Ορισμένα φυτοφάρμακα (εντομοκτόνα, ζιζανιοκτόνα κ.α.) αυξάνουν τον κίνδυνο για εμφάνιση της νόσου Πάρκινσον, ενώ όσοι έχουν στο DNA τους συγκεκριμένα γονίδια, είναι ακόμα πιο ευάλωτοι, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Η επιδημιολογική μελέτη επισημαίνει ότι ο κίνδυνος είναι αυξημένος ακόμα και για επίπεδα πολύ χαμηλότερα από αυτά που θεωρούνται ασφαλή για την χρησιμοποίηση των εν λόγω χημικών ουσιών στις γεωργικές καλλιέργειες, αλλά και στις πόλεις.

Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει μια συσχέτιση μεταξύ μεμονωμένων φυτοφαρμάκων και της συγκεκριμένης νευρολογικής ασθένειας, αλλά η νέα έρευνα δείχνει αφενός ότι το πρόβλημα αφορά πολλά περισσότερα φυτοφάρμακα και, αφετέρου, για πρώτη φορά αποκαλύπτει ότι το πόσο κινδυνεύει κάποιος, είναι σε μεγάλο βαθμό και θέμα των γονιδίων του.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή νευρολογίας Τζεφ Μπρονστάιν της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος Άντζελες (UCLA), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας "Neurology", μελέτησαν 360 ασθενείς με Πάρκινσον (που ζούσαν σε αγροτικές περιοχές) και τους συνέκριναν με 816 υγιείς.

Οι αμερικανοί νευρολόγοι εξέτασαν σε ποιό βαθμό ήσαν εκτεθειμένοι οι άνθρωποι σε φυτοφάρμακα, είτε στη δουλειά, είτε στο σπίτι τους. Η μελέτη έδειξε ότι οι πιο εκτεθειμένοι στα φυτοφάρμακα είχαν διπλάσια έως εξαπλάσια πιθανότητα να πάθουν Πάρκινσον, ανάλογα και με το γενετικό υπόβαθρό τους.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, μερικά φυτοφάρμακα αναστέλλουν τη δράση ενός ενζύμου, της αλδεϋδικής αφυδρογονάσης (ALDH), που παίζει ρόλο στην απομάκρυνση των τοξικών ουσιών από τα κύτταρα, καθώς και στον μεταβολισμό του αλκοόλ στον οργανισμό. Το «μπλοκάρισμα» της δράσης της από κάποια φυτοφάρμακα λειτουργεί βλαπτικά για τα νευρικά κύτταρα.

Επιπλέον, όσοι έχουν στο γονιδίωμά τους μια συγκεκριμένη παραλλαγή του γονιδίου ALDH2, αντιμετωπίζουν πολλαπλάσιο κίνδυνο για εμφάνιση Πάρκινσον, όταν εκτίθενται στα εν λόγω χημικά. «Το Πάρκινσον είναι μια νόσος που σε πολλές περιπτώσεις απαιτεί τη συνύπαρξη τόσο γενετικών, όσο και περιβαλλοντικών παραγόντων για να εμφανιστεί», ανέφερε ο Τζεφ Μπρονστάιν.

«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η αναστολή του ενζύμου ALDH φαίνεται να αποτελεί σημαντικό μηχανισμό μέσω του οποίου τα φυτοφάρμακα μπορούν να συμβάλουν στην ανάπτυξη της νόσου Πάρκινσον», πρόσθεσε, ιδίως, όπως είπε, στο βαθμό που κάποιος εκτίθεται τόσο στη δουλειά του (εφʼ όσον ασχολείται με τη γεωργία), όσο και στο σπίτι του. Όσοι εκτίθενται σε πάνω από τρία φυτοφάρμακα στη δουλειά και το σπίτι, έχουν υπερτριπλάσιο κίνδυνο σε σχέση με όσους δεν εκτίθενται καθόλου.

Οι αμερικανοί ερευνητές ανέπτυξαν ένα τεστ που εντοπίζει ποιά από τα φυτοφάρμακα που χρησιμοποιούνται στη γεωργία, είναι πιο επικίνδυνα για Πάρκινσον, επειδή αναστέλλουν τη λειτουργία της αλδεϋδικής αφυδρογονάσης. Πρόκειται για τα διθειοκαρβαμιδικά παράγωγα, τα οργανοχλωριούχα, τις ιμιδαζόλες και τα δικαρβοξυμίδια. Ενδεικτικά, το φυτοφάρμακο διελδρίνη φαίνεται να αυξάνει κατά έξι φορές τον κίνδυνο για Πάρκινσον.

«Εκπλαγήκαμε από το πόσα φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα αναστέλλουν το ένζυμο ALDH και μάλιστα σε αρκετά χαμηλές συγκεντρώσεις, κάτω από αυτές που απαιτούνται για να κάνουν τη δουλειά τους. Αυτά τα φυτοφάρμακα είναι πανταχού παρόντα και μπορούν να βρεθούν στην τροφική αλυσίδα μας, να χρησιμοποιούνται στα πάρκα και στα γήπεδα γκολφ, καθώς και για την καταπολέμηση των εντόμων στο εσωτερικό των σπιτιών και των άλλων κτιρίων. Συνεπώς είναι μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που δυνητικά τίθενται σε κίνδυνο», δήλωσε ο αμερικανός νευρολόγος.