Η   Ε λ λ η ν ι κ ή   Φ ω ν ή   σ ε   5 5   γ λ ώ σ σ ε ς
   G r e e k   V o i c e   i n   5 5   l a n g u a g e s



Πάμε Σινεμά ; Οι ταινίες της εβδομάδας
 
ελληνική φωνή - κεντρική σελίδα  
επικοινωνία εκτύπωση
 
Εκδότης-Διευθυντής: ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΥΤΥΧΙΔΗΣ
Διευθύντρια Σύνταξης: ΤΟΝΙΑ ΜΑΝΙΑΤΕΑ
Ηλεκτρονική Ενημέρωση για την Ελλάδα και τον Κόσμο - News - Nachrichten
Θέατρο - Σινεμά    (click)   Μουσική    (click)  Αθλητισμός    (click)  Οικονομικά Θέματα    (click)
     




Οικογένεια ζει 18 χρόνια απομονωμένη στην Αλάσκα!



Ruby.-

Στην αμερικανική πολιτεία της Αλάσκας, η οικογένεια Atchley ζει σε μια απόσταση 400 χιλιομέτρων κατά μήκος του ποταμού Nowitna, ενώ η πιο κοντινή πόλη, η Ruby, βρίσκεται σε απόσταση 160 χιλιομέτρων.

Τα τελευταία 18 χρόνια, μόνο λίγοι άνθρωποι τούς έχουν επισκεφθεί. Μια φορά τον χρόνο, η οικογένεια κάνει τα ψώνια της, με το κελάρι τους να περιέχει περισσότερα από 1.000 τεμάχια από διάφορα τρόφιμα, από παστεριωμένο γάλα μέχρι πάστα ντομάτας, ρύζι, μακαρόνια, ζάχαρη και λοιπά.

Εκτός από τα τρόφιμα που αγοράζουν, ζουν από τη γη, κυνηγούν αρκούδες, λύκους, κουνέλια, πάπιες και κάνουν μαρμελάδες από τα λουλούδια. Η οικογένεια διατηρεί τον δικό της χρόνο που ταιριάζει στις ανάγκες της, τοποθετώντας το ρολόι μέχρι και τρεις ώρες προς τα εμπρός ή προς τα πίσω ανάλογα με το φως.

Γενικά τρώνε πρωινό στις 16:30, ξοδεύοντας το σύντομο χειμωνιάτικο φως της μέρας στην ξυλουργική, στον καθαρισμό και στις επισκευές. Μετά το δείπνο, στις 22:00, συζητούν, γράφοντας τραγούδια στην κιθάρα και κοιμούνται γύρω στις 04:00. Τα λίγα χρήματα που χρειάζονται τα κερδίζει ο 52χρονος David πουλώντας δέρματα ζώων ή κάνοντας κάποια εργασία στο τοπικό χρυσωρυχείο, περίπου 160 χιλιόμετρα μακριά.

Ο γιος του, Sky, 13 ετών, εκπαιδεύεται στο σπίτι από τους γονείς, που του μαθαίνουν μαθηματικά, γλώσσα, ιστορία, μαγειρική, ξυλουργική… Ο Sky απολαμβάνει αυτή την ασυνήθιστη εκπαίδευση, λέγοντας: “Δεν έχω πάει ποτέ σε ένα πραγματικό σχολείο, έχω δει μια φορά, αλλά πιθανότατα δεν θα ήθελα”. Η πρόσβαση για την οικογένεια στην πόλη Ruby γίνεται από τον ποταμό – το καλοκαίρι με καραβάκι και το χειμώνα με snowmobile πάνω από την παγωμένη επιφάνειά του. Ωστόσο, το ταξίδι μπορεί να είναι επικίνδυνο, ειδικά το χειμώνα, με τον κίνδυνο να σπάσει ο πάγος.

Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, χρειάζονται έξι ώρες για να φτάσουν στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ενώ η επικοινωνία γίνεται με δορυφορικό τηλέφωνο. Η μαμά Romy, ασχολείται με τη μαγειρική, γράφει παιδικά βιβλία και βοηθά τον γιο της στην εκπαίδευσή του. “Όλοι θέλουν να μάθουν τι σου κάνουν 18 χρόνια απομόνωσης από τον κόσμο… Σε αλλάζουν, έχεις χρόνο να σκεφτείς και δεν παίρνεις βιαστικές αποφάσεις. Υπάρχει ηρεμία και απολαμβάνεις καλύτερα το καθετί…”, λέει εκείνη.



 

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ!

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα στα ίδια μένουν... ΛΕΕΙ μια λογική ότι, «μεγαλύτερη και από τη σοφία είναι η εμπειρία». Διότι δεν πρέπει μόνο να είναι κανείς σοφός για να καταλάβει ότι με την εξουσία «παίζουν» πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι εραστές (κατά μια έννοια «νταβατζήδες» οι οποίοι και δεν επιτρέπουν σε άλλους να την αγγίξουν), αλλά θα πρέπει να είναι κανείς και αρκετά έμπειρος ώστε να την έχει ζήσει για χρόνια αυτήν την στενή σχέση μεταξύ των παραγόντων - εραστών και της εξουσίας... ΕΙΠΑ τις προάλλες να θυμηθώ τα παλιά και τα ρεπορτάζ της δεκαετίας του 80, πήρα το αμάξι και τον δρόμο για την Κάρλα, με μουντό καιρό και πολύ αέρα για να παρακολουθήσω τα εγκαίνια της δημιουργίας της λίμνης, σχεδόν έναν αιώνα από την αποξήρανσή της. Ιστορικό γεγονός λέω, δεν θα το χάσω, ποιός ξέρει κάποιοι άλλοι απόγονοι της δικής μας εποχής μπορεί να την ... αποξηράνουν πάλι, ψάχνοντας ίσως για λύσεις σε θέματα διατροφικών αναγκών, ή ό,τι άλλο τέλος πάντων θα έχει ανάγκη ο τόπος και εκείνη η γενιά. ΕΙΔΑ λοιπόν στην Κάρλα, τι άλλο; νερά...πολλά νερά... Τις γνωστές «μπάρες» της δεκαετίας του 90, να γίνονται ταμιευτήρες και δυο τρεις ταμιευτήρες μαζί να σχηματίζουν σήμερα μια μικρή λίμνη. Τον περιφερειάρχη να ομιλεί στο βήμα για την σπουδαιότητα του έργου, που χρειάστηκε δεκαετίες να υλοποιηθεί (και την συμβολή βεβαίως πολλών ανθρώπων της εξουσίας, της κεντρικής και της τοπικής). Είδα πλειάδα ανθρώπων της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης, (ακόμα και της ...παραδιοίκησης) είδα σπουδαίους υπαλλήλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης που βοήθησαν στην επιτάχυνση εκταμίευσης των πόρων, να συμμετέχουν όλοι στη γιορτή, κυρίως χειροκροτώντας ή φωτογραφιζόμενοι (ανα)μεταξύ τους, για τον εμπλουτισμό του κοινωνικού βιογραφικού τους ενόψει ενδεχομένως της όποιας εκλογικής αναμέτρησης... ΜΠΡΟΣΤΑ από τους φωτογράφους, μια ομήγυρη «παραγόντων» με γύρισαν δεκαετίες πίσω. Οι ίδιοι άνθρωποι τα ίδια πρόσωπα, πιο γερασμένα πλέον από τον χρόνο, έπιαναν θέσεις απέναντι από τις κάμερες με μια μαεστρία επαγγελματική, που απέκτησαν από την πολυετή ενασχολησή τους με τα κοινά. Πάει λέω...Ή εγώ γέρασα και τους βλέπω όλους ίδιους, ή δεν υπάρχουν νέοι στον τόπο αυτό να δώσουν άλλη ζωντάνια, άλλη προοπτική σε ότι έχει σχέση με την ανάπτυξη ακόμα και με την πολιτική εκπροσώπηση. Δήμαρχοι δεκαετιών, παλιοί πρόεδροι κοινοτήτων, σύμβουλοι σιτεμένοι από τον χρόνο, πολιτικοί και διευθυντές υπηρεσιών που ξέχασαν να συνταξιοδοτηθούν, όλοι εκείνοι οι «πολιτευτές», αλλά και οι πρωτοκλασάτοι κομματάνθρωποι - «ιδιαίτεροι» όλων των χώρων, που ...σταφίδωσε τα πρόσωπά τους ο χρόνος, «γυρολόγοι των εκδηλώσεων» ιδίως των εγκαινίων (μετα φαγητού παρακαλώ), προσδοκώντας τουλάχιστον δημοσιότητα, δεν λένε ακόμα να εγκαταλείψουν, να αποτραβηχτούν παραχωρώντας τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους, ορεξάτους για δουλειά, πιο δυνατούς να χαράξουν το μέλλον που άλωστε τους ανήκει... ΔΕΝ είχε τελειώσει η τελετή των εγκαινίων εκεί στα παρακάρλια χωράφια και μελαγχόλησα. Πήρα τον δρόμο της επιστροφής. Άραγε τι ζητούσα και γω εκεί; Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες τώρα από την πρώτη σύσκεψη που είχα παρακολουθήσει τότε ως ρεπόρτερ της «Ελευθερίας» για την δημιουργία της λίμνης αλλά και την (στα χαρτιά ακόμη) εκτροπή του Αχελώου! Οι παλιοί «παράγοντες» πρέπει να κλείσουν τον κύκλο της ζωής τους στα κοινά. Κρίμα όμως, γιατί από μόνοι τους δεν το κάνουν ποτέ οι περισσότεροι. Η εξουσία είναι μια πλούσια ερωμένη, κρατά ομήρους τους «τσιμπιμένους» μαζί της. Οι μόνοι που μπορούν να βάλουν τέλος σ´αυτές τις σχέσεις είναι οι ψηφοφόροι. Κανείς άλλος...

Γράφει ο Δημοσιογράφος Χρήστος Τσαντήλας

Αναλυτικά στη σελίδα "Θέματα" >>


 




Ειδήσεις για όλους | Θέματα | Τουριστικό Ρεπορτάζ | Ιατρικά Θέματα | Παρουσίαση Βιβλίων | Επικοινωνία