Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Με μια ταινία και ένα θεατρικό έργο ο Αλέν Ντελόν βάζει τίτλους τέλους στην καριέρα του



Παρίσι.-

Ο διάσημος Γάλλος  ηθοποιός Αλέν Ντελόν δήλωσε  ότι αποφάσισε να τερματίσει την καριέρα του με μια ταινία και ένα θεατρικό έργο που θα είναι τα "τελευταία" του.

Νωρίτερα είχε ανακοινώσει, με την ευκαιρία της τελετής προς τιμήν του στο Διεθνές Φεστιβάλ Αστυνομικών Ταινιών στη Λιέγη του Βελγίου, ότι ετοιμάζεται να γυρίσει μια τελευταία ταινία.

"Έχω την ηλικία που έχω, έκανα την καριέρα που έκανα. Θα κλείσω τον κύκλο με μια υπέροχη ταινία και ένα υπέροχο θεατρικό έργο. Αυτό δεν σημαίνει αμέσως το τέλος μιας ζωής αλλά το τέλος μιας καριέρας. Οργανώνοντας αγώνες πυγμαχίας, είδα ανθρώπους που λυπούνταν που έδωσαν μια παραπάνω μάχη η οποία δεν χρειαζόταν. Εγώ δεν θα το κάνω αυτό", τόνισε ο Ντελόν.

Τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο, ο γάλλος ηθοποιός θα έχει γυρίσματα για τον κινηματογράφο, με σκηνοθέτη τον Πατρίς Λεκόντ, συγγραφέα του βιβλίου "Encyclopédie Delon" (2016).

"Εδώ και καιρό θέλαμε πολύ να γυρίσουμε μαζί μια ταινία για το σινεμά. Το σενάριο έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. Θα είναι μια πολύ ωραία ιστορία αγάπης. Ο τίτλος δεν έχει βρεθεί ακόμη αλλά το πρόσωπο που υποδύομαι θα είναι λίγο ο εαυτός μου στην καθημερινή ζωή: ένας άνδρας της ηλικίας μου, ιδιότροπος και ευέξαπτος που όμως πριν φύγει ... ανακαλύπτει τον έρωτα. Είναι μια ταινία που βάζει τους τίτλους τέλους σε μια καριέρα", διευκρίνισε ο ηθοποιός ο οποίος θα συμπρωταγωνιστεί για πρώτη φορά με την Ζιλιέτ Μπινός, "μια υπέροχη ηθοποιό".

"Η ταινία θα προβληθεί το 2018. 'Ολα είναι δυνατά, ακόμη και το φεστιβάλ των Καννών. Για την τελευταία μου ταινία, θα ήθελα να επιστρέψω (στις Κάννες) και να πω αντίο".

Το 2013, έπειτα από κάποια χρόνια διαφωνίας με τις Κάννες που δεν τον είχαν καλέσει στην επέτειο για τα 50 χρόνια του θεσμού, ο ηθοποιός ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα του 66ου κινηματογραφικού φεστιβάλ με την ευκαιρία της προβολής μιας διασκευής της ταινίας "Γυμνοί στον ήλιο" του Ρενέ Κλεμάν.

"Μετά την τελευταία αυτή ταινία, θα τελειώσω την καριέρα μου με ένα υπέροχο θεατρικό έργο γραμμένο για μένα, το 'Le Crépuscule d'un fauve' (σε ελεύθερη απόδοση: Το λυκόφως ενός θηρίου) της Ζαν Φοντέν", ανακοίνωσε επίσης ο Ντελόν που θα υποδυθεί πάνω στο σανίδι έναν αστυνομικό διευθυντή στο Παρίσι, που τραυματίζεται από σφαίρα την ώρα του καθήκοντος και αναγκάζεται να σταματήσει από το επάγγελμά του.

Ο Αλέν Ντελόν δεν γύρισε ταινίες στον κινηματογράφο μετά τον "Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες" το 2008. Τη προηγουμένη χρονιά, είχε παίξει με τη Μιρέιγ Νταρκ στο θέατρο σε μια διασκευή της ταινίας "Οι Γέφυρες του Μάντισον". Το 2009 πρωταγωνίστησε στο Théâtre de la Madeleine στο έργο "Love Letters" με την Ανούκ Εμέ.

Το 2011 στο Παρίσι και σε περιοδεία, ο Ντελόν πρωταγωνίστησε στο θεατρικό έργο "Une journée ordinaire" (σε ελεύθερη απόδοση "Μια συνηθισμένη μέρα") με την κόρη του Ανούσκα.

Θρύλος του γαλλικού και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου, ο Ντελόν γύρισε περίπου 100 ταινίες σε 50 χρόνια σταδιοδρομίας, μερικές από τις οποίες ήταν αριστουργήματα της έβδομης τέχνης.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία