Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το γράφει ο Πάπας σε βιβλίο του

"Δεν είναι ένοχοι οι Εβραίοι" για τη θανάτωση του Ιησού Χριστού


Βατικανό

Σε νέο βιβλίο του ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' προσωπικώς απαλλάσσει τους Εβραίους από τους ισχυρισμούς, ότι ευθύνονται για τη θανάτωση του Ιησού Χριστού, αποσείοντας συγχρόνως την έννοια "συλλογικής ενοχής των Εβραίων", η οποία στοιχειώνει αιώνες τις σχέσεις των Χριστιανών μαζί τους. Αυτή η νέα, βιβλική και θεολογική συνάμα, εκτίμηση διατυπώνεται από τον Πάπα σε κεφάλαιο στο δεύτερο τόμο του βιβλίου του "ο Ιησούς της Ναζαρέτ"--κυκλοφορεί μέσα στην προσεχή βδομάδα. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επίσημα απέσεισε, πάντως, τη "συλλογική ενοχή των Εβραίων" για τη θανάτωση του Ιησού Χριστού, με σημαντική απόφασή της κατά τη Δεύτερη Σύνοδό της εν Βατικανώ στη διάρκεια του 1965. Κρίνεται ήδη ότι, για πρώτη φορά, ένας Πάπας τόσο λεπτομερειακά και εξαντλητικά συγκρίνει και τεκμηριώνει με βάση τις υπάρχουσες αφηγήσεις στην Καινή Διαθήκη για τη θανάτωση του Ιησού Χριστού, μετά την απόφαση που έλαβε σχετικά ο Ρωμαίος Πόντιος Πιλάτος. "Πρέπει να διερωτηθούμε τώρα: ποίοι ακριβώς ήταν οι κατήγοροι του Ιησού Χριστού;", γράφει ο Πάπας, σε αντίστιξη με τους ισχυρισμούς στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο πως "ήταν οι Εβραίοι". "Το ότι ο Ιωάννης χρησιμοποιεί την έκφρασή αυτήν ουδόλως και κατά καμία έννοια σημαίνει, όπως θα μπορούσε να υποθέσει ο σύγχρονος αναγνώστης, ότι "ο λαός του Ισραήλ, γενικώς, είναι ρατσιστής στο χαρακτήρα του". "Τελικά, ο Ιωάννης ήταν Εβραίος, όπως κι ο Ιησούς Χριστός κι οι υποστηρικτές του. Όλη η πρώιμη χριστιανική κοινότητα αποτελείτο από Εβραίους", γράφει ο Πάπας. Ο Ιωάννης αντιδιαστέλλει με την "Αριστοκρατία στο Ναό", που ήθελε να θανατωθεί ο Ιησούς Χριστός επειδή δήλωνε: " είμαι ο βασιλιάς των Εβραίων", παραβιάζοντας τον θρησκευτικό τους Νόμο. "Η Αριστοκρατία του Ναού ήταν η πραγματική ομάδα κατηγόρων του Ιησού Χριστού, όχι οι Εβραίοι της εποχής του", συμπεραίνει ο Πάπας. "Μείζον βήμα εμπρός" Όπως σχολιάστηκε από τον Ελάν Στάινμπεργκ, τον αντιπρόεδρο της Αμερικανικής Σύναξης για το Ολοκαύτωμα και απογόνων τους, πρόκειται για "μείζον βήμα εμπρός" που, κατά τον ως άνω τρόπο επιχειρηματολογώντας, έκανε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ'. Αποκηρύσσεται από τον Πάπα, προσωπικά, μία θεμελιώδης θεολογική ερμηνεία, που για πολλούς αιώνες στήριξε τον αντισημιτισμό". Ο Πάπας θεωρεί θεολογικό ψέμα την "πλαστή διάδοση", ότι οι Εβραίοι θανάτωσαν τον Ιησού Χριστό, κάτι καλοδεχούμενο, μετά τις παλινδρομήσεις των λίγων τελευταίων ετών". Ο Γιόζεφ Ράτσινγκερ εξελέγη Πάπας με το όνομα Βενέδικτος ΙΣΤ' το 2005 και επί των ημερών του υπήρξαν προβλήματα στις σχέσεις Καθολικών-Εβραίων. Ας πούμε ότι το 2009 ο Πάπας εξήρε τις "ηρωικές αρετές" του --άκρατα σιωπηλού, δημοσίως--Πάπα της εποχής του Ολοκαυτώματος (1937-1945) Πίου του 12ου (1939-1958), τον οποίο έκρινε άξιο αγιοποίησης... πράξη στην οποία δημόσια εναντιώθηκε μία πλειοψηφία Εβραίων, "μέχρις ότου ανοίξουν στο κοινό και μελετηθούν τα τότε Αρχεία του Βατικανού"... Πλειοψηφία Εβραίων κατηγορεί τον Πίο τον 12ο, ότι εθελοτυφλούσε μπροστά στο Ολοκαύτωμα. Όμως, το Βατικανό δηλώνει ότι ο Πάπας του Β' Παγκόσμιου πολέμου δρούσε σιωπηλά στο παρασκήνιο, τονίζοντας ότι στην αντίθετη περίπτωση θα εντείνονταν οι ναζιστικές διώξεις κατά πάντων, στο ευρωπαϊκό έδαφος. Εξεγέρθηκαν πολλοί Εβραίοι στον ισχυρισμό του σημερινού Πάπα, πέρυσι, ότι "ο Πίος ο 12ος έσωσε τους περισσότερους Εβραίους από κάθε άλλον". Το ίδιο συνέβη όταν ο σημερινός Πάπας ήρε τον αφορισμό του επισκόπου Ρίτσαρντ, που αμφισβήτησε δημόσια μέσα σε διεθνή πάταγο την τόσο μεγάλη έκταση Ολοκαυτώματος από τους Ναζιστές, ενώ αρνήθηκε επίσης δημόσια ότι Εβραίοι θανατώνονταν στους ναζιστικούς θαλάμους αερίων.

 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία