Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Το ασυνήθιστο «πρόβλημα» της Ολλανδίας: Οι... άδειες φυλακές!



Washington Post

Στις περισσότερες χώρες, το πρόβλημα που αφορά τις φυλακές είναι ο υπερπληθυσμός τους. Στην Ολλανδία, είναι το αντίθετο.

Πρόσφατα το ολλανδικό υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε ότι ο συνολικός αριθμός των φυλακισμένων στη χώρα μειώθηκε κατά 27%, από το 2011 έως το 2015. Εκθεση που αφορά τους κρατούμενους στη χώρα σημειώνει ότι διαθέτει το μικρότερο ποσοστό στην Ευρώπη, με 57 άτομα για κάθε 100.000 πολίτες να είναι πίσω από τα σίδερα της φυλακής.

Μόνο η Φινλανδία διαθέτει μικρότερο ποσοστό- 54 άτομα για κάθε 100.000 πολίτες- ενώ η Αγγλία και η Ουαλία έχουν το υψηλότερο στην Ευρώπη, με 148 ανά 100.000 πολίτες. Για χάρη της σύγκρισης, αξίζει να σημειωθεί ότι στις ΗΠΑ, το αντίστοιχο ποσοστό εκτιμήθηκε πρόσφατα σε 693 φυλακισμένους ανά 100.000 πολίτες, σύμφωνα με την Washington Post.

Η τελευταία μείωση κρατουμένων στην Ολλανδία οφείλεται στην αλλαγή τακτικής, σύμφωνα με την αμερικανική εφημερίδα. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι το ποσοστό εγκληματικότητας πέφτει κατά 0,9% ετησίως τα τελευταία χρόνια, αλλά και ότι την ίδια περίοδο έγινε στροφή προς τις ποινές  κοινωφελούς εργασίας αλλά και το σύστημα παρακολούθησης με «βραχιολάκι». Αλλαγές που οδήγησαν σε σημαντική μείωση του αριθμού των ατόμων κάτω των 17 ετών που τίθενται υπό κράτηση (55%), όπως και στα άτομα 18-22 ετών στον γενικό πληθυσμό των φυλακών (44%).

Οπως ήταν επόμενο, η μείωση της χρήσης των φυλακών οδήγησε και στο κλείσιμο αρκετών εκ των σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Το 2013 έκλεισαν 19 φυλακές στην Ολλανδία, ενώ τον Μάρτιο η De Telegraaf έγραψε ότι άλλες πέντε είναι πιθανόν να βάλουν «λουκέτο».

Στο μεταξύ, κάποιες που έχουν αδειάσει χρησιμοποιούνται με άλλους τρόπους. Η χώρα νοικιάζει τις φυλακές που δεν χρησιμοποιεί στις νορβηγικές και βελγικές αρχές, για τους δικούς τους κρατούμενους, ενώ άλλες έχουν χρησιμοποιηθεί για τη στέγαση προσφύγων και μεταναστών.

Βέβαια, υπάρχει και η αρνητική πλευρά αυτού του φαινομένου. Σύμφωνα με την De Telegraaf το κλείσιμο πέντε φυλακών φέτος θα μπορούσε να καταστήσει «περιττούς» 1.900 εργαζομένους σε αυτές, ενώ άλλοι 700 θα τοποθετηθούν σε άλλες θέσεις. Επίσης, στην Ολλανδία συζητιέται έντονα το αν αυτές οι αλλαγές σημαίνουν ότι υπάρχουν λιγότεροι εγκληματίες ή απλά ότι λιγότεροι συλλαμβάνονται.

Η Ολλανδία δεν είναι πάντως η μοναδική χώρα στην οποία μειώνεται ο πληθυσμός των κρατουμένων. Στη Σουηδία ο αντίστοιχος αριθμός μειώθηκε από 5.722 άτομα το 2004 σε 4.500 το 2014, ενώ και εκεί έκλεισαν κάποιες φυλακές.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία