Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Προκειμένου να ανακτήσει την παντοδυναμία του, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν διακινδυνεύει τα πάντα, ακόμη και έναν εμφύλιο



Βερολίνο - Πηγή Die Welt

Στην προσπάθειά του να πετύχει μια νίκη του κόμματός του στις επαναληπτικές βουλευτικές εκλογές του Νοεμβρίου και να ανακτήσει την ισχύ του, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κινδυνεύει να οδηγήσει τη χώρα του σε εμφύλιο πόλεμο, αναφέρει η εφημερίδα Die Welt.

Ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να επανακτήσει την παντοδυναμία του. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις που διεξάγονται έπειτα από εντολές του εναντίον των Κούρδων στο Ιράκ και τη Συρία βυθίζουν την Τουρκία στο χάος και αποσταθεροποιούν τις γειτονικές της χώρες. Παρόλα αυτά ο Ερντογάν συνεχίζει να παίζει με τη φωτιά, επισημαίνει η γερμανική εφημερίδα.

Η Τουρκία, ένα κράτος μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια χώρα προς ένταξη στην ΕΕ, αντί να συμμετέχει στην εξεύρεση λύσης στο άμεσο πρόβλημα της συριακής κρίσης και της αντιμετώπισης του Ισλαμικού Κράτους ανάγεται η ίδια σε πρόβλημα.

Την ώρα που ο ελεύθερος κόσμος συγκεντρώνει τις δυνάμεις του για να αντιμετωπίσει τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους, η Άγκυρα στέλνει στρατό στο Ιράκ για να κυνηγήσει αντάρτες του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK).

Με αυτό τον τρόπο, επισημαίνει η Welt, οι Κούρδοι αποδυναμώνονται, αν και μέχρι τώρα έμοιαζαν να είναι οι μοναδικοί που είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το ΙΚ επί του πεδίου.

Η Άγκυρα παίζει με τη φωτιά γιατί το ισλαμοσυντηρητικό κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), που αποτελεί τη βάση των υποστηρικτών του Ερντογάν, αποδυναμώθηκε στις τελευταίες εκλογές.

Το PKK παίζει με τη φωτιά διότι μέσα από την αναγέννηση των Κούρδων βλέπει μια ευκαιρία να πιέσει το τουρκικό κράτος να δεχθεί έστω μια μερική αυτονομία στις περιοχές όπου πλειοψηφούν οι Κούρδοι.

Και έτσι, εξηγεί η Welt, βρισκόμαστε σε μια κατάσταση όπου το τουρκικό κράτος τάσσεται εναντίον του PKK, οι Τούρκοι εθνικιστές εναντίον των αριστερών, οι Κούρδοι εναντίον του ΙΚ και το ΙΚ εναντίον όλων.

Αυτό που μέχρι τώρα κρυβόταν πίσω από την οικονομική ανάκαμψη και τη σχετική πολιτική σταθερότητα, επανεμφανίζεται με πιο έντονο τρόπο.

Αν προσθέσει κανείς στην εξίσωση και δύο εκατομμύρια πρόσφυγες που έχουν αναζητήσει καταφύγιο στην Τουρκία, αλλά και τα αποτυχημένα κράτη στη γειτονιά της, είναι εμφανές ότι το μείγμα αυτό χρειάζεται μια μακρόπνοη πολιτική διακυβέρνηση.

Κάτι τέτοιο δεν μπορεί κανείς να το περιμένει από τον Ερντογάν, εκτιμά η Welt, μόνη επιθυμία του οποίου μοιάζει να είναι η κυριαρχία του κόμματός του ανεξαρτήτως κόστους. Για τον λόγο αυτό διακινδυνεύει τα πάντα, ακόμη και το ξέσπασμα ενός εμφυλίου. 



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία