Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Ειναι ο 154ος θανατοποινίτης που απαλλάσσεται από τις κατηγορίες που τον βαραίνουν, τα τελευταία 42 χρόνια στις ΗΠΑ

Έπειτα από 12 χρόνια στην φυλακή, αθωώθηκε ενας θανατοποινίτης 



Χιούστον/Τέξας

Έπειτα από περισσότερα από 12 χρόνια στην φυλακή εν αναμονή της εκτέλεσης της θανατικής του ποινής, ένας Αφροαμερικανός έγινε  ο 154ος θανατοποινίτης που αθωώνεται εδώ και περίπου τέσσερις δεκαετίες στις ΗΠΑ, σύμφωνα με απολογισμό του Κέντρου Πληροφόρησης για την Θανατική Ποινή (DPIC).

"Μπήκα εδώ αθώος και βγήκα αθώος, είμαι βέβαιος ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι σαν και μένα", δήλωσε ο Άλφρεντ Ντιγουέιν Μπράουν, ο οποίος αφέθηκε ελεύθερος  από φυλακή του Χιούστον, στο Τέξας.

Η εισαγγελέας της κομητείας του Χάρις, Ντέβον Άντερσον ανακοίνωσε ότι απέσυρε όλες τις κατηγορίες που τον βάρυναν και απέρριψε την εντολή διεξαγωγής νέας δίκης, την οποία είχε εκδώσει πέρυσι δικαστήριο του Τέξας, μετά την αποκάλυψη ότι η κατηγορούσα αρχή είχε αποκρύψει από την υπεράσπιση ότι το άλλοθι που είχε ο Μπράουν τον αθώωνε από το έγκλημα αυτό.

Ο 33χρονος σήμερα Μπράουν είχε καταδικαστεί σε θάνατο το 2005 για τον φόνο δύο ανθρώπων, ο ένας εκ των οποίων ήταν αστυνομικός, σε επίθεση σε ένα μικρό υποκατάστημα τραπέζης τον Απρίλιο του 2003. Ο ίδιος, αν και επέμενε στην αθωότητά του, όταν έγινε το έγκλημα αυτό βρισκόταν μόνος του στο διαμέρισμα της φίλης του και δεν είχε κανέναν μάρτυρα να στηρίξει το άλλοθί του.

Ωστόσο ένα τηλεφώνημα που είχε κάνει αμέσως όταν άκουσε να μιλούν στην τηλεόραση για τους πυροβολισμούς αυτούς αποδείκνυε ότι δεν μπορούσε να βρίσκεται και στο διαμέρισμα και στον τόπο του εγκλήματος. Ωστόσο η κατηγορούσα αρχή δεν είχε δώσει τα στοιχεία για το τηλεφώνημά του αυτό στους δικηγόρους του, αποκρύπτοντας το αποδεικτικό αυτό στοιχείο που τον αθώωνε.

Εξάλλου απειλούμενη όπως φάνηκε από έναν αστυνομικό του τμήματος του Χιούστον, στο οποίο εργαζόταν και το ένα από τα θύματα της επίθεσης, η φίλη του Μπράουν κατέθεσε εναντίον του, αν και αργότερα ανακάλεσε την μαρτυρία της.

"Η υπόθεση αυτή αποτελεί άλλο ένα ανησυχητικό παράδειγμα για τυπικές συμπεριφορές της αστυνομίας και της εισαγγελίας, οι οποίες επαναλαμβάνονται συχνά σε υποθέσεις επιβολής της θανατικής ποινής", δήλωσε ο διευθυντής του DPIC Ρόμπερτ Ντάνχαμ.

"Έντεκα στις δώδεκα περιπτώσεις αθώωσης θανατοποινιτών από το 2013 αφορούν ανθρώπους που καταδικάστηκαν εξαιτίας σοβαρών λαθών που έγιναν από υπευθύνους της κυβέρνησης ή αυτόπτες μάρτυρες", πρόσθεσε.

Πρόκειται για τον 154ο θανατοποινίτη που αθωώνεται από το 1973, σύμφωνα και πάλι με το DPIC, το οποίο περιλαμβάνει σε αυτόν τον κατάλογο που έχει φτιάξει μόνον αυτούς που έχουν αθωωθεί, λάβει χάρη ή έχουν αποσυρθεί όλες οι κατηγορίες που τους βάρυναν. Τέσσερις αθωώθηκαν φέτος.

Ο Μπράουν είναι εξάλλου ο 13ος που αθωώνεται στην πολιτεία του Τέξας, η οποία έχει το ρεκόρ όσον αφορά τις καταδίκες σε θάνατο και τις εκτελέσεις.

Ο αθωωθείς δήλωσε σε δημοσιογράφους τοπικών μέσων ότι όταν ήταν στην φυλακή εν αναμονή της εκτέλεσης της θανατικής του ποινής ένιωθε σα να ήταν κλεισμένος σε ένα "κλουβί για σκύλους", καθώς δεν μπορούσε να δει ούτε την κόρη του, η οποία είναι τώρα 15 χρονών, αλλά όταν φυλακίστηκε ήταν μόλις δύο.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία