Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Δεν άντεξε τον πόνο που βίωνε και πέθανε ο πατέρας του Βρετανού φωτορεπόρτερ Τζον Κάντλι, ομήρου των τζιχαντιστών



Λονδίνο

Ο πατέρας του Βρετανού φωτορεπόρτερ Τζον Κάντλι που κρατείται όμηρος από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους πέθανε την Τετάρτη, δύο εβδομάδες μετά την έκκληση που είχε απευθύνει για την απελευθέρωση και τον ασφαλή επαναπατρισμό του γιου του, ανακοίνωσε η οικογένειά του.

Ο Πολ Κάντλι πέθανε σε ηλικία 81 ετών από επιπλοκές πνευμονίας. Ο συνταξιούχος ναυπηγός στην αρχές Οκτωβρίου είχε εμφανισθεί σε βίντεο από το κρεβάτι του νοσοκομείου όπου νοσηλευόταν, για να ζητήσει από το Ισλαμικό Κράτος να απελευθερώσει τον γιο το.

"Οι φυσικές δυνάμεις του Πολ Κάντλι μειώνονταν μετά την απαγωγή του γιου του Τζον πριν από δύο χρόνια. Πολλοί Βρετανοί θα θυμούνται το πρόσφατο βίντεο από το κρεβάτι του νοσοκομείου ενώ ήταν βαριά άρρωστος, αλλά αποφασισμένος να τονίσει στον γιο του πόσο πολύ περήφανος ήταν γι αυτόν", εξήγησε η οικογένειά του.

Η  αδελφή τού ομήρου Τζέσικα Κάντλι, είχε ζητήσει επειγόντως από το ΙΚ να επαναλάβει με την οικογένεια τον διάλογο που φέρεται να είχε διακοπεί. Οι νέες προσπάθειες επαφής της οικογένειας φέρεται ότι δεν έχουν ανταπόκριση. Τις τελευταίες ημέρες είχε προβεί σε "επείγουσες προσπάθειες" να έρθει σε επαφή με τον Τζον για να τον ενημερώσει για τον επικείμενο θάνατο του πατέρα τους.

Την ώρα του θανάτου του, ο Πολ Κάντλι δεν είχε λάβει καμιά ενημέρωση για το εάν οι όμηροι του γιου του είχαν λάβει το μήνυμα που τους έστειλε. Πέθανε χωρίς να γνωρίζει. Η έλλειψη δυνατότητας επικοινωνίας οδήγησε αναπόφευκτα σε ένα τρομερό αίσθημα εγκατάλειψης, κυρίως για τον Πολ", δήλωσε με λύπη η οικογένεια, σύμφωνα με το BBC, τη Daily Mirror και άλλα μέσα ενημέρωσης.

Ο 43χρονος βρετανός φωτορεπόρτερ Τζον Κάντλι εργάστηκε, μεταξύ άλλων, για τις βρετανικές εφημερίδες Sunday Times, Sunday Telegraph και το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Απήχθη τον Νοέμβριο του 2012 στη βόρεια Συρία μαζί με τον αμερικανό συνάδελφό του Τζέιμς Φόλει. Ο τελευταίος αποκεφαλίστηκε από τους τζιχαντιστές του ΙΚ, όπως ένας ακόμη αμερικανός δημοσιογράφος και ένας βρετανός εργαζόμενος σε ανθρωπιστική οργάνωση.

Ενώ επί δύο χρόνια αγνοείτο η τύχη του, ο Τζον Κάντλι εμφανίστηκε εκ νέου στις 18 Σεπτεμβρίου, φορώντας πορτοκαλί στολή, σε βίντεο του ΙΚ στο οποίο δηλώνει ότι παραμένει κρατούμενος και ότι σύντομα θα αποκαλύψει "γεγονότα" για την οργάνωση ώστε να αποδείξει ότι η εικόνα που προβάλλουν τα δυτικά μέσα ενημέρωσης για το ΙΚ είναι λανθασμένη.

Ο πατέρας του είχε πει: "Για πρώτη φορά μέσα σε σχεδόν δύο χρόνια, είδαμε τον Τζον σε βίντεο στο οποίο είπε στους θεατές ότι παραμένει κρατούμενος του ΙΚ και ότι ίσως ζήσει, ίσως πεθάνει".



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία