«Γυναικείες υποψηφιότητες για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών υπήρχαν και το 1972, αλλά ήταν περιθωριακές. Η Χίλαρι Κλίντον ήταν υποψήφια το 2008 για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος. Το γεγονός όμως ότι αυτή τη φορά μπορεί να γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών αλλάζει τα πάντα. Στη συνείδηση των Αμερικανών, ο πρόεδρος είναι πάνω απ'όλα ο commander in chief, ο ανώτατος διοικητής, που ενσαρκώνει την ενότητα της χώρας, αλλά κι εκείνος που είναι σε θέση να εγγυηθεί την ασφάλεια της χώρας και να υπερασπιστεί τις αξίες της, ακόμη και με τα όπλα. Η αμερικανική προεδρική μυθολογία έχει οικοδομηθεί γύρω από αυτή την `αντρίκεια` εικόνα».

Αυτά λέει σε συνέντευξή του στη Λιμπερασιόν ο γάλλος ιστορικός Τομά Σνεγκαρόφ, ειδικός για τις Ηνωμένες Πολιτείες και συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου «Μπιλ και Χίλαρι Κλίντον, ένας γάμος έρωτα και εξουσίας». Όπως επισημαίνει, οι πιο δημοφιλείς πρόεδροι των ΗΠΑ είναι ο Αβραάμ Λίνκολν, με τον εμφύλιο πόλεμο, και ο Τίοντορ Ρούσβελτ, στις αρχές του 20ού αιώνα, που ενσάρκωνε την αντίδραση απέναντι σε μια Αμερική που έμοιαζε να αποκοιμίζεται. Η ακόμη ο Τζον Κένεντι, που επένδυσε πολύ σε αυτά τα θέματα στην προεκλογική του εκστρατεία. «Αντρίκειος» πρόεδρος είναι αυτός που είναι έτοιμος να διακινδυνεύσει να αντιμετωπίσει το άγνωστο.

Με άλλα λόγια, σημειώνει ο Σνεγκαρόφ, οι αμερικανοί ψηφοφόροι τείνουν να επιλέγουν τις πιο ισχυρές προσωπικότητες. Η Χίλαρι Κλίντον έχει την εικόνα μιας σκληρής και αποφασισμένης γυναίκας, που είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες μπροστά στις οποίες βρίσκεται η χώρα της. Αυτό είναι το μεγάλο της ατού σε σχέση με το 2008.

Η Χίλαρι θέλει να ενσαρκώσει έναν πρόεδρο ισχυρό, που ταυτοχρόνως ενδιαφέρεται για τους απλούς ανθρώπους. Οι δύο αυτές αξίες δεν είναι αντιφατικές, όπως έδειξε η περίπτωση του Ρόναλντ Ρίγκαν, ο οποίος επιδείκνυε αποφασιστικότητα απέναντι στην «Αυτοκρατορία του Κακού» χωρίς την ίδια στιγμή να διστάσει να κλάψει δημοσίως όταν εξερράγη το Τσάλεντζερ. Το 2008, η Χίλαρι αρνήθηκε να παίξει το φεμινιστικό χαρτί, σε μια στιγμή που οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν εμπλακεί σε δύο πολέμους, στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο Μπαράκ Ομπάμα, αντίθετα, εκμεταλλεύτηκε την ταυτότητά του, επενδύοντας τόσο στο φυλετικό χαρτί όσο και στο χαρτί της νεότητάς του. Η Χίλαρι πήρε το μάθημα. Όταν δέχθηκε τη θέση του υπουργού Εξωτερικών του Ομπάμα, έκανε ουσιαστικά μια επένδυση για το μέλλον. Μετά την πρώτη θητεία, αποσύρθηκε και εξέδωσε αμέσως τα απομνημονεύματά της. Ανέδειξε έτσι την ισχυρή πλευρά της και τώρα είναι έτοιμη να αναδείξει τις πιο φεμινιστικές της αξίες.

Είναι αλήθεια ότι η Χίλαρι Κλίντον δίχαζε πάντα τους Αμερικανούς. Το 2008, το 46% των ψηφοφόρων δήλωναν ότι δεν θα την ψήφιζαν ποτέ, ανεξάρτητα από το πρόγραμμά της και τον αντίπαλό της. Εξ ου και η ανάγκη να διευρύνει την εκλογική της βάση σε αυτή την αναμέτρηση, καλώντας στην κάλπη τις γυναίκες που δεν έχουν ψηφίσει ποτέ, τους νέους κλπ. Μεταξύ πολλών ψηφοφόρων, ακόμη και Δημοκρατικών, τόσο εκείνη όσο και ο σύζυγός της παρουσιάζουν την εικόνα των επαγγελματιών της πολιτικής. Ετσι εξηγείται και η αντίδραση που προκάλεσε η αποκάλυψη ότι έστελνε e-mail από τον προσωπικό της λογαριασμό, ενώ ήταν υπουργός Εξωτερικών. Αρα, κάτι είχε να κρύψει. Αυτό είναι το ένα της μειονέκτημα. Το δεύτερο είναι ότι είναι γνωστά τα πάντα γι'αυτήν. Οι ψηφοφόροι δεν έχουν έτσι τίποτα καινούργιο να μάθουν. Ακριβώς το ίδιο πρόβλημα έχει ο Τζεμπ Μπους.

Ανάμεσα στα πλεονεκτήματα, πάλι, της Χίλαρι, το πρώτο είναι το επίθετό της. Μεταξύ των εν ζωή πρώην προέδρων, ο Μπιλ Κλίντον είναι ο αγαπημένος των Αμερικανών, ενώ παραμένει και το σύμβολο της Χρυσής Εποχής, τότε που η Αμερική δεν είχε αντίπαλο στη διεθνή σκηνή και απολάμβανε την ευημερία της. Σε μια χώρα στοιχειωμένη από τον φόβο της παρακμής, αλλά και απογοητευμένη από τον Ομπάμα παρά τον καλό οικονομικό και κοινωνικό του απολογισμό, ένα όνομα και μια γνωστή φιγούρα παίζουν μεγάλο ρόλο.

Το άλλο πλεονέκτημα της Χίλαρι, τονίζει ο γάλλος ιστορικός, είναι τα μέσα που διαθέτει για την εκστρατεία της, το γεγονός δηλαδή ότι δεν χρειάζεται να διεξαγάγει καμιά πραγματική μάχη για να κερδίσει την προεδρία. Η απουσία σοβαρού αντιπάλου στις προκριματικές εκλογές τής επιτρέπει να επιδιώξει από την αρχή να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους, κάνοντας ανοίγματα στους ανεξάρτητους και τους αναποφάσιστους. Ολος ο μηχανισμός της δυναστείας Κλίντον βρίσκεται από πίσω της, μαζί με τους χορηγούς που είχαν στηρίξει τον Ομπάμα. Οσο για τον τελευταίο, εξέφρασε τη στήριξή του, αλλά με μισή καρδιά. Ολοι θυμούνται την πρόσφατη δολοφονική του δήλωση, ότι οι Αμερικανοί «χρειάζονται τη μυρωδιά ενός καινούργιου αυτοκινήτου»…