του προεδρικού μεγάρου, έκτασης 500 τετραγωνικών μέτρων, ούτε αυτές έχουν άλλαξαν πολύ τα 40 αυτά χρόνια. Ο Βοσιόν, ο οποίος μόλις την περασμένη εβδομάδα συμπλήρωσε τα 60 του χρόνια, θυμάται την πρώτη του ημέρα στην προεδρική κατοικία λέγοντας πως είχε ανάμικτα συναισθήματα.

Ο Βοσιόν πρωτοπήγε στο Μέγαρο των Ηλυσίων για τη "στρατιωτική του θητεία", κι αφού είχε μαγειρέψει πριν σε πρεσβείες". "Θυμάμαι πως είχα την αντίληψη ότι μαγειρεύω για τους μεγάλους αυτού του κόσμου".

Γνώρισε έξι προέδρους και διορίστηκε αρχιμάγειρας πριν από εννιά χρόνια, επί προεδρίας Σιράκ. Το μενού για το τελευταίο γεύμα που ετοίμασε για τον Φρανσουά Ολάντ: φρέσκο καβούρι, φέτα φιλέτου με ποικιλία μανιταριών και για επιδόρπιο, μιλφέιγ βατόμουρο.

Ο Βοσιόν δηλώνει "περήφανος" που δούλεψε σε αυτή την "κατοικία", παραδέχεται όμως και την "ένταση" πριν από κάθε γεύμα. "Στο εστιατόριο, ο πελάτης μπορεί να μην ξαναρθεί. Εδώ, αν γίνει ένα λάθος, ο σεφ είναι αυτός που μπορεί να παρακαλεί να φύγει". "Μια φορά είχα φτιάξει τηγανητό φουά-γκρα, αυτό όμως είχε σαπίσει. Έπρεπε γρήγορα να αλλάξω μενού" θυμάται έντονα. Όσο για "τη νύχτα πριν από κάθε επίσημο δείπνο σε αρχηγό κράτους, σημαίνει ξενύχτι", ομολογεί ο σεφ ο οποίος δείχνει ωστόσο πολύ ήρεμος.

Ο Μπερνάρ Βοσιόν δεν αποκαλύπτει τα αγαπημένα φαγητά των προέδρων. "Αλλιώς ο πρόεδρος θα καταλήγει να τρώει το ίδιο φαγητό παντού, όπου κι αν πηγαίνει", εξηγεί. "Αυτό είχε συμβεί με τον Ζακ Σιράκ, εγώ του είχα ετοιμάσει μόλις δύο ή τρεις φορές μοσχαρίσιο κρέας, καθώς παντού στα ταξίδια του το κυρίως πιάτο ήταν μοσχαρίσιο κρέας".

Οι πρόεδροι πάντως "όλοι τους διακατέχονται από κάποια λαιμαργία", αποκαλύπτει σεφ. "Ο κ. Σιράκ είχε μεγαλύτερη όρεξη" σε σχέση με τους άλλους, προσθέτει. Ο Νικολά Σαρκοζί είχε καταργήσει το τυρί από τα μενού. "Αλλά τα πιάτα, στο τέλος του γεύματος, είχαν αδειάσει!".

 

Οικονομία και στην προεδρική κουζίνα

----------------------------------------------

Με τον Φρανσουά Ολάντ το μενού είναι εύκολο: του αρέσουν όλα. "Είναι καλοφαγάς", δηλώνει. Στην ερώτηση αν ο πρόεδρος της Γαλλίας δείχνει να ακολουθεί ίσως μια διατροφή, ο σεφ αναφέρει ότι ποτέ δεν έλαβε κάποια ιδιαίτερη απαίτηση. Αλλά τα τελευταία 15 χρόνια, η κουζίνα είναι "πολύ πιο ελαφριά", "με πολύ λιγότερα φαγητά με σάλτσα".

Για τους ξένους ηγέτες, ο αρχιμάγειρας δέχεται τη βοήθεια των υπηρεσιών του πρωτοκόλλου που "ενημερώνουν για τις προτιμήσεις, τις αλλεργίες ...".

Ο Βοσιόν πάντως "κέρδισε" την Άγγελα Μέρκελ: "είχε ζητήσει να με συναντήσει, στο τέλος ενός δείπνου, για να με συγχαρεί", εξηγεί. Πέρυσι το καλοκαίρι ο Βοσιόν ήταν προσκεκλημένος μαζί με άλλους αρχιμάγειρες του Μπαράκ Ομπάμα στον Λευκό Οίκο.

Ωστόσο πολύ συχνά οι μάγειροι δεν βλέπουν τους ξένους αρχηγούς κρατών. "Τότε κρυφά, ίσως πηγαίνουν πίσω από ένα παράθυρο ή μια κουρτίνα". Με αυτό τον τρόπο ο αρχιμάγειρας είδε την βασίλισσα Ελισάβετ Β'.

Τον Βοσιόν διαδέχεται ο βοηθός του, ο Γκιγιόμ Γκομέζ. Είναι 35 χρονών αλλά έχει ήδη 17 χρόνια στην κουζίνα του προεδρικού μεγάρου. Θα εργαστεί στο δρόμο που χάραξαν οι προκάτοχοί του, και θα πρέπει να συνεχίσει να κάνει οικονομία: ορισμένα υλικά πολυτελείας έχουν εξαφανιστεί από τα μενού, όπως ο αστακός και η τρούφα. Θα εργαστεί "στη σκιά", αλλά αυτό δεν τον ενοχλεί καθόλου γιατί "υπάρχουν αρκετοί μάγειρες αστέρια" που εργάζονται έτσι.

Στην ερώτηση πώς του φαίνεται που φυσιολογικά θα μείνει 40 χρόνια στην κουζίνα του Μεγάρου των Ηλυσίων, απαντά: "Γιατί όχι; υπάρχει πραγματικό πάθος γι αυτήν την κατοικία".

 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία