Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το λέει η Επιστήμη...

Οι ψηλοτάκουνες γόβες, το μυστικό της έλξης για να κάνει μια γυναίκα τους άνδρες πρόθυμους να τη βοηθήσουν και να την προσέξουν



Πανεπιστήμιο Νότιας Βρετάνης

  Τα ψηλοτάκουνα παπούτσια δεν είναι ό,τι καλύτερο από άποψη υγείας για μια γυναίκα, όμως μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος. Τώρα μάλιστα, που μια νέα γαλλική επιστημονική έρευνα δείχνει ότι όσο πιο ψηλά παπούτσια φοράει μια γυναίκα, τόσο πιο πολύ έλκει τους άνδρες, οι οποίοι γίνονται έτσι πιο πρόθυμοι να την βοηθήσουν, να την προσέξουν και γενικότερα να της κάνουν τα χατήρια - κάτι όχι αμελητέο ιδίως σε ένα εργασιακό περιβάλλον (και όχι μόνο). Με άλλα λόγια, αν μια γυναίκα θέλει έναν άνδρα στα πόδια της, μάλλον θα πρέπει η ίδια να... ανυψωθεί μερικούς πόντους.

      Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Νικολά Γκεγκέν του Πανεπιστημίου της Νότιας Βρετάνης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα σεξουαλικής συμπεριφοράς "Archives of Sexual Behavior", πραγματοποίησαν πειράματα σε πραγματικές συνθήκες για να διαπιστώσουν την επιρροή που ασκούν τα διαφορετικά είδη γυναικείων παπουτσιών στη συμπεριφορά των ανδρών.

      Σε ένα από τα πειράματα, γυναίκες με παπούτσια χωρίς καθόλου τακούνι και άλλες με ψηλό τακούνι (εννέα πόντων) ζητούσαν από άνδρες να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο στο δρόμο. Σε ένα άλλο πείραμα, οι ερευνητές έλεγξαν την προθυμία ανταπόκρισης των ανδρών, όταν από μια γυναίκα, που περπατούσε μπροστά τους και φορούσε παπούτσια είτε με ψηλά τακούνια είτε χωρίς τακούνια, έπεφτε κάτω ένα γάντι και ο άνδρας έσπευδε για να της το δώσει. Σε ένα τρίτο πείραμα, που διεξήχθη σε μπαρ, μετρήθηκε πόσο γρήγορα οι άνδρες πλησίαζαν μια μόνη γυναίκα, αν αυτή φορούσε ψηλοτάκουνα ή όχι παπούτσια.

      Όλα τα πειράματα έδειξαν το ίδιο ουσιαστικά πράγμα: ότι η προθυμία ενός άνδρα να βοηθήσει μια γυναίκα και γενικά να την προσέξει, αυξάνεται όσο αυξάνεται και το ύψος των τακουνιών της. Όμως τα ψηλοτάκουνα παπούτσια δεν είχαν καμία ανάλογη επίδραση (να τη βοηθήσουν, να την προσέξουν κ.λπ.) στις άλλες γυναίκες. Εν ολίγοις, μεταξύ τους οι γυναίκες δεν πέφτουν θύμα της γοητείας των ψηλών τακουνιών.

      «Το μέγεθος των τακουνιών ασκεί ισχυρή επίδραση στη συμπεριφορά των ανδρών», δήλωσε ο Νικολά Γκεγκέν. Ερωτηματικό παραμένει -και θα μελετηθεί σε επόμενη έρευνα του ίδιου- κατά πόσο το μυστικό βρίσκεται στα ίδια τα τακούνια ή στον διαφορετικό τρόπο που λικνίζει το σώμα της μια γυναίκα όταν φορά τέτοια ψηλά παπούτσια (πάντως οι γυναίκες με τις ψηλοτάκουνες γόβες στο πείραμα του μπαρ ήσαν καθιστές!)

      Επίσης, όπως είπε ο γάλλος ερευνητής, είναι πιθανό ότι επειδή οι άνδρες έχουν κατ' επανάληψη δει σε διαφημίσεις σέξι γυναίκες - μοντέλα να φοράνε ψηλοτάκουνα παπούτσια, έχουν πια την υποσυνείδητη τάση στο μυαλό τους να προσδίδουν -συχνά λανθασμένα- σεξουαλικές προθέσεις σε κάθε γυναίκα που φοράει τέτοια παπούτσια.

      Εξάλλου, το να βοηθάει ένας άνδρας μια γυναίκα, μεταξύ άλλων, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι ένας εύσχημος και διακριτικός τρόπος για να έλθει σε επαφή μαζί της.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία