 |
|
|  |  |  | 
Η ΚΑΝΑΔΙΚΗ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑ ΤΙΜΗΣΕ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
Με Κεφαλλονίτες Πρωταγωνιστές
Δύο Θεατρικές Παραστάσεις
«Διακοπή Ρεύματος» & «Ο Μπιντές»
Γράφει από το Μόντρεαλ Ο Γαβριήλ Μανωλάτος
Μόντρεαλ
Το τμήμα θεάτρου του Ελληνικού Πολιτιστικού Ιδρύματος της Ελληνικής Κοινότητας Μείζονος Μόντρεαλ, ανέβασε, την Κυριακή 21 Ιουνίου, δύο εξαιρετικά μονόπρακτα θεατρικά έργα του γνωστού συγγραφέα Κώστα Μουρσελά. «ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ» και «Ο ΜΠΙΝΤΕΣ». Πρόκειται για δύο εξαιρετικά έργα εμπνευσμένα από χαρακτήρες της εποχής.
Η «ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ» Σχολιάζει και σατιρίζει τον χαρακτήρα μιας οικογένειας θυρωρών πολυκατοικίας, των ανθρώπων για όλες τις δουλειές αλλά και τις ταπεινώσεις... Όταν ο μεγαλοϊδιοκτήτης της πολυκατοικίας, με προβλήματα υγείας, κλείνεται στο ασανσέρ λόγω διακοπής ρεύματος, τότε ο θυρωρός, άνθρωπος ταπεινωμένος, θρασύς αλλά φοβητσιάρης και αδύναμος, βρίσκει την ευκαιρία να ξεσπαθώσει και κάτω από την επήρεια του ποτού «αστράφτει και βροντά» τα βγάζει όλα στη φόρα, ακόμα και πως η κόρη και η σύζυγος δεν ήταν μόνο θυρωρίνες αλλά και κάτι πάρα πάνω… για το αφεντικό της πολυκατοικίας. Αρνείται να τρέξει σε βοήθεια ελπίζοντας να επέλθει το μοιραίο… στο αφεντικό του και να απαλλαγεί επιτέλους από αυτόν. Οι ψευδαισθήσεις του όμως ξαφνικά τον εγκαταλείπουν, όταν επανέρχεται το ηλεκτρικό ρεύμα και το αφεντικό της πολυκατοικίας, ζωντανός και ακμαίος, ξαναδίνει τις εντολές του στον κακόμοιρο το θυρωρό μας, ο οποίος ξαναγίνεται ο ταπεινός και ανήμπορος θυρωρός για όλες τις ταπεινώσεις και του «μάλιστα κύριε μάλιστα…»
«Ο ΜΠΙΝΤΕΣ» παρουσιάζει και σατιρίζει τη ματαιοδοξία του νέο-αστού και νεόπλουτου, που ενώ τα έχει όλα, ακόμα και «μπιντέ» στο μπάνιο του, αναζητά αγωνιωδώς, μέσα από μαθηματικούς τύπους, να βρει την ευτυχία που δεν έφερε η αφθονία των αγαθών…
Πρωταγωνίστησαν οι κεφαλλονίτες ηθοποιοί Μανώλης Μανωλάτος, από τη Σάμη Γεωργία Ιακώβου (Jacob) το γένος Αντωνέλου από το Ληξούρι και Νίκος Σπαθής από τη Σάμη. Σκηνογράφος, η επίσης, εκ μητέρας Κεφαλλονίτισσα, Ιωάννα-Ασπασία Λαντζανάκη.
Τις παραστάσεις παρακολούθησαν πλήθος κόσμου και παράγοντες της ελληνικής ομογένειας του Μόντρεαλ, οι οποίοι ανταμείφτηκαν με πλούσιο γέλιο αλλά και με πολλούς προβληματισμούς και διδάγματα για υπαρκτά ανθρώπινα ζητήματα και καταστάσεις.
Γαβριήλ Μανωλάτος
|
|
|
|
ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!
|
Όλα τριγύρω
αλλάζουνε και όλα
στα ίδια μένουν...
ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία».
Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με
την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια
έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την
αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να
την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων
- εραστών και της εξουσίας...
ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του
80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και
πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης,
σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα
το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής
μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε
θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο
τόπος και εκείνη η γενιά.
ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές
«μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις
ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον
περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που
χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών
ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα
ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της
...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που
βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι
στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους,
για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως
της όποιας εκλογικής αναμέτρησης...
ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν
δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον
από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία
επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα
κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν
υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική
σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική
εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι
σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που
ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι
πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που
...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων»
ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον
δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν
παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για
δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει...
ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια
και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και
γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που
είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την
δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του
Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής
τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι
περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους
«τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές
τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...
|
|
Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας
|
Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>
|
 |
|
|
|
