Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Σουηδία

Άνοιξε ο πρώτος οίκος ευγηρίας για μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤ στη χώρα



Στοκχόλμη

Η λίστα αναμονής για μία θέση στον πρώτο οίκο ευγηρίας για μέλη των ΛΟΑΤ (Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφισεξουαλικοί, Τρανσεξουαλικοί) στη Σουηδία είναι μακρά, γεγονός που υπογραμμίζει την αυξημένη ζήτηση στέγασης ηλικιωμένων μελών της κοινότητας στη χώρα.

Ο χώρος δεν διαφέρει σε τίποτα από τα υπόλοιπα, σύγχρονα κτιριακά συγκροτήματα σε αυτό το ήσυχο προάστειο της Στοκχόλμης, το οποίο έχει θέα στο λιμάνι της πρωτεύουσας.

Οι ένοικοί του, η πλειονότητα των οποίων είναι άνδρες, φιλοξενούνται στα 27 διαμερίσματα του κτιρίου που βρίσκονται στους ψηλότερους τρεις ορόφους ενός οκταώροφου συγκροτήματος και έχουν πρόσβαση σε κομμωτήριο και ρεφλεξολόγο. Υπάρχει επίσης μία μικρή κλινική και μία κοινόχρηστη ταράτσα.

"Κάνουμε τις ίδιες δραστηριότητες, την ίδια ζωή και αγαπάμε με τον ίδιο τρόπο", δήλωσε ο ιδρυτής του οίκου ευγηρίας Κρίστερ Φάλμαν στο Ρόιτερς.

"Το μόνο που διαφέρει είναι ότι μία μειονότητα ανθρώπων που είναι ομοφυλόφιλοι μπορούν να βρεθούν μαζί με ασφάλεια όταν γεράσουν".

Η Σουηδία είναι μία από τις ευρωπαϊκές χώρες με τον μεγαλύτερο σεβασμό στα δικαιώματα της κοινότητας ΛΟΑΤ, σύμφωνα με την κατάταξη των ευρωπαϊκών χωρών που βασίζεται στους νομικούς δείκτες αναφοράς για την ισότητα της ΛΟΑΤ.

Πολλοί όμως από τους ενοίκους του θυμούνται μία σκοτεινή περίοδο όταν υφίσταντο κοινωνικές διακρίσεις και από την ίδια τη σουηδική νομοθεσία και κάποιοι φοβούνταν να εκφραστούν ανοιχτά στις οικογένειες και στους συναδέλφους τους.

Καθισμένος στην ηλιόλουστη κουζίνα του κ. Μπιορν Λούντστεντ, ενός από τους πρώτους ενοίκους του "Regnbagen", ο Φάλμαν λέει ότι του άρεσε η ιδέα δημιουργίας ενός οίκου ευγηρίας όπου ηλικιωμένοι ομοφυλόφιλοι και αμφιφυλόφιλοι θα μπορούσαν να αποσυρθούν σε συνθήκες ηρεμίας.

"Είμαστε μία ομάδα ανθρώπων που έχει δεχτεί παρενοχλήσεις, έχουμε αντιμετωπιστεί ως εγκληματίες και έχουμε απορριφθεί από τον νόμο", είπε.

"Το όλο ζήτημα ξεκίνησε μέσα μου: τι θα κάνω, ποιες είναι οι πιθανότητές μου ως ελεύθερου άνδρα αν δεν βρω κάποιον σύντροφο να συζήσω, πώς θα είναι τα γηρατειά μου;", δήλωσε ο Φάλμαν, ο οποίος στα 57 του είναι ο νεότερος ένοικος του γηροκομείου.

Ο Λούντστεντ, ένας 75χρονος πρώην ιπτάμενος φροντιστής, ήταν ο πρώτος που έθεσε υποψηφιότητα όταν ο Φάλμαν ξεκίνησε να διαφημίζει τον χώρο.

"Σκέφτηκα ότι ίσως αυτό μου ταιριάζει", λέει. "Ηρθα εδώ και το είδα απ΄έξω και μου φάνηκε πολύ ελκυστικό".

Ο χώρος με τους λευκούς τοίχους που φιλοξενούν φωτογραφίες γκέι ζευγαριών να περπατούν στο δάσος, διαθέτει ένα κοινόχρηστο σαλόνι.

Στον πίνακα ανακοινώσεων είναι αναρτημένο ένα διαφημιστικό φυλλάδιο για μία συναυλία του σουηδικού χορευτικού συγκροτήματος Alcazar.

Οι συνταξιούχοι ΛΟΑΤ λένε ότι δεν αντιμετωπίστηκαν εχθρικά από τους ενοίκους που ήδη κατοικούσαν στο κτιριακό συγκρότημα παρότι κάποιοι ενοχλήθηκαν που το "Regnbagen" κατέλαβε τους καλύτερους, ψηλούς ορόφους.

Η λίστα αναμονής με περισσότερους από 100 υποψήφιους ενοίκους σημαίνει ότι το μέλλον για το γηροκομείο διαγράφεται ευοίωνο.

"Η λίστα υπάρχει για τη δική μας ασφάλεια. Δεν μπορούσαμε να πληρώνουμε για έναν άδειο χώρο", εξηγεί ο Φάλμαν που δηλώνει περήφανος για τη δημοφιλία του "Regnbagen" προσθέτοντας ότι ο οίκος ευγηρίας θα μπορούσε να λειτουργήσει ως υπόδειγμα για γηροκομεία αλλού.

Τέτοιου είδους χώροι λειτουργούν ήδη στις ΗΠΑ και τον Καναδά, αλλά ο Φάλμαν λέει ότι κατά τη γνώμη του θα μπορούσαν να συμβάλουν στην εξάλειψη των προκαταλήψεων σε χώρες όπως η Ουγκάντα και η Ρωσία, όπου τα μέλη της κοινότητας ΛΟΑΤ υφίστανται διακρίσεις στην ίδια τους την οικογένεια, στον εργασιακό χώρο αλλά και από τον νόμο.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία